Dag verwaaid liggen in Wells-next-the-Sea

Dag verwaaid liggen in Wells-next-the-Sea

Vanaf de haven loopt er een voetpad richting strand. Je komt dan op een ruim strand uit met droogvallende platen en aan de rand van het strand begint het dennenbos. Mooi stuk om hard te lopen. Hoef geen aanstalten te maken voor vertrek. Er staat iets meer wind dan ik prettig vind. Ik blijf nog een dagje, en misschien wel twee dagen, hier liggen. Nu kan ik nog zeggen dat ik alle tijd heb.

Naast de haven staat een zogeheten tide house. Hiermee werd (of wordt, niet helemaal duidelijk of deze nog in gebruik is) het waterniveau gemeten. Mooi stukje nostalgie.

Before computers, special "tide houses" were constructed to shelter permanent water level recorders, protecting them from harsh environmental conditions. In this diagram, we can see how the analog data recorder is situated inside the house with the float, and the stilling well located directly beneath it. Attached to one of the piers' pilings is a tidal staff. This device would allow scientists to manually observe the tidal level and then compare it to the readings taken by the analog recorder.

Vrijdagavond naar het strand gelopen omdat ik wilde kijken of de groep zeehonden die ik bij binnenkomst zag, er zouden liggen. Vele Sternen waren bezig met vissen. Mooi gezicht hoe deze vogels even boven het water blijven hangen en dan als een speer het water induiken om even later met hun vangst boven water te komen.

Niet veel later komt er een zeehond die al een poosje voor de kust heen en weer zwemt, richting strand. Stukje bij beetje kruipt hij verder het strand op. Hoe fascinerend is dit? Ik doe een voorzichtige poging zijn kant op te lopen waarop hij een stukje terug gaat. Doe ik een stapje terug, dan komt hij verder het strand op tot hij uiteindelijk helemaal op het droge is. Geweldig gezicht dit.

Het weer voor de komende week ziet er onbestendig uit. De wind draait naar het Noorden en daarmee gaan de golven onder deze kust opbouwen. Op dit moment voorspellingen die richting de drie meter gaan. Dit is meer dan ik kan overzien. Ik kan in twee stappen naar Whitby zeilen waarbij er een tussenstop in Grimsby zit. Het getij en vertrekmogelijkheden in ogenschouw genomen, is het 's avonds laat bij Grimsby naar binnen, halve dag daar zijn om 's middags met het tij mee naar Whitby te gaan. Het alternatief is om in een keer door te zeilen naar Whitby.

Het geschommel van vandaag dat ga ik maar eens verruilen voor een pub. Na een korte wandeling beland ik in de Edinburgh’s Inn, zo’n typisch Engels aandoende pub waar iedereen kan binnenvallen. Hier plof ik op een te lage lederen bank neer. Zo’n bank die al helemaal is ingezeten en waar het spierkracht vraagt om zonder ondersteuning vanuit op te staan, maar waar je toch lekker in zit.

Als ik net bezig ben met het inlezen in de havens voor de komende dagen, komen en er vier vrouwen aan die vragen of ze op de overgebleven plaatsen mogen zitten omdat er elders geen plaats is. Iets dat volgens mij wel meevalt, maar laat ze plaatsnemen. Ze beloven plechtig stil en rustig te zijn. Dat duurt wel geteld een minuut voordat de eerste vraag komt wat mij hier naartoe brengt. Ik klap mijn iPad dicht omdat ik even niet zie hoe ik dit netjes bij me kan weghouden. Uiteindelijk een tijd gezellig met de dames zitten kletsen. Brexit is niet zo’n goed onderwerp….

Tegen de tijd dat de dames vertrekken rond ik af waar ik mee bezig was en ga bootwaarts waar nasi op me wacht. Niet te laat te kooi vanavond; het wordt morgen een lange dag. Kijk dan nog een keer naar het weer en besluit of het Gimsby of Whitby wordt.

Meer foto's in het album