Super zeildag

Super zeildag

Onrustige nacht waar het in de ochtend rustiger is geworden. Prima achter de mooring gelegen en nu eerst het comfort van de douche aan boord ervaren om daarna in de beschutting van de buiskap te ontbijten.

Een half uur voor HW vertrekken we richting Burnham on Crouch. Motor is alleen nodig om te voorkomen dat we naar de ondiepte drijven en met het zeil op maken we meteen snelheid. Het is halve wind tot een bakstagwind, wat betekent dat we een heerlijk te bezeilen koers hebben. Zelfs voor een oversteek naar NL, maar we gaan richting Burnham.

Bij het oversteken van de Thames komen we langs een gezonken schip, gemarkeerd door waarschuwingstonnen. Blijf het een macaber gezicht vinden als er nog een stukje van het stuurhuis en voorplecht boven water steken. Ik meet 16mtr water onder de kiel. Ben wel benieuwd wat er is gebeurd waardoor dit schip besloten heeft te zinken.

Met een knik in de schoot en de stroom mee loopt de SOG lekker op. Tel daarbij een zonnetje dat het steeds meer van de wolken wint en het is een heerlijke tocht naar de ingang van Crouch river. De rivier is bezig met leegstromen en dat betekent het tij tegen tot het LW is. Het worden 12Nm die wisselend zeilen en motorzeilen worden. Streef er wel naar de snelheid tegen de 4knts SOG te houden, en dat valt niet mee.

Tegen 18.00 gaan we het laatste stuk van de rivier op. Een rivier waar het nauwkeurig navigeren is vanwege de ondiepten en hoewel een heel recente kaart bij me er niet alle boeien op staan. De omgeving is meer dan de moeite waard, een waar zeehonden zich laven in de late middagzon en het landschap omgeven is met groen en uiterwaarden.

Een mijl voor de haveningang neemt het aantal moorings toe en zijn de groene tonnetjes (aan BB) verscholen achter de afgemeerde boten. Het is rond LW als we de haveningang naderen. De beddingen zijn drooggevallen en volgens de Reeds moet er voldoende diepte zijn om naar binnen te kunnen. Dat blijkt het geval, is alleen wel een tegenstrijdig idee om ergens naar binnen te varen waar niet staat aangegeven hoeveel water er staat. Voor mij in ieder geval genoeg; ik heb nog ruim 3mtr onder de kiel. Iets wat ik niet zou verwachten bij het naderen van de haven.

Bij het naderen van de aanlegplaats word ik aangeroepen met mijn naam. Zelf verwacht ik dat niet. Het bleken mensen te zijn die we in South Dock tegenkwamen en van wie ik de kaart mocht lenen om de steiger af te kunnen komen.

Eenmaal met de zon in de kuip zitten komt in het begin van de avond een bootje binnenvaren dat we eerder waren opgelopen. Het is een Cornfish Crabber 22, fraai gelijnd scheepje met boegspriet. Omdat ik eerder die middag mij al afvroeg hoeveel water er nou boven de Foulness Sand staat spreek ik de man aan met die vraag, mede ook omdat ik verwachtte dat hij erover zou kunnen. Hij vertelde dat hij de kaarten niet wilde opzoeken om zulks 's middags uit te zoeken, maar wel dat het niet veel is. Al pratend vertelt hij dat hij hier in de haven een nieuwe boot heeft gekocht en laat vol trots, terwijl wij zitten te eten, de tekeningen zien. Zelfde type boot, maar dan 27ft en met stahoogte (!). Verder heeft de boot een naar verhouding lange boegspriet. Petra zegt: "dat is ook lastig inparkeren". Ik kijk haar aan en leg uit dat die dingen omhoog kunnen.

Nog een laatste wandeling over de boulevard naar het dorpje. Hoewel al donker staan er prachtige huizen, zien de tuintjes er strak uit en doet het vredig aan. Morgen bij daglicht bekijken.

Gevaren mijlen