En toch wordt het een zonnige zeildag

En toch wordt het een zonnige zeildag

Donderdagavond laat aan boord. De wind giert over de haven, de verstagingen klapperen, je hoort de wind, ruikt de zoute lucht die door de lucht glijdt, de boot beweegt zachtjes op en neer en met Radio 2 (het theater van het sentiment) Â achtergrond, tijd om met een biertje bij te komen van een intensieve hardlooptraining.

De nacht verloopt onrustig, het geklots van het water tegen de achterzijde zorgt binnen nogal wat geluid waardoor ik om 04.00u nog, of weer, wakker ben. Tijd om te verhuizen naar de kajuit en wat maatregelen te nemen om toch aan mijn slaap te komen. Uiteindelijk om 08.00u wakker en na een douche weer heerlijk fris. De dag begint grijs en het waait nog steeds behoorlijk. Gelukkig is het droog!

Tegen half 11 verschijnt mijn opstapper met allerlei lekkers aan boord, waar we bij een kop koffie van genieten en ook de gelegenheid hebben om bij te praten. Ondertussen beginnen de grijze wolken plaats te maken voor blauwe lucht en laat ook de zon zich zien. Een mooi moment om de boot zeilklaar te maken en het water op te gaan.

Met een aandewindse koers zeilen we al kletsend richting Archipel, maken lunch en manoeuvreren ons een weg tussen alle bootjes door; voor een vrijdag is het best druk op het water.

We passeren de Archipel ten zuiden ervan en zetten koers naar Brouwershaven. Dit deel van de Grevelingen is een stuk rustiger, op een enkele Bay-liner na die een hoop golven trekt en geen rekening lijkt te houden met het feit dat je als zeilboot dan alle kant heen schudt. Als het zonnetje aan kracht wint, is het bijna tijd om een zwembroek aan te trekken. Let wel, bijna.

Om Stampersplaat heen, waar de paarden grazen. Ik blijf me verbazen hoe die paarden daar zijn gekomen, want hoewel een paard kan zwemmen, wordt mij verteld, is dit een behoorlijk stuk dat moet worden overgestoken om vanaf de vaste wal op het eiland te komen. Toch eens navragen.

Eenmaal voorbij Bommenede met een ruimewinds rak havenwaarts. Het lijkt een wetmatigheid, als de zon sterker wordt, dat de wind minder wordt. Zo ook vandaag. De snelheid wisselt nogal en lijk in te lopen op een Bavaria 32 waarvan ik de schipper alleen maar achterom zie kijken. Als we ter hoogte van elkaar zijn, roept hij ons aan met de vraag hoe het komt dat wij sneller varen. Als iets te gevat antwoord geef ik terug, dat het helpt om vooruit te kijken. De dames op de andere boot schieten in de lach. Als dat verstomt, vraagt hij enkele tips die ik 'm geef, zoals het onderlijk losser zetten en grootzeil er goed zetten. Toch lopen wij nog steeds op hen uit. Ik roep nog dat ik wel een keer instructie wil komen geven en zij willen daar graag gebruik van maken. ben benieuwd.

Als wij doorvaren, zien we dat zij gekeerd zijn, de zeilen laten zakken, keren en hun weg vervolgen. Dat is ook een manier als de wind even terugloopt. Daarna trekt die weer aan en zeilen we in een gestaag tempo naar de haven om daar met een knabbel en een babbel in het zonnetje na te genieten.

Gevaren mijlen