Aankomst in Londen

Aankomst in Londen

Vannacht er een paar uit geweest om de boot beter aan de mooring te leggen; die stootte nogal tegen de boot. Hierdoor redelijk geslapen, maar voel me nog niet uitgeslapen.

Na het ontbijt gooien we rond 8'n (UTC) los. Het is een grijze ochtend. In de verte ligt een schip op haar kant. Als we langs varen, zien we iemand tot zijn knieën in de modder staan, bezig een rubberboot op te pompen. Ziet er vies en vermoeiend uit. De bemanning maakt een wat hulpeloze indruk. Meer dan een duim opsteken kan ik niet voor ze doen.

Komend vanaf de mooring, volg je het vaarwater tot je net voorbij de werf bent die op de hoek ligt. Vandaar kun je schuin oversteken over de ondiepte. Het is dan 7Nm tot je op de Thames opvaart. De noordoostelijke wind maakt het ook bezeilbaar en als dan ook het zonnetje doorbreekt, is dat het begin van een heerlijke zeildag.

Gaandeweg wordt het rustiger op de Thames, minder tankers verandert het landschap van industrie naar woningbouw. Het eerste deel vind ik ook wat aan de saaie kant. Besteed die tijd om tekst voor mijn site te schrijven.

In het begin van de middag komen we bij de Tidal Thames barrier.

Hier worden we opgehouden door een vrachtschip dat gesleept wordt. In de gijp die ik ervoor moet maken, schiet de schoot door mijn handen en ondanks dat ik handschoenen draag, verbrand ik enkele vingertoppen lichtelijk. Een koud blikje bier ertegen om te koelen. De schade valt mee. Met blikje in de ene hand en de helmstok in de andere hand, varen we door. De groep zeilboten wordt groter, allemaal bestemming St. Katharine Docks.

En dan is daar de brug met een drukte van belang. Dan is daar ook nog de beroepsvaart die wild gebarend lijkt te zeggen dat er aan de kant moeten. Makkelijker gezegd dan gedaan omdat de aan de SB-zijde ook nog ferry's af en aan varen. Ook zij willen ruimte. Gedurende een half uur is het proberen op de sterke stroom voor of in de buurt van de sluis te houden. Eindelijk gaan dan de deuren open en kunnen wij er na het leeglopen invaren. Het kost de nodige moeite om er negen boten in te persen. Ik ben blij dat het verval marginaal is, want ik heb nog steeds een beeld van sluisdeuren die op een kier gaan er met een noodgang een stijging dan wel daling wordt ingezet. De administratieve handelingen nemen nu meer tijd in beslag dan het schutten zelf. Als ook dit gedaan is, dan kunnen we BB uit richting de westhaven. Hier krijgen we een plek helemaal in de hoek. Redelijk rustig, voor zover je daarvan kunt spreken als er een wandelroute bovenlangs langs de steiger loopt.

Tijd om in de brandende zon en uit de wind het glas te heffen op een geslaagde aankomst. Uiteindelijk er 7,5u uur over gedaan. Mooie tocht en goed zeilweer gehad.

Gevaren mijlen