We steken over

We steken over

04.50u BST, de wekker gaat, slecht en onrustig geslapen. Douchespullen pakken en naar de Yacht Club voor een douche. Helaas, die is nog gesloten op dit tijdstip en de code voor de deur is alleen voor de binnendeur. Die douche had ik eigenlijk wel nodig om wakker te worden. Hoewel slecht geslapen heb ik het idee dat ik nog in een andere wereld ben.

Laatste dingen aan boord klaarmaken, koffie zetten, rif eruit halen en om 05.30u BST verlaten we Dartmouth op weg naar Guernsey. Op de een of andere manier ervaren we beiden dit als een spannende oversteek. Wellicht vanwege onbekend gebied of omdat het getij, en dan m.n. het verval, hier nog meer een rol speelt dan in Engeland.

Gedurende de hele tocht kijken we met argusogen naar de wolkenontwikkelingen. Zowel voor als achter ons ontwikkelen zich allerlei patronen die duiden op regen, wind e/o mist. Boven Engeland heeft het zich samengepakt tot een grijze massa waar regen uitvalt. Het front voor ons, daarvan is het onduidelijk wat eruit gaat komen en het zou ook voor ons langs kunnen drijven.

Het kruisen van de shipping lane is een drukke bedoening. Tot dat moment wel wat zeilbootjes gezien die parallel met ons opvoeren dan wel ons tegemoet kwamen, maar nu krijgen we het grotere werk. Handig moment om te tollen van de slaap. Terwijl Roy de wacht houdt, ga ik plat. Niet voor lang want door een koersverlegging komen we bijna voor de wind te varen en de keerfok klapt van links naar rechts en weer terug. Als je binnen ligt klinkt het helemaal oorverdovend. Dat samen opgelost, even buiten gekeken en mijn hoofd weer neergelegd.

Halverwege de tocht begeeft de navigatielaptop het, scherm gebarsten. Tijdens een onverwachte rol van de boot het scherm vastgepakt. Frustratie en machteloosheid zijn groot. Hoe moet ik dit nu weer gaan oplossen, vooral ook omdat er al een hoop uren in hebben gezeten om software erop te zetten en alles in het boordnet aan de praat te krijgen. Op Guernsey maar opzoek gaan naar reparatiemogelijkheden.

Begin van de middag breekt de zon door en kunnen we onder een blauwe hemel ook een deel van het zeilpak uitdoen. Kouwelijk als ik ben blijven thermo, fleece en lange broek aan. Roy zit in zijn korte broek...

15.00u CEST Guernsey in zicht. We hebben nog tot ongeveer 20.00u om de haven binnen te komen. Probleem is nl. de drempel die bij de verschillende havens ligt om de bak met water waar de boten liggen op peil te houden. Het zeilen en motoren wisselen we nog steeds af om zo de gang erin te houden en het gemiddelde van 5kn te halen.

Tegen de tijd dat we bij de vuurtoren Hanois komen ben ik behoorlijk door elkaar geschud; we hebben, in wisselende hoogte, een golfslag van een meter tot bijna vlak water gehad. Op zo'n halvewindse koers rolt de boot nogal en vraagt het een continue corrigeren van mijn lijf om in balans te blijven. Hoewel ik eigenlijk de kant op wil, moeten we nog om het eiland heen varen voor we in de haven zijn. In de archipel van eilanden zijn Jersey en Sark al wel te zien.

De laatste hoek om richting haven. Een oproep of we in de Queen Elisabeth II haven mogen liggen wordt beantwoord door de havenautoriteit dat we eerst de Victoria haven moeten inkomen en we vanaf daar verder worden geholpen. Roy maakt zich over het invaren van de beide havens zorgen omdat hij 22 jaar geleden in nogal slecht weer is binnengevaren en de drempels onverbiddelijk zijn. Tijdig binnen zijn is dus wel een issue.

19.30u We varen de eerste haven in, de drukste. In een motorboot komt de havenmeester op ons af, gooit een brochure aan boord en laat weten dat we naar de tweede haven kunnen. Er is nog voldoende water. Buiten de haven hebben we nog 5 meter water onder de kiel. Bij LW kunnen we op dit stuk alleen nog lopen. Bizarre verschillen. Overigens heb ik de gierende stroom waarover al vele malen is gesproken, nog niet mogen ervaren. Maximaal was 1,2kn stroom mee en 0,7kn stroom tegen.

Bij het invaren van de tweede haven is er langs de steiger wel plek als een van de boten wordt verlegd. Roy de kant op en ik maak mijn boot verder klaar. Om 20:00u schudden we elkaar de hand: we liggen in Guernsey. Voor Roy 22jr geleden en voor mij 31jr geleden. Besef het ook nog niet helemaal. Ook niet gedacht toen ik mijn boot 5 jaar geleden kocht, dat ik ooit met haar op de kanaaleilanden zou komen.

Na een bier en een warme hap nog even St. Peters Port ingelopen. Het is uitgestorven, misschien niet zo gek op een maandagavond. In de motregen lopen we door het stadje, ook met een schuin oog kijkend naar een computerwinkel. Huizen hebben soms een nummer, soms een naam en soms niets.

Tegen 22.00u ga ik toch wat ontdaan mijn bed in. Het was wat veel, geloof ik.

Gevaren mijlen