Impuls aankoop

Impuls aankoop

In de aanloop naar mijn nieuwe opdracht een wek meegegaan om de boot van André richting de Oostzee te brengen. De boot, helemaal toegerust om drie maanden rond de Zweedse wateren te zwerven, heeft mij ook geleerd dat een stuurautomaat heel goed in staat is om met golven van 1 tot 1,5mtr en een windkracht 5 bij ruime wind de boot op koers te houden. Dit enige tijd aanschouwt te hebben was het besluit vrij snel genomen om bij thuiskomst te kijken naar de mogelijkheden om de stuureigenschappen van mijn eigen boot te verbeteren. De Simrad TP32 is, hoewel sterk genoeg voor mijn boot, niet de snelheid van reageren om de boot op koers te houden.

Ik ben al langer aan het puzzelen wat te doen om de boot beter op koers te houden en een van de dingen die naar mijn idee hierin speelt, is de traagheid van het ingebouwde gyrokompas. Simrad heeft in het ontwerp bedacht dat er wel een NMEA0183 signalen als wind- en waypointinformatie naartoe gestuurd kunnen worden en voor de kompasinformatie is NMEA2000 nodig. Echter, om dit signaal erin te krijgen is een vertaler (AT10) nodig. Deze heb ik, maar werkt niet echt lekker.

Het aantal spelers op de stuurautomatenmarkt is niet heel groot en gezien de ervaring viel de keuze op Raymarine. De verrassing zat erin dat de stuurautomaat waarmee ik heb gevaren, niet meer leverbaar is en wel een opvolger heeft. En als zo vaak met opvolgers zijn die ook duurder. Enig rondbellen naar de verschillende juweliers uiteindelijk een watersportjuwelier gevonden die qua prijs en informatie voor mij gunstig zat. Wel opvallend vond ik dat er ook nu weer bedrijven tussen zaten die zeggen offerte te maken maar waar ik tot op de dag van vandaag nog niets gezien heb.

Een telefoontje is voldoende een doos met speeltjes geleverd te krijgen om de zaterdag mee door te brengen. Gatenzaag gekocht voor het makkelijk maken van een gat en tezamen met de rest van gereedschappen in de vroege ochtend begonnen met bedenken waar het gyrokompas (EV-1) moet gaan komen. In mijn hoofd had ik daar een mooie plek voor bedacht en aan boord besloten dat een andere plaats toch beter is. Het grote voordeel van het hele systeem is dat je niet met twee draadjes voortdurend aan het pielen bent, maar dat kabels kant-en-klare connectoren hebben die via een zogeheten bussysteem met elkaar worden verbonden, zeg maar een kliksysteem. Gewapend met een trekveer de kabels getrokken in de bestaande kunststof buizen. Een mazzeltje, de connectoren passen door de buizen. Uit ruimtegebrek stapel ik de stuurcomputer op de Simrad blackbox. Zekerheidshalve met een stukje aluminiumfolie ertussen tegen interferentie.

Dan komt daar toch de gatenzaag weer op tafel. Maar waar dat gat te boren? Het moet een vlak deel zijn, niet in de weg zitten en esthetisch er ook nog een beetje uitzien, daarbij moeten de bedieningsknoppen ook bereikbaar zijn. Hoewel een compromis valt de keuze op het schot van de kuip. Meten en dan de boor erop en gaatje erin. De gedachte dat het reparabel is maakt het boren van gaatjes wel steeds makkelijker.

Solo varend ben ik in zekere mate afhankelijk van een stuurautomaat en omdat de aansluitingen verschillen is dat ook wel een mooie gelegenheid om de "oude" stuurautomaat werkend te houden en voor de Raymarine een nieuwe aansluiting te maken. Dikkere kabels (6mm2) om verlies te voorkomen moeten toch getrokken worden. Blijkt nog wel dat de connectoren niet zijn meegeleverd. De leverancier gebeld en die laat weten per post connectoren te hebben gekregen alleen geen idee te hebben voor wie of wat die zijn. Een persoonlijke bezorgdienst komt met connectoren (en lekker eten) bootwaarts zodat het geheel nog kan worden afgerond.

Eenmaal aangesloten kan de schakelaar om en blijkt alles te werken. Nog even de menu-instellingen doorlopen en weer een klusje gedaan. Tevreden met een biertje in een zonnige kuip kunnen we het eindresultaat aanschouwen. De praktijktest komt later.