Mooie tocht naar Wells-next-the-Sea

Mooie tocht naar Wells-next-the-Sea

De dag sportief begonnen met 6km hardlopen langs de kustlijn en core-oefeningen. Wel grappig de bemoedigingen die ik van passerende fietsers krijg. Hoewel Lowestoft een beetje vergane glorie is, vind ik de kustlijn een mooi stuk om langs te lopen. Niet teveel landinwaarts kijken.

Bij het douchen kwam een Nederlander de douches inspecteren en vertelde hij dat het zijn eerste overtocht was, onbekend hier, regen en onweer te hebben gehad om vervolgens niet naar binnen te durven vanwege de stroom en de smalle ingang. Hij en zijn opstapper hebben 2uur lang voor de ingang de stroom doodgevaren om vervolgens om 05.00u naar binnen te komen. Dit lijkt me pas frustrerend.

De weersvoorspelling ziet er gunstig uit. Bakstag windje en later aandewind richting Wells-next-the-Sea. Uit Wikipedia:

Wells-next-the-Sea is een plaats en civil parish in het bestuurlijke gebied North Norfolk, in het Engelse graafschap Norfolk met 2.451 inwoners.

Seaside resort, wildlife wilderness, fishing port and old world town, Wells is a must-see destination for anyone visiting North Norfolk. With amusement arcades, fish & chips, ice cream, crab fishing, beach sunbathing and swimming, it provides all the things that visitors want without having lost any of its picturesque historical character

De havenmeester ter plaatse gebeld, plek met voldoende diepte is geregeld, oproepen een mijl voor de West-kardinaal ter plaatse en dan gaat het goed komen, zegt ze.

In de haven word ik gewezen op een wapperend gastlandvlaggetje. De man vertelt me dat ik dit met een Taut Line Hitch knoop (Adelborstknoop) moet vast maken. Daar ik dit in mijn hoofd niet kon vertalen was de man bereid het voor te doen. Op Crocks en met een ontbloot bruin bovenlijf stapt de man aan boord. Goedspraaks als hij is krijg ik allerlei vragen waar ik naartoe ga, of ik alleen aan boord ben, wat de volgende haven is enz. Krijg ook meteen allerlei tips waar ik whiskey moest gaan proeven en dat het best wel een goed idee is om door te varen naar de Shetland Islands; ik ben dan toch in de buurt. Zover reikt het plan nog niet en hoewel de detectiveserie 'Shetlands' heel mooie natuur laat zien, vind ik het gewoon te ver weg en daarbij is dat stukje zee ook wel spannend.

Ik verlaat Lowestoft op HW Dover (vandaag 13.00u) en vaar vanaf dat moment ook meteen de stroom mee. Stukken waar ik naar het verschil tussen de snelheid door het water en de snelheid over de grond kijk en dan constateer dat ik 3.2knts mee heb. Dat levert ook leuke snelheden op; de 10,3knts aangetikt.

De eerste zeehond gezien, of eigenlijk eerst het gesnuif gehoord, rond me heen kijken en daar is tie. Aan de kop te zien een fors exemplaar. Dit bleek niet de enig zichtbare op de tocht. Blijft grappig zo'n rondturend koppie boven het water te zien uitsteken. Daarnaast barst het van de lobster pots, soms nauwelijks te zien omdat er net een vaatje boven het water uitsteekt en soms staat er een vlaggetje op. Dat is meer uitzondering dan regel. De Royal Yacht Association maakt ook bezwaar tegen deze onverlichte en slecht waarneembare obstakels. Er ligt wel meer in de weg op de Noordzee...

De laatste 25Nm moeten motoren, wind valt weg en met de stroom mee vaar ik ook het laatste beetje wind 'dood'. Veel ruimte om te treuzelen is er ook niet omdat ik geen nachtelijke escapades wil. Daarbij, de havenmeester kan me tot ongeveer 1u na HW naar binnen helpen en anders wordt het voor anker. Dit is om uiterlijk 22.00u.

Uiteindelijk wordt het een race tegen de klok, het getij kentert en begin de stroom tegen te krijgen. Op dat moment is het nog 18Nm varen. Gas erbij.

Tegen 21.40 ben ik bij de West-kardinaal vanaf waar ik naar bakboord de draai maak richting de geul die naar de haven leidt. Op ch12 word ik opgeroepen en dat blijkt vanaf het bootje te komen dat ik al had zien liggen. Hier zit een heel welkomscommittee in.

De begeleiding naar binnen is geen overbodige luxe, de geul is op plaatsen maar een meter of 50 breed en een stuurfout betekent ook meteen vastzitten. Op het drooggevallen strand zie ik in de schemer een groep zeehonden bewegen. De route is betond en verlicht, maar de zo kort op elkaar liggende boeien wel een uitdaging om daar ook de diepte in te zien.

Ik word opgevangen door een havenmeester die vanaf de steiger met een zaklamp wijst waar ik moet zijn en die mijn lijntje aanpakt. Ik mag mijn boot 'parkeren' in de commerciële haven tussen twee werkschepen in en naast een kolonie zeemeeuwen... De feitelijke jachthaven is nog een mijl verderop, maar met afgaand tij en het weinig licht vindt de havenmeester dit een beter plan. Morgen the last mile.

Was dit een mooie zeildag? Ja, dat zeker en voor het mooie had ik drie uur eerder kunnen weggaan. Tijd voor een biertje en verse gemaakte gehaktballetjes.

Gevaren mijlen