Gelift en ingepakt

Gelift en ingepakt

Het is nog vroeg als Arjen aan boord stapt. Hij heeft al vroeg het gezin achter zich gelaten om mij vandaag te helpen de boot op de bok te krijgen, een bok die nog dezelfde is als twee jaar geleden. Ik ben ook al even op, gewekt door de industriegeluiden. We hebben nog een paar uur tot de kraan komt. Tijd voor een kop koffie, die overigens niet echt lekker smaakt, want het water heeft al lange tijd een bijsmaak. Ooit een goed bedoeld advies gekregen om een scheut bleekwater in de tank te doen voor het schoon houden van het water. Sommige adviezen kun je beter niet opvolgen, dit is er een van.

De stormverwachting voor dit weekend zal zich naar verwachting pas morgen in alle hevigheid aandienen, vandaag gaan we een zonnige dag tegemoet met een frisse bries. Dit zorgt er ook voor dat de dauw van de afgelopen nacht snel verdwijnt.

Als tegen half 11 een forse kraan verschijnt zijn we ook eigenlijk wel zover dat de boot eruit kan. Het gaat allemaal een stuk sneller dan vorig jaar, mede ook door het voorwerk van gisteren. Voor het verwijderen van de windvaan en het plaatsen van sjorlijnen kan ik de hoogwerker gebruiken. Deze versie is stabieler dan die van vorig jaar. Ik vind het niet erg om met zo'n ding omhoog te gaan, maar als dat staat te wiebelen, dan word ik daar toch wat zenuwachtig van en sta dan liever met beide benen op de grond.

Gezamenlijk zetten we de evenaar in elkaar, een fors stuk vierkant staal waar de hijsbanden aanzitten die als een lus onder de boot door worden gehaald. De grootte van het vierkant voorkomt dat de boot wordt samengedrukt. Het nadeel van de banden is, dat ze stug zijn en daardoor het ons de nodige moeite kost voordat ze zodanig zitten dat we een eerste poging doen. Klinkt onzeker? In zekere zin is het dat ook omdat er een mogelijkheid is dat ze gaat glijden.

Na twee pogingen laat ze zich uit het water tillen en is goed te zien dat de onderzijde redelijk vrij van aangroei is. De anti fouling heeft zijn werk goed gedaan. Tegen de wind in trek ik de boot naar de bok. Nu is de volgende uitdaging om de boot recht in de steunen van de bok te krijgen en te zorgen dat ze meer dan vorige keer op de kiel komt te rusten.

Om het geheel passend te krijgen moet de boot meermalen gelift worden en met vereende krachten, vooral die van de kraan, staat ze zo goed als recht erin. Wiggen slaan en de kraanmachinist helpen met opruimen. Blijft opletten geblazen met al dat staal dat tamelijk onhandelbaar is. Ondertussen is de hogedrukspuit ook uitgerold.

Zodra de boot staat de gelegenheid om het onderwaterschip te bekijken. Eigenlijk heel blij te zien dat de aangroei niet meer is dan het slijm dat zich makkelijk laat verwijderen. Bij nadere bestudering van het roer valt wel op dat sommige gaatjes wel erg nat blijven. Een doek erover, maar het blijft nat. Mijn bange vermoeden wordt bevestigd: er zit weer water in het roer. Dit betekent dat enkele jaren geleden gemaakte afdichting bij de roerkoning, niet of beperkt heeft gewerkt. De eerste grote klus heeft zich zojuist aangediend.

Het afspuiten van de boot gaat snel en in een prettig zonnetje is een beetje nat worden ook niet zo erg. Eenmaal klaar de spullen van boord halen en het dekzeil aan boord hijsen. De boot staat dwars op de wind en de eigenschap van dit soort grote dekzeilen is dat ze erg windgevoelig zijn. Met de nodige slimmigheid lukt het om het zeil eerst aan de loefzijde en daarna aan de lijzijde vast te sjorren.

Blijft een beetje trieste aanblik om de boot ingepakt op de kant te zien staan, maar goed, over een paar maanden mag ze er weer in. Een van de medewerkers van DCS Coatings komt aanlopen en vraagt hoe het gaat. Eigenlijk wel goed en het is allemaal vlotjes gegaan. Ik uit mijn zorg over de komende storm en de plaats waar de boot nu staat, nl. pal op de wind. Een kordaat besluit: de boot gaat de loods in en er maandag weer uit. Met een opgelucht gevoel verlaten we het terrein.