Door Caledonian Canal tot Lochness

Door Caledonian Canal tot Lochness

Woensdag 17 juli 2019

Na de zon van de afgelopen dagen regent het vandaag. Begonnen met een aantal km langs het Caledional Canal hard te lopen, wat is het hier mooi en vooral groen. Iets dat wel weer met de regen samenhangt. Daarna de boot schoonmaken en opruimen zodat het vanmiddag er ook een beetje gezellig uitziet. Als ik mijn tas uitpak -leef merendeel uit mijn tas wat dat betreft- dan moet ik ook constateren dat ik teveel heb meegenomen en dat de Dehler 36 JV te weinig bergruimte heeft. Er zal wel een verband zijn...

Einde middag is het meisje aan boord gekomen. Haar met de bus van het vliegveld gehaald en ook meteen een indruk van het landschap gekregen. Na de welkomschampagne aan boord had Geeske een restaurant in het centrum gereserveerd, Rocpool. 

Hier vreselijk lekker gegeten in een fijne en ontspannen sfeer. Ter afsluiting een avondwandeling terug naar de boot van een minuut of 25.

Morgen beginnen we aan onze tocht van de Noordzee naar de Atlantische Oceaan. Dit vind ik wel een bijzondere constatering.

Donderdag 17 juli 2019

"We gaan het niet droog houden vandaag", dit zal een uitspraak blijken die meermalen opgaat. Om de sluizen te passeren, dien je je aan te melden en dan hoor je op welke tijden er gedraaid gaat worden. Vlak voor het invaren hoor je dan ook als hoeveelste je naar binnen mag en aan welke kant je kunt gaan liggen. Het is een tamelijk strak regiem. We mogen om 10u30 als derde naar binnen en dat geeft de mooi de gelegenheid om op gang te komen.

The canal runs some 60 miles (97 km) from northeast to southwest. Only one third of the entire length is man-made, the rest being formed by Loch Dochfour, Loch Ness, Loch Oich, and Loch Lochy.[1] These lochs are located in the Great Glen, on a geological fault in the Earth's crust. There are 29 locks (including eight at Neptune's Staircase, Banavie), four aqueducts and 10 bridges in the course of the canal.

De eerste paar sluizen gaan heel soepel ondanks dat we aan lagerwal liggen. De lijnen worden opgevangen, ook als ze eerst in het water komen en daarna nog een keer moeten worden gegooid. De sluiswachter loopt langs elke boot om de lijn op te vangen en geeft waar nodig aanwijzingen hoe je je lijn met zo min mogelijk kracht kunt vasthouden terwijl er een paar meter lager behoorlijk aan de boot wordt getrokken.

We liggen aan lagerwal en ik heb eigenlijk nauwelijks mogelijkheden om de boot van de kant te houden; Geeske staat met een lijn op de kant en ik achter het roer. De wind doet de rest en hier zou een paar extra handen bij helpen. Dat waar ik me eigenlijk voor schaam, gebeurt in de laatste van de vier sluizen die na Seaport Marina liggen: ik kom dwars in de sluis te liggen. De voorlijn iets te vroeg los en het laatste beetje stroom dat er nog staat i.c.m. de wind doet de rest. De achterspring ligt nog vast, maar kan geen gas geven om zo de boot naar de kant terug te krijgen want dan kom ik bij de boot schuin voor me tamelijk hard naar binnen. Een hoop geschreeuw vanaf de sluiswachter volgt. Dan is Schots-Engels best slecht te verstaan. Wat hij blijkt te willen is dat de achterlijn los gaat en de boot naar de andere kant van de sluis komt. Hier hangt slechts een fender en dat gaat dan met een hoop geweld en schade. Er is van mijn kant enig verzet tegen deze actie. Blijkbaar denkt de sluiswachter daar anders over en ik zie hem zijn mes trekken. Agressieve jongens die Schotten. Met iets meer beleid krijgen we de boot aan de andere kant en lukt het Uisge Beatha vrij te varen zodat we de sluis uit kunnen. Ik heb het niet naar mijn zin.

Nog een draaibrug en een sluis voordat we op Loch Ness komen. Op dit meer zijn voornamelijk ankerplekken. Van verschillende kanten krijgen we het advies door te varen naar Fort Augustus. De wind zit ondertussen boven de 15knts en gaan we pal tegen hebben. Ik kijk eens naar de bemanning en overleggen of het niet mooi is geweest voor vandaag en we na de sluis van Dochgarroch aanleggen aan het ponton.

Voorbij het bezoekerscentrum van de rondvaart zit vlak voor de doorgaande weg een leuk huiskamerrestaurant waar ook tassen in leer en tweed worden verkocht en een postkantoor in is gevestigd. De mensen die er naartoe lopen hebben flessen in de hand. Het is een BYO (Bring Your Own). Eenmaal binnen raken we hierover in gesprek en deze Schotten zijn zo gastvrij om ons een whisky aan te bieden, een Ballentines. Hierbij aangevend dat het niet de beste whisky is die er is. Geeske gaat terug om een flesje wijn te halen.

Meer foto's in het album

Gevaren mijlen

Logboek begin	1799 Nm
Logboek eind	1802 Nm
Afgelegde afstand	3 Nm