Wederom naar de tandarts

Wederom naar de tandarts

Na donderdag te hebben aangelegd begon het langzaamaan dicht te trekken. Het duurde dan ook niet lang voordat de eerste dikke druppels naar beneden vielen. Onderwijl arriveerden steeds meer Franse boten voor een zeilrace die vrijdag wordt gehouden. Erg vermakelijk te zien vanonder een droge buiskap hoe allerlei pogingen worden gedaan om in een krappe haven te manoeuvreren. Hier en daar een helpende hand gegeven om daarna snel weer naar binnen te gaan. Het gaat steeds harder regen met tussendoor de nodige windstoten.

Als voorproefje op vrijdag de 13e houd ik de inlay van mijn linker kies ineens in mijn hand. Het moet nu wel een keer klaar zijn; veel meer vullingen heb ik niet. Baal enorm waarom dat juist nu weer moet gebeuren. Niet te lang nadenken, actie, op zoek naar een tandarts. Via de havenmeester kom ik bij een tandarts uit die net 10minuten geleden vertrokken is naar Londen. Ook een mooie stad, maar te ver en ik wil niet wachten tot hij dinsdag terugkomt. Gelukkig blijkt er een eind verderop dezelfde weg nog een tandarts te zitten. Ik had nog niet hardgelopen, dus daar naartoe gewandeld. Het regent.

De tandarts blijkt vandaag geen tijd meer te hebben, maar na enig aandringen is vrijdagochtend om 08.30u plaats. Ik laat de inlay achter, kunnen ze die vast voorbereiden (binnenzijde moet door zandstralen weer ruw worden gemaakt). De consequentie van dit alles is wel dat ik lief niet in Portsmouth kan gaan ophalen. Nu gaat er ook geen ferry van Portsmouth en Cowes, wat mij bevreemd, er gaat er wel een vanaf Southampton naar Cowes. Het routeplan vanaf het vliegveld tot de haven meegekregen van de assistente om dat straks te mailen.

Op de terugweg bij een mastenmaker, je vindt hier echt van alles op zeil- en watersportgebied, een beugel gehaald om de val van de fok vrij te krijgen van het blok van de furlex (systeem voor de rolfok). Door d eval onder een andere hoek in te laten komen zou het indraaien makkelijker moeten gaan.

Terug aan boord is het inmiddels zo vol dat er ook naast me Engelsman gaat liggen en daarnaast nog een Fransman. Alles ligt en allen voornemens zijn van boord te gaan, vraag ik of er toch nog een paar lijnen naar de kant kunnen; we zwieren nogal. Oja, vergeten, good point. Ondertussen lig ik wel als een soort broodje knakworst tussen steiger en boot, aan lagerwal. Paar extra stootwillen ertussen, gelukkig is mijn voorraad door de jaren wat aangevuld met opgeviste stootwillen. Het gaat steeds harder regenen en waaien.

De rest van de middag/avond doorgebracht met puzzelen aan het boordnet (wat een klus blijft dat toch), het boek Marathonloper van Abdelkader Benali uitgelezen. Was meer een kwestie van volhouden.

In de avond nog wel een erg gelachen om de reactie van een Fransoos. Ik zie dat de walstroom er niet meer is en ga op zoek naar de oorzaak. Blijkt dat mijn stekker uit het oorspronkelijke stopcontact is gehaald en er een dubbele stekker op is gezet. Echter mijn stekker is er maar half in gedaan en is de binnenzijde is daardoor kletsnat. Als gevolg daarvan ligt de aardlekschakelaar eruit. Nou, dat viel te bezien, de hele steiger zit zonder elektra. Komt de Fransoos van de dubbele stekker terug aan boord en ik vertel hem in het Engels wat er aan de hand is en zij geen elektra meer hebben, want de stekker had ik eruit gehaald. Loopt hij naar de voorzijde van de mast, kijkt omhoog -ik denk naar het stoomlicht- en hij zegt me dat zij nog wel elektra hebben. Ok, slaap lekker...