Geklus in Veere

Geklus in Veere

Wisselende voorspellingen voor de komende dagen. Eigenlijk is het al een tijd wisselend, ongeacht of het nu over het weer gaat of over iets anders. Voorlopig nog even vrij met een nieuwe opdracht in het vooruitzicht, alleen de begindatum is nog niet bekend en dat maakt ook wat onzeker in het maken van plannen om bijv. langer te gaan varen. De gebeurtenissen van de afgelopen weken in het achterhoofd vind ik het wel fijn te weten dat er een nieuwe opdracht in aankomst. Natuurlijk heeft het plan om, gelijk 2012, een paar maanden te gaan zeilen zich in mijn hoofd ontwikkeld. Aan de andere kant realiseer ik me ook hoe lang het heeft geduurd voor ik een nieuwe opdracht had en wat dat met mij heeft gedaan. Daarom is het huidige vooruitzicht erg welkom en nb. ook nog eens bij de klant van de leverancier, die waar mijn laatste opdracht eindigde. Vandaag eerst richting Veere.

Onbedoeld mooi op tijd op de Oosterschelde om mee naar buiten te spoelen. De wind varieert tussen de 12 en 18knts en geeft meteen de gelegenheid de nieuwe fok uit te proberen. De vorige heeft er niet lang opgestaan, een jaar of 7 en had weinig vorm meer. Dit uitte zich bijv. in het niet meer kunnen maken van hoogte. Daarbij was, volgens Hagoort, het zeil voor een keerfok ook gewaagd uitgebouwd. Hoewel ik me dat eerder niet had gerealiseerd, verklaarde dit wel waarom bij meer wind het moeite kostte om de boot recht te houden. Deze ervaring werd ook onderschreven.

Het knisperende dacron laat zich makkelijk uitrollen, beter dan het hijsen van het grootzeil. Dit laatste zal wel komen doordat ik nauwelijks mijlen heb gemaakt dit jaar en de handigheid wat is weggezakt. Na het diverse malen had besloten net zo hard weer naar beneden te komen als ik het omhoog trok, staat het dan eindelijk en kan ik koers zetten richting Zeelandbrug. De koers is niet bezeild en dat is meteen een mooie testcase om te zien of ik daadwerkelijk hoger aan de wind kan varen, hierbij rekening houdend dat de uitgaande stroom helpt om ruimere slagen te maken.

Al snel valt op dat de schijnbare windhoek rond de 55graden ligt, niet iets waar ik heel enthousiast van wordt. Om te varen op de tell tails is hoger niet mogelijk. Een paar graden hoger varen heeft direct tot gevolg dat de tophoek begint te klapperen. Het verstellen van de schoothoek, deze een gat hoger zetten, heeft geen effect op dit geklapper. Het lijkt wel alsof het te ruim is gesneden. Mijn vergelijkingsmateriaal is een andere 31ft boot die door het varen van ruimere hoeken bij me wegloopt. Hier Hagoort maar eens over bellen om te overleggen wat hier aan de hand kan zijn. Met de Zeelandbrug in zicht afvallen en de koers richting Kats leggen. Gewaarschuwd door een vastliggende zeilboot om de geul naar de sluis niet teveel af te snijden.

In de vallende avond steek ik het Veersemeer over. De paar boten die met mij schutte zijn al snel uit zicht en heb ik het meer voor meer voor mezelf en mijn eigen overpeinzingen. Gedachtes, gevoed door ontmoetingen met plaatsen, sommige maken blij, sommige verdrietig, het zal nog nog wel even duren voordat van de verdrietige ook de scherpe kanten af zijn. Al mijmerend vaar ik Veere voorbij.

LdP heeft heel zorgzaam een ligplaats bij W.V. De Arne voor me geregeld aan de steiger achter zijn eigen boot. Even zoeken voordat ik die langssteiger vind. Op de steiger staan, naar ik later begrijp, sloepvaarders. Nu is van Belgen bekend dat ze geen landvast aanpakken en daar kan nu een categorie aan worden toegevoegd. Van de acht die er staan steekt er niemand een hand uit. Krijg wel de opmerking: "dat doet u goed, dat heeft u vast vaker gedaan". Neem wel een aankomstbiertje als compliment.

Dinsdag

Zo waar, goed geslapen! Ontbijten, opruimen en spullen klaarleggen om straks de mast in te gaan. Afgelopen winter is voor de zoveelste keer die buisradarreflector naar beneden gekomen. Niet omdat ik 'm niet goed vastzet, maar omdat de lijm die wordt gebruikt om de buis af te dichten het begeeft. Dus vond ik na afgelopen winter een deel in de kuip. Nu is de werking van deze reflector beperkt tot slecht, daarom besloten deze voor een tri-lens te vervangen. De inkoopactie op het Zeilersforum leverde ook nog een leuke korting op. Het wachten is nog op LdP; hij heeft de beugel voor de deklamp bij zich. Deze kan ik, als ik toch boven hang, meteen bevestigen.

Eerst koffie en bijpraten, elkaar lange tijd niet gezien en aan gespreksstof geen gebrek. Om van de koffie niet in de borrel over te gaan maak ik de Topclimber en puts met onderdelen klaar. In no-time heb ik mezelf tot boven de eerste zaling getakeld en hang ik in een schraal zonnetje met ruim uitzicht over het Veersemeer. Het bevestigen van de spullen gaat voorspoedig, zeker als vanaf het dek alleen de benodigde materialen naar boven worden gehesen en daarmee ook wordt voorkomen dat er van alles en nog wat naar beneden klettert. Als extra handje en zekerheidshalve ook maar een lijntje aan boormachine en tri-lens gedaan.

Bij de vervanging van de mast destijds is er ook een stoomlicht met deklicht geplaatst waarvan er zijn die met een glaasje voor het lampje worden geleverd en waar er zijn die zonder glaasje worden geleverd. Ik heb die laatste variant en het zal niet verbazen dat het lampje al eens uit de fitting is gevallen in ik het restant in glassplinters op het dek vond. Bij de laatste plaatsing van de mast hier een paar touwtjes voor gespannen. Om voor een meer solidere constructie te gaan kwam ik bij toeval een lamp tegen uit de agrarische sector, waterdicht, stevige behuizing, zuinige leds en een enorme lichtopbrengst. De ideale deklamp. Deze paste perfect onder de tri-lens en is daarmee ook beschermd tegen het achterlijk van de fok.Dit had ik ook bij de mastenmaker nagevraagd en die bevestigde dat dit geen probleem oplevert.

Ter viering van deze geslaagde operatie een biertje in de kuip waarbij ik de door de LdP zelf gemaakte windvaan uitgelegd krijg. Er zijn van die mensen wier handen maken wat hun ogen zien. Hij is zo'n iemand. Mijn uitnodiging om tezamen met zijn vrouw te gaan eten wordt met aanpassing overgenomen, zij nodigen mij bij hen thuis uit. Een gezellige avond met mooie gesprekken, veel lachen en lekker eten volgt.

Woensdag

Vroeg wakker en ontbijten kan ook als ik vaar. Het is half acht als ik losgooi en koers zet richting de sluis. Anders dan enkele vissers is het rustig en heb ik het water aan mezelf. Ook wel eens fijn. Na de sluis kan het zeil omhoog tot de ingang van de Oosterschelde. De variabele wind laat het vanaf daar afweten en de motor mag de rest doen tot Bruinisse. Aan de Grevenlingen kant trekt de wind aan tot een lekker lopend windje. Helaas, nu is alles al opgedoekt.

Gevaren mijlen