Rijden en wandelen door Jersey

Rijden en wandelen door Jersey

De rondrit die we op Guernsey maakten, hebben we hier zelf georganiseerd. Een kaart van de bezienswaardigheden is op het havenkantoor verkrijgbaar en de juiste bus doet de rest. Gescheiden gaan we op stap en spreken af elkaar bij La Hougue Bie te ontmoeten.

Een chauffeur die het op een touringrit erg goed zou doen, brengt me door de regen naar een museum met archeologische en geologische vondsten, maar ook een monument voor de slachtoffers die in de tweede wereldoorlog zijn gevallen bij de werkzaamheden die zij als gevangen op Jersey moesten verrichten. Van de site over La Hougue Bie:

The site features one of Europe's finest passage graves where you can learn about life in Jersey's Neolithic community 6,000 years ago. A medieval chapel sits on top of the prehistoric mound and dolmen dominating this tranquil and spiritual site. Unlike many other dolmens you can stand inside the chamber of the passage grave and feel the heart of this place of worship.

Ancient treasures are waiting to be found in the geology and archaeology museum, including coin hoards, axes, swords and spears find out more. You'll also discover a command bunker built during the German Occupation, housing a unique memorial to the slave-workers who were brought to the Channel Islands by invading Nazi forces during the Second World War.

Het kapelletje bovenop de berg is aardig om te zien, bijzonder vind ik de redelijk intact gebleven rotstekening. Veel meer onder de indruk ben ik van de anekdotes die in het gangstelsel zijn geplaatst. Allemaal uitspraken van gevangen over de ervaringen ten tijde van de bezetting, hoe mensen zijn mishandeld, vermoord of gedeporteerd, hoe zij naar de bezetters keken, met rillingen heb ik de teksten gelezen. Dit maakt de tweede wereldoorlog ineens zo tastbaar. Een anekdote van de foto:

Often the men were beaten so long that they fell down from sheer weakness.... We were beaten every day.

Weer in de frisse lucht loop ik nog wat rond tot de bus komt en Roy uitstapt. Vanaf daar besluiten we te wandelen naar kasteel Mont Orgueil in het gebied Gorey. Beetje speurzoeken voor gevorderden om bij het kasteel te komen, maar dat leidt ons ook wel door een prachtig groen landschap, fraaie vergezichten en vooral een heel karakteristieke omgeving. Rondkijkend, ook op de kaart, worden we ook spontaan te woord gestaan door een van de bewoners die ons de weg wijst zonder te vragen waar we naartoe willen.

Aangekomen bij het kasteel eerst een pint en een sandwich aan de drukke haven; er wordt een kermis opgebouwd. "Of ik daar morgen naartoe wil, als ik niet vertrek?" vraagt Roy. Nope, geen interesse. Ga liever varen.

Het kasteel laten we voor wat het is gezien de toegangsprijs van 10GBP p/p en wandelen over het grasveld naar het water. Om vandaar rond het kasteel te lopen is er niet bij. Roy doet wel een poging. Ook hier weer een uitzicht waar je prima zou kunnen wonen en elke dag een andere foto van de omgeving kunt nemen.

Aan boord een poosje aan het puzzelen en rekenen geweest voor mijn eerste solo-overtocht naar Carteret. De windmeter geeft, liggend in de haven, windstoten tot 25kn (6Bft). De verwachting voor de komende nacht is volgens Winguru 30-32kn (7Bft). Dit betekent een opbouwende golfhoogte (+2mtr), zeker onder de Franse kust omdat dat lager wal is. Met een zuidelijke wind heb ik wel een bakstagwind, wat de route van 25Nm beter te doen maakt dan er tegenin te moeten hakken. Ben voornemens te gaan en besluit morgen of ik inderdaad ga. Eenmaal buiten kan ik onder de kust van Jersey altijd besluiten terug te gaan; ook daar is het lagerwal.

Ter afsluiting van Roy's verblijf aan boord gaan we elders eten. Door al het gereken en verzetten van foto's en films gaan we om 20.30 BST van boord. Na een wandeling door St. Helier gaan we een pub binnen waar een zachtaardige barman vertelt dat de pub's tot 19.30 maaltijden serveren en verwijst ons naar het restaurant Seven Angels, 20seconden verderop. Afstanden worden veelal in tijd uitgedrukt. Toch knap dat ze weten hoe snel we lopen...

Het restaurant, er zijn een paar tafels bezet, is eenvoudig van inrichting en volgehangen met kerstverlichting. Tafel voor twee, menukaarten en een mandje brood. De bestelling is een steak, spareribs en een fles rode wijn. Ondertussen mooie gesprekken over verschillende onderwerpen.

Zodra het eten wordt geserveerd is de steak overladen met knoflookboter en mijn spareribs met rode saus. Ik neem een hap en proef alleen maar saus. Dit gaat 'm niet worden en leg de serveerster uit dat ik niet alleen saus wil eten. Met een betrokken gezicht neemt ze mijn bord mee om 10minuten later het terug te brengen met een apart sausschaaltje met saus. Het bot dat ik op het bord had neergelegd van mijn eerste happen ligt ook nog op mijn bord.

Wij zijn de laatste gasten en er zijn al verschillende signalen afgegeven of we niet willen afrekenen. Ik vraag de rekening, betaal en terwijl we opstaan en richting de deur lopen, gaat de muziek al uit inclusief verschillende lampen. Ze hadden ons ook de sleutel kunnen geven.

We wandelen terug naar de boot, zien politie die in een van de uitgaansstraten met twee auto's (Skoda's!) is komen aanrijden, kijken even naar wat ze van plan zijn en lopen door. Er staat een straffe wind.