Antwerps Vluggertje

Antwerps Vluggertje

Vrijdagmiddag aan boord nog een paar klusjes te doen aan het boordnet, iets dat meer op een hobbyproject begint te lijken: twee draadjes, maar soms zo ingewikkeld... Daarna de route plotten voor een tocht met Arjen naar Antwerpen. Voor een gunstig tij over de Westerschelde zullen we vroeg op pad moeten willen we rond laagwater bij Hansweert buiten zijn.

In de loop van de avond komt Arjen binnenlopen met een fles Botterik, een in Nijmegen gebrouwen bier. Deze fles krijgt nog een bijzondere betekenis. Tijd om bij te kletsen en niet te laat naar bed te gaan.

Zaterdag 4 november

Om 06.45u op, en dat tijdens een paar vrije dagen. Koffie zetten, boot klaarmaken en de kou trotseren om richting Bruinisse te varen. Wij zijn niet de enige die vroeg op pad zijn, er komt een enorm vrachtschip uit de sluis zetten. Het voordeel is wel dat we snel worden geschut om daarna al motorend richting het Brabants vaarwater te gaan. Op de een of andere manier staat de wind op de Oosterschelde vaak zodanig dat het niet bezeild is.

Rond kwart voor twaalf zijn we op de Westerschelde. De drukte van allerlei grote bootjes overvalt ons ook meteen. Nog los dat ze groot zijn, ze gaan ook hard. Met de OZO-wind zullen we nog een stuk moeten kruisen voordat we de wind gunstig in de zeilen krijgen. Hoewel fris is het wel weer heerlijk om op het water te zijn. De wind zet stevig door met regelmatig uitschieters naar de 23knts. Tijd om een rif te steken, iets wat met het nieuwe reefsysteem echt een stuk makkelijker gaat. Minder kracht nodig en het grootzeil laat zich ook strakker op de giek trekken. De snelheid blijft er goed inzitten, regelmatig al tegen de 8knts. De zeilboten die voor ons uit de sluis vertrokken, laten we ruim achter ons. Ook wel een prettig idee dat we ons kruisrak efficiënt afleggen.

De 25Nm die het is vanaf Hansweert tot aan de Royesluis leggen we in rap tempo af, tegen 10 voor 4 liggen we de sluis. Hier en daar iets van de route afgesneden, stroomdammetjes mijdend en helaas ook de Schaar van Valkenisse bakboord van ons gelaten. Tijdens een eerdere tocht hier wel overheen gevaren, echter dit is nu verboden terrein. Jammer, want het is een prachtig stukje vaarwater met mooi droogvallende platen.

Het schutten duurt lang en gaat moeizaam, zo dat ik me er eigenlijk ook voor schaam dat het niet lukt om de boot langs de kant te krijgen. Op de kont heb ik 2,5kn stroom staan en de sluiswand heeft bolders waar we bij kunnen, dit mede omdat de sluiswachter ons met norse stem zo ver als mogelijk naar voren dirigeert. Terwijl wij verwoede pogingen doen, komt het vrachtschip binnenvaren. Dit blijkt meer dan voldoende ruimte te laten. De schippersvrouw is zo aardig een lijn van ons aan te pakken waarmee ik de boot tegen het vrachtschip parkeer. Het wachten is nu op het scheiden van zout en zoetwater. Een langdurige bezigheid.

Na het schutten, de bruggen. Hier blijkt een verschil te bestaan tussen die die worden bediend door de Ambtenaren en die die worden bediend door de niet-Ambtenaren. Dit verhaal wordt ons door een allerhartelijkste havenmeester verteld. De Syberiabrug draait regelmatig en ook iets vaker dan op het bord staat aangegeven. Dan is daar de Londenbrug, een brug waar je echt op moet wachten... Het zou handiger zijn als je kunt bereiken via de Kattendijksluis, echter, zoals dezelfde havenmeester ons uitlegde, deze brug is door een Nederlands bedrijf geleverd en heeft nu een defect dat al geruime tijd op reparatie wacht. "Het zal wel buiten de garantietermijn en al betaald zijn", zegt hij droog. Om half zeven hebben we een mooie plek naast een van de vele enorme motorboten in een toch tamelijk sjiek aandoende haven.

Na de gebruikelijke rituelen gaan we de stad in voor een heerlijk maal, voor de een een twijfel tussen vlees of vis, waar dat voor de ander geen keuzevraag is. Nu nodigt de drukte van de zaterdagavond uit om nog ergens een pintje te pakken, maar beiden zo rozig als een konijn en de wetenschap dat we morgenochtend om 06.30u de brug moeten hebben, zijn we verstandig en keren terug als spoorzoekers naar de boot.

Wordt vervolgd...

Gevaren mijlen