Nu in Arran whisky en bier proeven

Nu in Arran whisky en bier proeven

Zaterdag 03 augustus 2019

Na het ontbijt het bijbootje opgepompt en in twee etappes de fietsen en onszelf naar de kant gebracht. Ben wel toe aan een cappuccino. Dit kan bij het koffietentje dat aan het begin van de pier zit. Nu weet ik niet wat er is gebeurd, maar er is een invasie van Aziaten die allemaal naar Holy Island willen, een klein eiland voor Arran.

Op de fiets vertrekken we naar Cladach voor een bezoek aan de brouwerij en het kasteel. Schotland, maar ook Engeland, zijn niet echt ingericht op fietsers. De openbare weg is soms best gevaarlijk voor fietsers, die dan, als die er is, naar de stoep worden gedirigeerd. Deze moet je delen met de wandelende natie die, soms verdiept in het telefoon, fietsers ondanks belgebruik niet horen of zien aankomen.

Maar, voor vandaag is er een pad naar Brodick, dat dit pad alleen te doen is als je voorzien bent van een mountain bike, staat er niet bij. Derhalve zijn we meer bezig onze fietsen tegen de heuvels op te duwen dan te fietsen. En wandelen stond vandaag niet op het programma.

Brodick heeft vooral een ferryterminal, een winkel waar handgemaakte chocolade wordt verkocht een veel te dure bar/restaurant en mobielbereik. Vodafone heeft in deze contreien slecht tot geen bereik. Ik merk dan weer hoeveel ik mijn telefoon gebruik. Telfort (KPN) heeft hier redelijk bereik.

Vanaf Brodick loopt er het Fishermans path naar Gladach en voert langs, en soms over, het golfterrein, kreekjes en strand. Mooi stukje natuur om te wandelen e/o fietsen.

De Brewery bijkt voor een pub te zijn die het lokale destillaat verkoopt gelegen aan een ruim groen terras waar op deze zonnige dag mensen een plekje hebben gezocht. Geeske maakt vanaf hier nog een wandeling naar het hoger gelegen Brodick Castle. Onderwijl drink ik mijn Arran Blond op. Vind dit niet een heel lekker bier, te zoet en niet het frisse wat ik van blondbier gewend ben.

De terugweg, daar hoeven niet veel woorden aan te worden gewijd, we gaan met de bus terug. Deze bijkt volgepropt met Indiërs en dat wij erin willen is ok, maar onze fietsen levert enig commentaar op. Ik kijk naar degene die dat zegt en zie de boodschappentassen waarmee wordt gezeuld. Klaar.

Bij de Yacht Club, wat groter aandoet dan de werkelijkheid, gezocht naar de man die het pakketje uit NL in ontvangst gaat nemen. Het blijkt dat hij de ferry runt die tussen Arran en het boeddhistische Holy Ilse gaat en in een klein gebouwtje aan het begin van de pier zit. Er is nog niks binnen en er zijn tegenstrijdige berichten of maandag een zogeheten bank holiday is of niet want in dat geval gaat er evenmin geleverd worden.

Ondertussen bericht van de leverancier dat er pas begin komende week geleverd wordt. Nauwkeuriger dan dit gaat het niet worden. De track&trace die ik heb gekregen doet het niet omdat het programma een postcode nodig heeft en die is er niet. Gezien het moment dat we in Belfast moeten zijn én het lagedrukgebied dat westelijk van Ierland in ontwikkeling is, heb ik niet veel ruimte voor uitstel. Doorsturen is een optie, echter dan ben ik afhankelijk van wanneer de man dat kan en wil doen.

Zondag 04 augustus 2019

Wat een geklots en wat een regen vannacht. De wind van de ene kant en het getij er tegenin omdat de baai leegstroomde. Het begin van de ochtend was mede daardoor moeizaam.

We nemen de bus naar Loch Ranza, een noordelijk gelegen plaatsje op Arran waar de plaatselijke whisky distilleerderij is gevestigd. Het gehucht zelf stelt eigenlijk niets voor, het ligt aan een kleine baai, er staan enkele ruïnes en een redelijke plek voor koffie ontbreekt. Dit alles wisten we niet toen we drie haltes na de distilleerderij uitstapten. Door de regen wandelen we terug.

Arran has always been a fine place to make good whisky, but when quantity was prized over quality our wee island couldn’t compete economically, and one by one the distilleries fell into disuse. We revived the tradition when we built our new distillery in Lochranza, at the north end of the island. When a three-year old cask was opened on 25th July 1998, our guests enjoyed the first legal dram of Arran whisky in over 160 years.

De bus rijdt zo'n beetje elke drie uur richting Lamlash en omdat het allemaal niet erg opschoot aan onze kant konden we nog net met de tour van twee uur mee door de Arran Distillery. De whisky distilleerderij heeft verschillende toers en de whisky-chocolade toer hadden we eigenlijk willen doen, echter zouden we daardoor de bus missen. Ter compensatie krijgen we de Arran Gold, Cream Liqueur te proeven, vergelijkbaar met Baileys, maar dan nog lekkerder.

De Loch Ranza Distilleerderij is nog niet zo oud (1995), maar we hebben een wat oudere Schot die ons vol passie en met ervaring (en goed verstaanbaar) het proces uitlegt en ons door het fraaie pand leidt naar uiteindelijk de proeverij. Ik begin whisky als product wel steeds mooier te vinden, zowel het pure maak-proces, maar meer de passie die er achter dit proces schuilt. De whisky distileerder bepaalt uiteindelijk wat er aan whisky wordt gemaakt, maar dus ook welke whisky's met elkaar worden gemengd om tot het eindproduct te komen. Daarnaast blijft de angel share een mooi verhaal, namelijk de whisky die verdampt (streven =< 2%>) tijdens het rijpingsproces, daarvan wist men vroeger niet waar dit bleef en werd gedacht dat de engelen dit opdronken. Vandaar de naam 'angel share'.

De distilleerketels vind ik majestueus qua vorm. Dit zijn handgemaakte koperen ketels waarvoor op dit moment een wachttijd is van drie jaar. Elke distilleerderij heeft zijn eigen vorm en ook deze vorm is medebepalend voor de smaak van de spirit, de vloeistof die uiteindelijk de vaten ingaat. Vanaf daar gaat whisky ontstaan.

Meer foto's in het album