Naar het zuidelijkste punt

Naar het zuidelijkste punt

9 Augustus alweer en al 8 weken weg. Soms lijkt de tijd stil te staan om dan daarna in de hoogste versnelling verder te gaan. Hoelang heb ik nog? Hoelang wil ik nog? Hoelang kan ik nog? Vragen die door mijn hoofd spelen zonder een concreet antwoord te hebben of te willen geven. Het scharrelen langs de kust bevalt me. Geen dag hetzelfde, veel te doen en toch ook weer niet.

Half negen vertrek vanuit St. Quay Portrieux, nauwelijks wind en wel zon! Het beetje wind dat er staat, hebben we zo goed als tegen. Toch het grootzeil gehesen voor stabiliteit en al motorend zetten we koers naar St. Malo.

Om toch enig profijt te hebben van het grootzeil vallen we af richting kust. We hebben geen haast omdat de stroom, die we op enig moment tegen gaan krijgen, niet al te sterk is. Dit betekent wel dat we sterk langs de kust gaan i.p.v. de geplotte koerslijn. De lange broek is inmiddels gewisseld voor de korte variant en met de motor afwisselend aan en uit proberen we de snelheid boven de 4kn te houden, iets dat best lastig is als je de motor niet teveel toeren wilt laten maken.

Dichter naar de kust gaan heeft tot gevolg dat we de rotspartij Rocher Fourcoin, die gescheiden is van de landtong, niet durven te passeren vanwege de vrije waterdiepte. Overstag een lange slag naar zee, zover dat het waypoint voor St. Malo bezeilbaar wordt.

Rond Cap Fréhel loopt de stroom op tot ruim twee knopen tegen. Er staat dan ook een aardige swell, rafelingen in het water. Boven op de kaap wemelt het van de mensen die de bouwwerken bezoeken. Beneden een enkele boot die of dezelfde kant uitgaat of in tegengestelde richting gaat. De rotspartijen zien er indrukwekkend uit.

Met het ronden van de kaap is ook de wind ten gunste gedraaid waardoor we het tijd wordt om eindelijk de Code 0 uit de zak te halen. De lijnen ervoor liggen al dagen klaar, maar steeds is iets met de wind waardoor juist dat zeil er niet opkan. Nu mijn kans. Als het eenmaal staat, dan loopt de snelheid door het water op tot bijna 7kn. Dit is meters maken.

De markeringen voor St. Malo zijn van verre zichtbaar. We komen aan met afgaand water wat voor sommige locals niet uit schijnt te maken. Zelf heb ik een houding om de geplotte route te volgen en me strikt aan de vaargeul te houden. Dit misschien ook wel gezien eerdere ervaringen.

Als aanvaarroute voor de beroepsvaart wordt ook de route voor de pleziervaart gebruikt, of andersom. Het geluid van de ferry hoor je op grote afstand, een zwaar gebrom. Zodra deze in het zicht komt, met enorme hekgolven, lijkt het net alsof er een ruimteschip dreigend achter ons aankomt. Van snelheid minderen lijkt nauwelijks sprake, met hekgolven waarop we worden weggezet tot gevolg.

De nadering van de haven zorgde voor enige verwarring vanwege de peilers die er staan. Deze moet je aan bakboord houden om de haven in te varen. Houd je je ze aan stuurboord, dan vaar je naar de aanlegplaats van de ferry en moorings. Dit is ook de route naar de haven die achter de sluis ligt.

Havenmeesters hebben, is me opgevallen, de neiging bij binnenkomst direct je aandacht voor van alles en nog wat op te eisen terwijl je bezig bent om de boot havenklaar te makne. Zeker als het zonnig is merken we dat we daar later mee zijn dan wanneer we met een minder zonnig weertype binnenkomen.

Zit ik nog even aan een biertje en iets te eten, voel ik weer iets hards in mijn mond. Implantaat er weer uit. GVD! Ben er echt zo klaar mee, weer een tandarts opzoeken in bovendien een land waar ik de taal niet machtig ben.

Niet helemaal in goede doen gang gezet naar het havenkantoor. De varende havenmeester had al aangegeven dat we maar een nacht konden blijven vanwege een race die gaat plaatsvinden. Wij wilde twee dagen hier blijven en zeker nu ik morgen op zoek moet naar een tandarts gaan we wat mij betreft zoeken naar een alternatief in de haven.

Om een lang verhaal kort te maken, de hele passantensteiger was vergeven voor de race en ik kon daar niet blijven liggen. Het alternatief, achter de sluis, zou het ons een stuk lastiger maken met vertrek en aankomst in een volgende haven; dat zal een getijdehaven zijn. Het meisje dat later aan boord de passantenbriefjes kwam ophalen maakte een opmerking dat ik het morgen nog maar eens moest vragen. Roy heeft ter voorbereiding vast een briefje in het Frans opgesteld waarin wordt uitgelegd dat we er vanwege ziekte niet zijn om de boot te verhalen.

Hoewel een heerlijke zeildag, toch enigszins moedeloos van de verschillende gebeurtenissen nog een kop thee genomen en daarna met mijn boek richting bed te gaan.

Gevaren mijlen