Onstuimige eerste tocht

Onstuimige eerste tocht

Vrijdag 31 maart, een week eerder dan gepland, verlaten Arjen en ik de haven van Workum op weg naar Herkingen. Het is guur weer, er staat windkracht 5-7 en de vooruitzichten zijn al niet veel beter. Echt weer om een boot over te varen... De wind is west-zuidwest en daarmee ligt Workum aan lagerwal. De geul naar het IJsselmeer ziet er nog rustig uit, maar bij het naderen van de uitgang komen de witte koppen ons tegemoet en een snelle blik op de kaart leert dat we met tegen wind naar Enkhuizen gaan. De motor draait zo'n 2200 toeren en de boot maakt behoorlijke klappen.

Naarmate we vorderen kunnen we iets naar bakboord sturen en de fok uitrollen om meer stabiliteit te krijgen. We willen het grootzeil nog niet zetten. De fok staat af en toe te killen.

Aanvankelijk was het idee om via het Wad de zee op te gaan en vervolgens aan een stuk door naar Stellendam. De wind kwam daarvoor wel uit de goede richting. Dit idee leefde donderdagavond nog wel, maar na een onrustige nacht besloten voor de veilige route over het IJsselmeer te kiezen. Bovendien waren we geen van beiden echt uitgeslapen, dus was de keuze voor veiligheid snel gemaakt.

Voor Enkhuizen een korte tankstop. Donderdagavond al een jerrycan erin gegooid en de brandstofmeter gaf aan meer dan een half volle tank te hebben. Lastig als je het verbruik niet weet.

Bij het aanvaren van de sluis voor Enkhuizen wordt de watersport door een soort tunnelbak geleid om daar aan te leggen en te wachten tot je wordt geschut. Normaal is dat geen punt, echter nu staat er 27 knopen onbeschutte wind op de zijkant te blazen en dan is een boot met een hoog vrijboord een echte windvanger.

Met de nodige stuurmanskunsten en vereende krachten, kregen we de boot aan de kant. Bekaf neergeploft met een kop koffie hebben we gekeken hoe een kolos van een passagiersschip tegen lagerwal werd gedrukt. We moesten voor deze boot ruimte maken, want anders hadden we zo de beschutting van de sluis in gevaren. Maar nu lagen we op de ze boot te wachten die het, ondanks het inzetten van al haar motorvermogen, niet voor elkaar kreeg los te komen. De sluiswachter had kennelijk door dat dit nog wel even ging duren waardoor we toch de sluis in konden. Los gooien ging gelukkig makkelijker dan aanleggen, hoewel de andere zijde van de wal erg snel naderde, liepen we zonder problemen de sluis in.

Gaandeweg de dag kregen we meer zon, maar dat maakte het niet minder koud. De windricht was gunstig genoeg om de zeilen te hijsen. Met een wind tussen 20 en 27 knopen, twee riffen gestoken en dan toch 5,5-6 knopen halen. Helemaal geweldig! Na een hobbelige tocht over het Markermeer bij de Oranjesluizen aangekomen. Het ondiepe water leidt tot een korte golfslag waar het erg onrustig op varen is.

Het plan is op dat moment nog steeds om door te varen naar IJmuiden en de volgende dag de zee op te gaan. Bij de sluis met de andere zeilers gesproken, boten die we eigenlijk de hele tocht over het IJsselmeer al in de buurt hadden. Het weerbericht op de marifoon was al niet best en bij de sluis hoorden we spreken over een golfhoogte op zee van rond de 2 meter. Laat dat iets overdreven zijn, maar met de huidige Z/ZW-wind zou dat zwaar bikkelen worden. Daarom het plan bijgesteld en W.S.V. Sixhaven opgezocht om daar de boot verwaaid voor de komende dagen neer te leggen. Uit de oven een paar heerlijke pizza's getoverd een biertje erbij, wat wil een mens nog meer...