Dolfijnen op de route van Swansea naar Lundy

Dolfijnen op de route van Swansea naar Lundy

Zondag 01 september 2019

Afgelopen dagen in de rustige binnenhaven van Swansea gelegen. Heeft iets weg van Eastbourne met de uitbaters en flats aan het water. Tijd gehad om wat klussen te doen, lezen en hardlopen langs het strand.

Het weer om het Bristol Channel over te steken werkt niet erg mee. Doel is om van Swansea in Padstow te komen met een tussenstop op het eiland Lundy. Vandaag en morgen lijken de dagen dat het qua weer kan waarbij maandag als de rustigere dag is voorspeld. Echter dan wordt het een tocht van 75Nm en ik zou dat liever splitsen.

Dat het Bristol Channel een serieus water is, laat dit Youtube-filmpje. Het water komt hier met enig geweld in en uit. Dit heet niet voor niets servern bore.

Daarbij, vandaag is het springtij en dat betekent voor Lundy een verschil tussen hoogwater (8,40mtr) en laagwater (0,2mtr). In zes uur tijd wordt er 8,20meter aan het waterniveau toevoegd om zes uur later weer weg te lopen. Vergelijk 8,20mtr met ongeveer de hoogte van een drie etage woning. Dit soort waterverplaatsingen maken op mij wel indruk.

De twee sluizen van Swansea door en om 08.15u ben ik buiten en zet koers naar Lundy. Inmiddels staat windkracht 4 uit Noord-Westelijke richting. Het is bezeild en met de toenemende stroom mee is 8,5kn SOG meer regel dan uitzondering.

Terwijl ik in de kuip zit en de stuurautomaat het werk doet, hoor ik geblaas naast. En ja hoor, dolfijnen! Woh, eindelijk, maar wat is dit gaaf! Een groep Short beaked common dolphin (gewone dolfijnen) die rond de boot zwemt. Ze zijn zo snel en met de huidige zeegang ga ik niet op de punt zitten om te filmen om een beter beeld te krijgen. De elegantie waarmee deze dolfijnen rond de boot bewegen, dan zijn wij mensen toch maar beperkt in onze bewegingen. Schitterend om deze groep een paar minuten rond de boot te hebben.

Door het vertrek bij hoogwater loopt het Bristol Channel 'leeg' en met de heersende wind betekent dit ook wind tegen stroom. Tel daar een oceaandeining van tussen de twee en drie meter hoogte en dat levert een meer dan knobbelige zee op. Zo blij dat ik niet zeeziek word. Je leert op dit soort zeeën wel dat je je kajuitluik moet dicht doen; kreeg een bak water over zodat de kuip half vol stond en een paar liter binnen belandde, deels ook in mijn nek.

Om 12.45u ben ik bij Lundy en heb de 39Nm in viereneenhalf uur afgelegd. Behoorlijk snel, al zeg ik het zelf.

Lundy heeft niet een haven o.i.d. Er liggen moorings, met een beetje mazzel mag je tijdelijk langs de steiger liggen van de rondvaartboot en verder ben je op je anker aangewezen. Gisteren had ik gebeld of er een mooring beschikbaar is die ook de massa van mijn boot houdt. Die zou er zijn. De dame die ik vandaag aan de telefoon had, wist van toeten noch blazen. Wat te doen? Het is nog vroeg, getij loopt nog een poosje door en Padstow is 38Nm verderop. Ik besluit door te varen. In Yachting Monthly heeft een lezenswaardig artikel over Lundy.

Een half uur voorbij Lundy lijkt de oceaandeining significant hoger en komt het water van alle kanten op me af. De wind neemt eveneens toe. De Uisge-Beatha-comfortmeter is snel gezakt tot ruim onvoldoende. Dit bij elkaar vind ik best angstig worden en keer terug naar Lundy en ga een nacht achter mijn anker liggen rollen. Dit zijn de momenten dat solo-zeilen ook echt alleen is. Daarmee niet gezegd dan met twee of meer ik dan zou doorvaren, maar in situaties als deze ben ik op mezelf aangewezen om voor een veilige situatie te zorgen. Ook al is Geeske op de achtergrond aanwezig.

De ankergrond in 'Lundy Harbour' is goed en je kunt daar liggen zolang de wind in het westelijk deel van de windroos zit, zuid wordt al lastiger en in de oostelijke helft is het onveilig om daar te ankeren. Uiteraard afhankelijk van de windsterkte en -verwachting. Voel me ook wel opgelucht als ik halverwege de middag het anker kan uitgooien en het ankeralarm zet.

Maandag 02 september 2019

Een boot met tenminste vier slaapplaatsen geeft ook keuze. Afgelopen nacht heb ik me zo dicht mogelijk tegen de hartlijn van de boot genesteld om zo min mogelijk last te hebben van het rollen. Dit heeft redelijk gewerkt. Maar natuurlijk gaat dan om 01.30u het ankeralarm. Door het afgaand tij zakt de boot en wordt de draaicirkel rond het anker groter. Idealiter zet je het ankeralarm op het punt waar het anker ook valt. Alles later betekent een inschatting doen over de afstand tussen boot en anker. Neem daarbij dat je afhankelijk bent van de stabiliteit en nauwkeurigheid van het gps-signaal en een meter ernaast zitten betekent dat het alarm afgaat. Better safe than sorry.

Het weer is iets rustiger en iets voor HW ga ik anker op. De twee riffen van gisteren kunnen erin blijven. Eenmaal rond het eiland gaat de stuurautomaat op de 'windvaan-stand' richting Padstow. In deze stand ligt de boot rustiger dan in de stand voor het vasthouden van een koers, ongeacht verandering van de windrichting. Op de gevaren track zijn ook de winddraaiingen te zien a.g.v. de twee buien die overtrokken. Beide gelukkig gemist.

In het natuurlijke en ruig aandoende Portquin Bay is het bij een westelijke wind prima een ankerplek te vinden om te wachten op het juiste moment om het kanaal naar Padstow in te varen. Voor het bereiken van Padstow Harbour moet ik door een stuk water dat nog maar kort geleden droogstond. Het binnenmeer vult zich in rap tempo vanuit het kanaal en ik word met 4knts (!) naar binnen geduwd. Een stuurfout is alleen met zeer veel geweld te herstellen. Timing is wel cruciaal op dit stuk. De deur voor de haven gaat open HW +/-2u. Daarbuiten is er een wachtsteiger waar ik een half uurtje lig.

De havenkom doet een beetje denken aan de binnenhaven van Honfleur, in de verte speelt een gitarist Romance Anónimo en rond de haven zijn allerlei pubs gevestigd. Maakt een gezellige indruk. Ik mag de boot parkeren bij 'Ladder 17', wat zoveel betekent dat ik een 'eigen' ladder heb om de boot op en af te gaan. Verval in de haven is ongeveer anderhalve meter. Tijd voor een biertje en verder niks meer vanavond.

Ik heb Wales verlaten en hoef nu nog maar een keer links af en dan alsmaar rechtdoor om in NL uit te komen. De Scillies gaan er niet in zitten: "it takes a lifetime to get to the Scillies".

Meer foto's in het album

Gevaren mijlen

Logboek begin	2382 Nm
Logboek eind	2453 Nm
Afgelegde afstand	71 Nm