Rustige oversteek

Rustige oversteek

De boot heeft een 'lijflied' gekregen, nl. "begin de dag met een dansje". Zo een die niet meer uit je systeem gaat als je de tekst eenmaal hebt gehoord, een die je de hele dag blijft achtervolgen. Met zo'n liedje voor de voorcabine gewekt. En het is al zo vroeg... Tijd om te gaan douchen. De fraaie ochtendgloed is ingeruild voor regen.

Klokslag 06:00u gooien we los en vertrekken richting zee waar we de eerste uren op de motor varen. Kees blijft aan dek, de rest slaapt nog even verder. Bij wijze van afscheid zien we en zeehond zijn koppie boven het water steken en nieuwsgierig rondkijken. Dat fleurt de dag een beetje op.

Zodra de wind iets begint door te zetten help ik Kees met hijsen van de zeilen. De wind is ZW, rond de 12knts. Dit levert ook een mooie snelheid op. Ondertussen regent het nog steeds. Het zeilen is voor korte duur en de motor gaat aan. Een snelheid lager dan 5knts maakt het wel een heel lange oversteek. Al motorzeilend gaan we verder en wisselen elkaar af in rusten/slapen.

In het begin van de middag is de wind zover aangetrokken dat de motor helemaal uit kan, ik eindelijk in slaap val en wakker word als de zon in de kajuit schijnt. Tijd om eens buiten te gaan kijken. We zeilen, water bruist onder de boot door en eigenlijk is het zonder zeilpak (maar met life jacket) best lekker in de kuip.

Als we het ankergebied voor de NL-kust invaren hebben, terwijl we eigenlijk voorrang hebben, nog even contact met een vrachtschip om te vragen wat zijn bedoelingen zijn. Star board to star board is zijn antwoord, en we verleggen de koers...

De NL-kustlijn komt in zicht en het duurt nog even voordat we de stroom meekrijgen. Ondertussen is de wind in kracht afgenomen en hebben we de motor bijgezet om toch zo rond de 5knts te blijven. Eenmaal binnen bereik van allerlei zendmasten, beginnen de telefoons ook weer te piepen. Aardig als je dan een succeswens van die ochtend binnenkrijgt ;)

Monique stuurt, met de ondergaande zon in de rug, de boot de sluis door en zoeken daarna een plekje aan de wachtsteiger om morgen verder te gaan. Zelf doe ik nog een telefoontje en zit niet lekker in mijn vel. Van alles gaat er door me heen en voel me op z'n zachts gezegd vermoeid. Gelukkig is daar de warmte van de twee overgebleven bemanningsleden. Tijd om te eten en te praten en te drinken. De fles bitter is leeg en wij vol. Tijd om te gaan slapen.

Gevaren mijlen