Het Westelijk halfrond op

Het Westelijk halfrond op

Bij het opstaan om 06.45u een sms van BJ. Zij zijn om 05.30 vanuit Rey in Eastbourne aangekomen. Pittig om zo de nacht door te varen, deels afhankelijk van het tij en deels om overdag andere dingen te doen, zoals het bezoeken van de zoo. Ik ga langs de boulevard hardlopen. Beachy Head is niet haalbaar deze ochtend. De vuurtoren die 120mtr lager staat, schijnt prachtig te zijn, ook al heeft deze plaats de lugubere reputatie om de 'populairste' zelfmoordplek ter wereld te zijn. Niet dat ik plannen die kant uit, maar toch…. Ik loop tot aan het prachtige Grand Hotel en terug, 10km.

Nog even rode diesel tanken, een briefje bij BJ achterlaten en een praatje met de eigenaar van de First maken, e-mailadressen uitgewisseld voor de foto's en dan de sluis in voor de tocht naar Brighton. Er staat een WNW-wind, ong. 8-10knts. Twee lange slagen en dan is Brighton bezeilbaar. In de verte wel donkere wolken.

Na een goed uur zeilen is de wind aangetrokken tot 17knts. We gaan reven. Het eerste rif is te weinig en het tweede rif gaat er ook in. De genua trekt er fors aan en die rollen we ook in als er 19knts staat. Bij het verzetten van het lij-oog schiet de schoot uit mijn hand en knakt daarbij mijn rechter wijsvinger achterover. Ik ga door de grond van de pijn. Met moeite verman ik mezelf om het oog te verzetten en kruip daarna terug de kuip in. Kan mijn vinger nog wel bewegen, zij het moeizaam. Lijkt licht gekneusd. Van Roy krijg ik een koude natte vaatdoek er omheen. De komende tijd er maar geen kracht op of mee zetten. Het loefoog wordt door Roy verzet en de stuurautomaat gaat weer door alsof er niets aan de hand is.

Zodra we voor Beachy Head zijn is er een behoorlijke wind shift, het is zichtbaar dat iets gaat gebeuren omdat de stuurautomaat wil oploeven i.p.v. het bijna standaard gedrag om te willen afvallen, ook al ligt de boot licht op het roer. Nog voordat ik Roy uit zijn rust kan halen is de boot al in de overstag gegaan terwijl ik met de genua schoot in mijn hand zit. Dit ging allemaal zo snel en onverwacht. Bizarre gebeurtenis. We kunnen nu wel een kompaskoers van 300graden varen, iets hoger dan het waypoint voor de ingang van Brighton, dat dan nog 16Nm weg en de zee aan het opbouwen is. De barometer laat ook duidelijk zien dat er een weeromslag op komst is. Ik stuur op de hand verder. De SOG komt niet meer onder de 6.5knts en heeft uitschieters naar 7.5knts.

Precies in de koerslijn ligt een vissersbootje. Als we het passeren, zien we dat het voor anker ligt. Het is ter plaatse 26mtr. Geen ankerbal o.i.d.. Na het passeren kijken we achterom en zien een vrouw een hengel uitwerpen en voor zover we kunnen zien ook alleen aan boord.

De kustlijn heeft iets weg van vlees dat met een scherp mes is afgesneden. Het landschap glooit en kalft af. hoe zouden de mensen zich voelen die daar een woning hebben en weten dat er een moment komt dat de woning steeds dichter aan de rand van de klif komt te staan?

Vandaag is ook wel een bijzondere dag, omdat Uisge Beatha en ik voor het eerst met elkaar van het oostelijk halfrond op het westelijk halfrond gaan komen. De filmcamera wordt in stelling gebracht, gekeken hoe het met de reflectie zit. Ik houd de gps in de gaten en het is leuk te zien hoe de waarde van de oosterlengte terugloopt naar 0˚.000”.000' Als het bijna zover is, zijn de camera's op de display's van de gps gericht en stuur ik met mijn knie. De repeteerstand op mijn camera gaat als een mitrailleur en helemaal 0 is niet zichtbaar omdat de gps niet per seconde terugloopt, maar per 2 of 3 seconden.

Ondertussen is er ook een reddingsoperatie aan de gang op Ch.16; er is een motorbootje in de problemen geraakt ten westen van de pier van Newhaven en loopt op de rotsen. De paniek is de man's stem duidelijk hoorbaar ook al probeert zo kalm mogelijk te blijven. Ondertussen stelt Dover Coast guard allerlei vragen, zoals "Sir, can you confirm that you are wearing your life jackets", een mooi gestelde vraag, vinden we. Een reddingsboot is onderweg, net als een andere boot om zo assistentie te bieden. Uiteindelijk lukt het de man de motor weer te starten en vrij te komen uit zijn penibele situatie.

Met een ruimere koers naderen we de haveningang van Brighton, lager wal, behoorlijke rollers en 7.3knts SOG. De aanloop is eenvoudig en met deze wind vind je beschutting achter de muur van de haveningang. Het is dan ook meteen stil. Rust! We varen door naar de sluis, een oude en kleine sluis die leidt naar een soort binnenhaven met woningen. Het voelt een beetje als een indringer. De eerste plaats waar we aanleggen is rustig, maar vrij van douche- of toiletgelegenheden. We varen door en slingeren ons een weg naar een plek vlak aan de weg. Tijd om even bij te komen van alle ervaringen.

De sfeer is wat bedrukt door de ervaringen van vandaag. Een wandeling door het stadje is ook niet iets om vrolijk van te worden, wat een toeristisch paradijs. Als je een beeld hebt bij Port Zelande, vergroot dat dan een paar keer en je hebt de marina en zijn omgeving. Mogelijk omdat het zondag is, is het extra druk. Op ons maakt het een sfeerloze indruk. Voor mij geen haven om naar terug te gaan. De Vaarwijzer besteedt er ook maar twee alinea's aan. De havens waar de auteur enthousiaster over is, zijn ook uitgebreider beschreven, is mijn conclusie na het gebruik van dit boek. Ik heb al veel plezier van dit boek en de Imray kaarten gehad en ben heel blij dat ik deze heb mogen lenen en gebruiken, evenals de Reeds 2010. Toch een verzameling boeken en kaarten dat doorgaans een significant deel van het vakantiebudget uitmaakt.

Roy maakt pasta en daarna bedwaarts; morgen heel vroeg op om richting de overkant te gaan, Dieppe om precies te zijn.

Log: 749.26Nm (gevaren: 26.88Nm)

Gevaren mijlen