IJmuiden - Amsterdam (Sixhaven)

IJmuiden - Amsterdam (Sixhaven)

Onrustige nacht. Had de boot zo neergelegd dat de wind op de punt staat, draait de wind 180gr. en heb ik het geklots onder de spiegel. De vlaggetjes tikten ondertussen vrolijk tegen de verstaging aan, wat ook niet helpt om in slaap te blijven. Ben eruit gegaan om de vlaggetjes vast te binden. Best fris in short en t-shirt, maar had mijn slaperige hoofd geen zin om me verder aan te kleden.

Was even vergeten dat naast dat de haven van IJmuiden een ongezellige zeehaven is, dat je er ook nog eens de hoofdprijs betaalt voor een overnachting: €21,- Om hier overheen te komen nog even over de haven gelopen en zie daar de boot in de kraan hangen waar twee meter van de romp weg, dus geen gelcoat, balsa en alleen nog een dunne epoxylaag die de buitenwereld van de binnenwereld scheidt. Hier had ik al iets over gelezen, maar om dit zo te zien, dat zou je volgens mij al eigenaar veel pijn doen.

Na het eten en douchen naar het strand om daar in het zonnetje en uit de wind een cappuccino te drinken. Enigszins overvallen door een emotioneel gevoel, iets dat ik niet helemaal kan pakken. Erg verwarrend en wil er ook niet te lang bij stilstaan, althans op dit moment. Het krijtbord geeft aan dat er zelfgemaakte appeltaart is, doe dat maar erbij. De musjes weten dat blijkbaar, want als ik aan de telefoon zit verschijnen er ineens twee musjes die het op mijn appeltaart hebben voorzien. Ze laten zich ook niet wegsturen.

Het weer ziet er nu nog aardig uit, maar donkere wolken pakken zich boven zee samen. De wind begint ook in kracht aan te trekken. Hoewel een heel lange dag geweest, denk ik een verstandig besluit te hebben genomen om in een keer door te varen.

Tegen 11.30 vind ik het tijd om richting de Sixhaven te gaan. Eigenlijk zou ik woensdag in Scheveningen overnachten, maar moet nu met het OV in Den Haag zien te komen. En van een zeehaven mag je niet verwachten dat er OV is dat je binnen redelijke tijd naar bijv. Den Haag brengt. Daarom naar de Sixhaven om daar vanaf CS de trein te nemen.

Ben nauwelijks de haven uit als ik merk dat de motor onregelmatig loopt. De toerenteller loopt terug naar 0 terwijl de motor draait, dan een hik en de motor pakt weer op. Eerste reactie is, dat er iets met de brandstoftoevoer is. Besluit om een sms te sturen naar een ervaren motormonteur. Een telefoontje vanuit het buitenland is het resultaat. Heerlijk als er meteen wordt gereageerd om te helpen. Systematisch wordt er nagegaan wat er aan de hand is en het lijkt dat er of lucht in de leiding zit, of dat het groffilter vervuild is. De verwachting is niet dat de motor er snel mee zal stoppen. Zekerheidshalve leg ik wel de fok zodanig klaar dat ik deze meteen kan uitrollen om een alternatief te hebben op het immer drukke Noordzeekanaal. Toch blijf ik met enige zorg naar de toerenteller kijken en motor luisteren.

Zo plotseling als onregelmatig lopen is gekomen, zo plotseling is het ook weer over. De motor gaat zonder bediening 200rpm harder draaien en daarmee is het weer stabiel. Hiermee toch opgelucht stuur ik Marcel een sms. In de regen vervolg ik mijn weg naar de Sixhaven. De drukte nauw in de gaten houdend en ondertussen enorm nodig moeten plassen. De stuurautomaat houdt de boot redelijk op koers, maar wil wel wat vrije ruimte hebben om het roer even onbeheerd achter te laten en het pak hier uittrekken is vragen om een heel nat pak. Dus op een bewaakt moment alles zover als mogelijk los en open, schiet naar binnen, doe een plas en schiet weer naar buiten. Heb nog steeds alle ruimte. Missie geslaagd.

Als ik tegen tweeën de Sixhaven indraai, staat de wind er dwars op. Het waait dan al een goede 18knts. Manoeuvreren met een boot met een hoog vrijboord is best een uitdaging, zeker als ik tot bijna bij het havenkantoor wil komen, waar dan vervolgens geen havenmeester is. Er is enig motorisch geweld nodig om weer richting uitgang te komen. Een behulpzame schipper helpt me om de boot uiteindelijk naast een 43ft'er te krijgen. Veel ruimte tussen boot en vingersteiger blijft er niet over, net voldoende om een paar stootwillen te leggen. Het zeikt nog steeds van de regen.

De havenmeester begroet mij allerhartelijkst en vraagt waar ik naartoe onderweg ben. Het korte antwoord op deze vraag is "Den Haag". Een reactie hierop blijft niet uit; "wat heb ik daar nou te zoeken?" en "Amsterdam heeft toch alles, winkels, uitgaansleven en zelfs vrouwen". Na de man te hebben uitgelegd dat ik toch echt naar Den Haag wil, schrijft hij een bonnetje en grappen nog wat over de toegangscode van het hek omdat daar mijn geboortejaar inzit. Tijd om spullen te pakken en via het pontje en trein naar het Haagse af te reizen.

Gevaren mijlen