Met onbestendig weer richting Ramsgate

Met onbestendig weer richting Ramsgate

Belachelijk vroeg gewekt door... zeemeeuwen, wat kunnen die krengen krijsen. Ik had er al niks mee, maar als het dan om half 5 begint, is mijn nachtrust over. Enigszins chagrijnig sta ik om half 6 op. Slecht begin van de dag. Wassen en koffie zetten. Het andere bemanningslid steek een uurtje later ook zijn hoofd naar buiten. De bel van de sluis klinkt, losgooien en naar buiten toe. Ontbijt komt straks wel.

De weersverwachting geeft geen duidelijk beeld over wat we de komende uren kunnen verwachten. Wel lastig om met onbestendig weer de zee op te gaan. De enige zorg is eigenlijk het onweer, verder is redelijk overzichtelijk. De afgelopen nacht heeft het nog behoorlijk doorgewaaid, iets dat aan de deining is te merken. De wind op dit moment is niet meer dan een knoop of 9 en komt NW in. Voor de stabiliteit gaan de zeilen omhoog en voor de snelheid zetten we de motor op 1800rpm. Voor een oversteek wil ik de snelheid niet onder de 5knts laten komen om toch binnen een redelijke tijd aan de overkant te komen.

Ik merk dat een slechte nachtrust ook invloed heeft op mijn zeebestendigheid; de koffie laat ik aan mij voorbij gaan en als we net voorbij Walcheren zijn, ga ik een poosje plat. Komt het niet van slapen, dan in ieder geval rusten. Ondertussen doet de stuurautomaat zijn werk en houdt een kompaskoers van rond de 258gr.

Als ik weer boven kom, schijnt de zon, zit Roy in zijn korte broek terwijl ik juist had besloten een extra laag aan te trekken. Hmmmm, niet ziek, maar mijn lichaam heeft wel moeite zichzelf warm te houden. Ik ga op zoek naar een pak biscuit, water en krentenbollen. We vorderen gestaag, ieder in zijn eigen gedachten. Het duurt nog even voordat we bij de shipping lane zijn en er verhoogde attentie nodig is. Ik kan nog wel even plat. Roy besluit dat hij, om zijn ritme niet te verstoren, in de avond plat gaat. Fijn dat hij het voor nu even overneemt.

Gedurende 8Nm heb ik gelegen en geslapen! De regen die over ons is neergedaald, heb ik niet gehoord. Voel me een stuk uitgeruster en kan er weer tegen. Samen kijken we naar de schepen die van zuid naar noord varen; we zitten in het eerste deel van het verkeersscheidingsstelsel en het is druk. Sommige schepen liggen voor anker en sommigen komen met 17knts (+/-31km/u) op ons af. Continue opletten of deze nu voor of achter ons langsgaan of dat we toch duidelijk een koersverandering zichtbaar moeten maken. De wind is ondertussen gedraaid richting NO, wat gunstig is, maar in kracht blijft het nog wat beperkt. De motor helpt nog steeds in de voortstuwing. We zijn halverwege en de aandacht moet nu gericht worden op de zuidgaande schepen.

Nog een mijl of 18 voordat we in Ramsgate zijn. De wind begint aan te trekken en zijn niet eens verbaasd als we uiteindelijk met twee riffen in het grootzeil zullen eindigen. Langzamerhand liggen we op een voordewindse koers, niet de meest fijne, maar met bulletalie en ingerolde fok is het prima te doen. Boot rolt wel en om dat tegen te gaan sturen we iets hoger. Ter hoogte van het windmolenpark zien we een tuimelaar ons tegemoet zwemmen. Hij laat zich een aantal keren zien om daarna onder te verdwijnen. Eigenlijk is dit de tweede die we vandaag zien. De eerste was minder leuk; die was nl. dood.

Op de windmeter staat inmiddels 18knts en hebben de stroom tegen gekregen. We discussiëren wat over de zeilvoering en besluiten het eerste rif erin te zetten. Altijd fijn als het donker is. Lampje erbij waar de ander dan niet in moet kijken om te voorkomen dat hij het eerstvolgende kwartier niets meer ziet, halve wind sturen, val van het grootzeil los, eerste reeflijn aantrekken en de val weer strak.

Langzaamaan kunnen we de koers verleggen richting het lichtpaleis van Ramsgate. Opgave: zoek de rode en groene lampjes die de ingang van de haven markeren. De kardinale tonnen zijn vrij snel gevonden en de boeienlijn is dan makkelijk te volgen, op een enkele kardinale ton die je pas op het laatste moment ziet. Nog even port patrol oproepen om te vragen of we naar binnen mogen. Gelukkig geen uitgaand verkeer en zijn vrij snel langs de groene tonnenlijn binnen. Grootzeil naar beneden in de binnenhaven, waar het harder waait dan verwacht, en dan opzoek naar een plekkie. Beiden moe gaat dat niet helemaal vanzelf; zelfs mij kost het nu moeite om de boot in een box te 'parkeren'. Maar goed, uiteindelijk ligt ze, constateren dat een navigatielicht het inderdaad niet doet en geven elkaar de hand op een veilige overtocht en dat we weer behouden in de haven liggen. Tijd om iets te drinken, hoewel we beiden behoorlijk slaap hebben. Aan het geluid te horen is de wind aan het aantrekken. Op de marifoon horen we ook berichten van 20+ knts. Blij dat we binnen zijn. Zeezeilen is best leuk, maar ook wel wat vermoeiend. Bedtijd!