Wandelen en varen door warm Poole

Wandelen en varen door warm Poole

Wederom zon en het belooft een warme, bijna windstille, dag te worden. Na het ontbijt doe ik een aantal verwoede pogingen om een watertaxi te bereiken. Deze zitten op kanaal 37 van de marifoon, een kanaal dat er bij mij niet opzit. Via de marina's probeer ik ermee in contact te komen maar dat lijkt kansloos. Daarom met de eigen boot naar de Poole Harbour Y.C..

Door de de kanaaltjes, recht oversteken is een garantie om vast te lopen, leggen we aan de kopsteiger aan. Mooie gelegenheid om water te tanken en vanaf daar door te lopen naar de verschillende watersportwinkels. Geen van allen hebben ze een breekpen. Het wordt een wandeling naar het centrum van Poole alwaar een Yamaha-dealer zit. Ruim 45min. lopen.

Er is een weg langs de kustlijn waar het op deze zonnige dag een drukte van belang is. Maar wat de wandeling zeker waard is. Het voert langs de verschillende havens om uiteindelijk bij de megadure jachten van Sunseeker aan te komen. Wat een kapitale boten/schepen liggen hier. Niet een, nee we tellen er zo al tien die vaarklaar gemaakt worden door de werf.

Petra, van het gewandel blaren opgelopen, is inmiddels zover dat ze Crocs zou gaan dragen om haar voeten te ontlasten. Ik heb het over Crocs, maar dan wil ze niet meer naast me lopen...

De Yamaha-dealer gevonden en hij heeft na enig zoeken in het computersysteem nog twee breekpennen. Die zijn voor mij. Na GBP4,60 te hebben afgerekend gaan we koffie drinken om meteen mijn site bij te werken. De Vodafone dongle is op en online opwaarderen kan niet omdat ik niet een ingezetene van Engeland ben. Niet dat dat op de site staat. Daar kom je achter als je enigszins gefrustreerd de servicedesk belt omdat de foutmelding op de site blijft zeggen dat er iets bij Vodafone niet goed is...

Via een stevige wandeling komen we terug aan boord. De voeten van Petra in een emmer water gezet om de blaren te verkoelen. De zonnedouche gevuld. Hierna zetten we koers naar Wareham Channel, een kanaal dat langs Poole en Hamworthy loopt, redelijk betond en langs een prachtig groen landschap waar de speedboten de enige verstoorders zijn. Dit kanaal kan je helemaal afvaren om dan vervolgens bij een pub uit te komen. Zoiets als Restaurant at the end of the Universe van Douglas Adams. Hadden we naar de pub gewild, dan hadden we eerder weg moeten gaan om qua getij uit te komen.

De wind laat het op deze zonnige dag nagenoeg afweten. We zeilen een stukje, maar de stroom gaat het winnen van de wind om de boot voort te bewegen en liggen bijna stil. Al motorend keren we terug naar de mooring.

Alles klaargelegd om de mooring lijn op te pakken. Dat gaat ook goed, ware het niet dat de pikhaak niet loskomt en er geen houden aan is en de pikhaak in het water verdwijnt. Deze blijft gelukkig drijven en drijft in rap tempo van ons weg, richting de ondiepte. De motor doet het nog niet en straks tegen de stroom in roeien vind ik weinig aantrekkelijk. Snel er achteraan.

Die pikhaak zien liggen is een, 'm binnenhalen is een ander verhaal. Voorzichtig een lijn erover gegooid en zo een strop gemaakt waarmee ik 'm naar de achterzijde van de boot kan trekken. Staand op het zwemplateau lukt het de pikhaak binnen boord te halen en gaan we in de herhaling met deze keer Petra aan het roer. Geleerd van de vorige ervaring kunnen we nu de mooring lijn oppakken en de boot eraan vastleggen. Was deze poging niet gelukt, dan hadden we de methode om de lijn eroverheen te gooien geprobeerd.

Eten maken en terwijl de avond valt, artikel schrijven, lezen en plan maken om morgen naar Weymouth te vertrekken. HW om 16:37u CEST, een uur of anderhalf ervoor weg, wordt een latertje.