Zonnige zeiltocht van Edinburgh naar Arbroath

Zonnige zeiltocht van Edinburgh naar Arbroath

Slecht geslapen, er staat een onrustige deining in de haven van Port Edgar en dat trekt ook nogal aan de lijnen waarmee de boot vastligt. Denk dat sommige landvasten hun rek ook wel kwijt zijn omdat deze net zo oud zijn als de boot: 17jr. Dit alles helpt ook niet in mijn stemming, voel me wat alleen, ter illustratie ook de solovlag in de achterstag gehangen. De omgeving helpt hier niet bij en na een klein duwtje besluit ik te vertrekken richting Arbroath. Bij volgende gelegenheid Leith marina ingaan.

Na terugkomst van het douchen sprak een van de monteurs van de haven mij aan dat hij twee slangtules voor mij heeft die door zijn vrouw waren opgehaald. Ik heb deze nodig om een lekkage te verhelpen in het drinkwatersysteem. Het raakt me dan wel dat de man dit voor me heeft geregeld en er dan ook nog eens niet voor wil hebben.

Kort na vertrek uit Port Edgar tref ik een stel zeehonden op een boei in de Forth of Fith, hoe leuk is dat? Het kan geen zonnebaden zijn, want het is grijs en fris.

De wind laat het afweten, waar er rond de haven nog rond de 10knt stond lijkt daar na de bruggen niets meer van over. Het is 'maar' 50Nm motoren.

In de loop van de ochtend wint de zon het van de wolken en komt er een blauwe lucht achter te voorschijn. Nog geen NL temperaturen, maar wel voldoende om die zwetende zeillaarzen en -pak in te wisselen voor een lange broek en t-shirt.

Rond 15.15u kan ook de motor uit en doet de boot op zeil alleen 4,5-5,5 knts. Moet zorgen dat ik met de klok van achten in de buurt van Arbroath ben. Het is een haven achter een sluis, alleen de aanloop valt droog. Mijn speling is HW plus en min 3uur. Daarbuiten moet ik op zee overnachten.

De hoek waaronder wordt door het veranderen van de koers beter en de snelheid begint op te lopen, maar belangrijker, eindelijk een mooie en zonnige zeildag waarbij het zeilpak uitkan. De langer wordende deining rolt onder de boot door en ze glijdt heerlijk over de golven. Ik nestel me met Held op Zee, het avontuurlijke leven van Mark Slats, in een hoek van de kuip met mijn snuit in de zon en laat de mijlen onder me door glijden. Dit is volgens mij zoals zeilen is bedoeld.

Het eindpunt voor vandaag is niet helemaal bezeild zonder dat de druk in het zeil wegvalt. Ondanks dat er 15knts ware wind staat (ong. 4Bft) die schuin van achteren inkomt, heeft de snelheid van de boot en de stroom die ik mee heb, invloed op de windsnelheid die wordt ervaren, de zogeheten schijnbare wind. Dit is de korte versie van deze twee windverschijningen. Naarmate ik meer voor de wind ga varen wordt de druk in het zeil minder en gaat de boel klapperen. En dat is best een hoop geweld. Oplossing is om, zoals dat wordt genoemd, hoger te gaan sturen, dus te zorgen dat de wind meer schuin van achteren gaat invallen.

Tegen zevenen nader ik de haven van Arbroath. Vanaf zeker twee mijl voor de ingang ligt het bezaaid met kreeftenkooien die gemarkeerd worden met tamelijk lullige vlaggetjes. Het is een beetje slalom zeilen.

De ingang is smal met aan bakboord het strand en aan stuurboord een stenen wal. Na wat geslinger kom in een havenkom met alleen maar vissersboten. Geen mast te bekennen. Iets doorvaren en dan zit er aan bakboord de ingang naar de marina. Hiervan staat de keersluis open en op de steiger staat al iemand naar me te zwaaien en wijst me een plek. Deze man loopt vervolgens naar de volgende steiger. Hier staat een allervriendelijkste 'oude baas' in overal en grijze baard met een paar handen als kolenschoppen die de boot opvangt. De indruk van de haven is nu al beter dan die van Port Edgar.

Tijd voor een pubmeal. Op advies wandel ik naar de The Old Brewhouse, op vijf minuten van de haven. Hier een heerlijke kip-curry en een pint genomen. Uiteindelijk toch een mooie dag geworden.

Meer foto's in het album

Gevaren mijlen

Logboek begin	1571 Nm
Logboek eind	1617 Nm
Afgelegde afstand	46 Nm