Herkingen - Ramsgate, solo

Herkingen - Ramsgate, solo

Een heel gezellige avond gehad met mijn lief. Een galgemaal en het duurt nog zeker drie weken voordat ze aan boord komt. Daarbij ben ik niet goed in afscheid nemen, dus dat helpt ook niet om elkaar dan achter te laten. Na een heerlijk maal bij Lemongrass nog een tasje met cadeautjes meegekregen die ik op bepaalde momenten mag openmaken. Het liefst zou ik ze allemaal openmaken, maar ik wacht nog even.

Met een klein hulpmiddel als een blok geslapen. Het moment dat ik plat ging begon het aan alle kanten te malen, maar dat was maar even. Uiteindelijk voor de wekker wakker. iPad gepakt en wederom de weersvoorspellingen opgevraagd. Dit heb ik de afgelopen dagen meermalen per dag gedaan en zo een beeld gekregen dat er een redelijk constante wind staat op woensdag en donderdag, de dagen dat ik over wil steken naar Ramsgate. De dagen erna ziet het windbeeld er minder fraai uit en wil ik eigenlijk niet op zee zijn. Tege half zes eruit.

Als om zeven uur Monique arriveert heb ik de nagenoeg alle spullen ingepakt en is het de uitdaging het in haar auto te krijgen. Hier moet ik me maar even niet mee bemoeien. Tegen achten verschijnt mams en kunnen we op pad. Lief is naar Oerol op weg.

Boot inpakken vraagt meer tijd; had bedacht om 10 uur los te gooien, maar dat lukt niet. Alles een plaats geven is nog best een uitdaging in een boot die van alles wat meegaat al een paar centimeter lager ligt. Uiteindelijk is dan toch het moment daar dat we koffie met heerlijke appeltaart in het zonnetje eten. Ik voel de emotie in mijn lijf zitten en als ik mams vertel dat het mes dat ik aan boord gebruik het mes van Pa is geweest en zei dan zegt dat hij dit geweldig zou hebben gevonden, houd ik het niet droog. Het afscheid van boord is al niet veel beter. Gooi maar los. Er gebeurt teveel in mijn hoofd.

Bij de sluis stappen Mams en Monique nog even aan boord en gaan na het schutten van boord. Ik rol de Code Zero uit en maak enige snelheid, niet veel; er staat een knoop of 6 wind. Een uurtje de Oosterschelde afkruisen om dan toch de zeilen binnen te halen en op de motor verder te gaan.

Voor de vrije doorvaarthoogte roep ik de Zeelandbrug op. Op dat moment 15,20mtr. Nog een 45 minuten te gaan, dan nog nog maar eens oproepen. Dan staat er 14,91meter. Met een hoogte van 14,50 meter is er dus ruimte voldoende, zou je denken. Helaas er is minder ruimte en moet dus op de brug wachten. Hierna de zeilen hijsen, Code 0 in de zak en oversteken naar de Roompotsluis. De wind trekt wat aan tot een knoop of 12.

Om 17.00u bij de sluis. 2 uur later dan gepland, maar misschien was ik wel iets te optimistisch. Nog een laatste telefoontje en dan de zeilen omhoog en koers richting Ramsgate. Met een NO-wind en een afgaand tij zit de gang er al snel goed in. Tijd genoeg om mijn draai te vinden.

Tegen een uur of 11 is het donker en zijn de lichtje van de schepen rond me heen, de sterren en wind wat met vergezelt naar de shipping lane waar ik naar verwachting om 02.00u ben. Eerst het noordgaande verkeer en dan de baan voor het zuidgaande. Best overzichtelijk. Voor het noordgaande verkeer betekent het dat ik naar bakboord moe uitwijken, in mijn geval ook gijpen of een stormrondje. Ik kies voor het laatste als de eerste schepen zich aandienen. Er staat me et iets teveel wind en deining om te gijpen. Bovendien heb ik slaap en ben ik daar ook nog een gevecht tegen aan het voeren.

Het handige van de navigatiesoftware op de iPad, is dat ik niet naar binnen hoef en ook de AIS-gegevens van de bootjes rond me kan zien en daarmee dus ook bepalen wat te doen met al het rond drijvende staal om me heen.

In het tweede deel van de Zuidgaande route raak ik ernstig verward als ik ineens een schip van noord naar zuid zie varen en ik daar ook nog voor moet uitwijken. Het is een vissersschip, maar door het uitwijken raak ik mijn oriëntatie kwijt en het duurt dan ook even voordat ik weer op de juiste koers lig. Nacht, moeiheid, vermoeidheid, het zal allemaal wel een rol spelen. Het lukt me er veilig uit te komen en koers naar Ramsgate te leggen.

Langzaamaan vouwt de wereld zich weer aan mij open, hoewel dat in grijze vorm gebeurt. De koers naar het waypoint voor de ingang Ramsgate is plat voor de wind. Daar weinig trek in kruis ik het af. Zo druk als het de afgelopen nacht was, zo stil is het nu. Ik gebruik de tijd om steeds 15 minuten mijn ogen dicht te doen om daarna door het scheepsalarm van mijn telefoon te worden gewekt. De stuurautomaat is op dat moment mijn derde hand die best strak stuurt. Dit houd ik twee uur vol om dan een klap te maken richting de rumb line. De moeheid is nog lang niet over, maar voldoende om zelf een poosje te sturen.

Vanaf de plaats waar ik ben overgestoken was het nog zo'n 26Nm naar de ingang van Ramsgate. Met de snelheid die ik kan varen, weet ik inmiddels dat met hoogwater de Roompot verlaten betekent dat ik stroom tegen heb bij de aanloop naar Ramsgate. Het stroomt hier zo hard dat ik een snelheid door het water heb die het dubbele is van de snelheid over de grond. Tijd om de motor een poosje bij te zetten. Deze moet er flink aan trekken om er 2knts bij te krijgen. Later zal blijken dat ik op dit stuk maar 6,7u heb gemotored ;)

Ineens zie ik door de nevel land! Ramsgate, hoewel nog niet binnen heb ik het wel gehaald. Een gevoel van blijdschap en emotie overvalt me. Van het thuisfront een sms of ik al binnen ben. Met een in een handschoen gepakte hand tik ik terug dat het nog even duurt.

Om half 10 leg ik met hulp van de buren de boot aan een vingersteiger. Ik blijf het onmogelijke dingen vinden om m'n boot goed aan vast te leggen. Na me uit mijn bezwete pak te hebben gepeld naar huis gebeld, helemaal blij en opgelucht dat ik veilig en wel binnen ben. Nou, dat geldt voor mij ook. Nog een paar sms'jes en dan duik ik mijn bed in. Klaar voor dit deel van de tocht.

Gevaren mijlen