Via de Ierse Zee oversteken van Arklow naar Fishguard

Via de Ierse Zee oversteken van Arklow naar Fishguard

Het is 04.30u als de wekker gaat. Ik had deze niet echt nodig; ik was toch wel wakker. Onrustig geslapen, maar voel me wel ok. Als ik de steiger opstap om te gaan douchen zijn de buren al bezig los te gooien. Zij vertrekken naar Milford. Een kort kletspraatje over het weer en we nemen afscheid.

Rond vertrek van 05.30u staat er tussen de 17-20knt wind. De laatste voorspellingen die ik heb op gehaald laten dat ook zien. Vanaf een uur of 10 wordt het rustiger en daarna zakt het in tot 3-5knts. Windrichting is goed. Golfhoogte als ik buiten de havenhoofden ben, minder. De Uisge-Beatha-comfortmeter zit thans in het 'onvoldoende gebied'.

De genua alleen is al voldoende om 6,5kn SOG te lopen. Stuurautomaat op 140gr gezet en met twee tijen word ik eerst naar het zuiden gezet en daarna terug naar het noorden. De theorie is dat ik dan zo'n beetje bij Fishguard uitkom. De praktijk zal zijn dat ik in het tweede stuk moet bijsturen.

De oude Grieken achten dat eb en vloed te maken hadden met de stemmingswisselingen van de God Poseidon.

Op de marifoon komt een paar uur later een oproep voor Arklow marina binnen. Een zeilboot met motorproblemen. Om half acht is daar nog niemand, dus geen antwoord. De buren horen blijkbaar ook de oproep en antwoorden dat er geen havenmeester is. De schipper vraagt wat te doen? Geen antwoord meer. Ik roep vervolgens de pechvogel aan en vertel hem hoe de haveningang eruit zit, dat er lange pontons zijn en er veel ruimte is en er staat een beetje stroom, dus dat hij wellicht op de fok naar binnen kan gaan en een sliplanding kan maken. Toen bleef het stil. Iets later volgt er een antwoord dat ze niet kunnen remmen waarop ik de suggestie doe om een emmer aan een touwtje uit te gooien (ik weet het Engelse woord voor puts niet...). Als antwoord kwam de vraag of zij het anker kunnen uitgooien. Tja, ik weet niet of zij dat kunnen. Uiteindelijk een paar uur later de RNLI op de marifoon dat ze een zeilbootje met zeven opvarenden naar binnen hebben gesleept. Heeft het anker nou gehouden??

Het 'wonder' is vanochtend ook gebeurd, ik had een dolfijn aan de BB-zijde langs de boot. Blijkbaar voelde hij niks voor een foto, want na drie keer boven te zijn geweest is hij vertrokken. Deze was wel behoorlijk aan de maat in ieder geval.

Vlak nadat de dolfijn is vertrokken passeer ik de grens tussen de Republiek van Ierland en Engeland. Ik bevind me weer in Engelse wateren. De wind is teruggezakt tot 5knt, mooie gelegenheid om de gastenlandvlaggetjes te wisselen.

Een van de ervaringen op het lijstje is de lange deining van de Altlantische Oceaan te ervaren. Rond de zuidkust van Ierland gaat niet meer lukken maar in het St. George Channel op de Ierse Zee krijg ik daar toch al iets van mee. Er staat weinig golfslag en ondertussen voel dat de boot de deining wordt opgetild en heel rustig weer mee naar beneden wordt genomen. Geweldige ervaring die ik met enige glundering en een kop koffie onderga.

In de loop van de middag krijg ik in het grijze weer het volgende eiland in zicht. Het duurt nog tot 17.15u tot ik in Fishguard baai het anker laat zaken. Van de 12uur varen er maar 4 op de motor gedaan. Bijna een record; al zoveel motoruren gemaakt deze reis.

Terugkijkend best een goede zeildag gehad. Het begin was wat onrustig en ook twijfel of dit wel een goed plan was, maar het weer keerde zich ten gunste en daarmee ook lekker kunnen zeilen. In het zonnetje nog even van mijn biertje genieten terwijl op de achtergrond kinderen op het strand spelen.

Terwijl ik zit te lezen komt er een roeiboot met vier roeiers en een stuurman op dezelfde lijn liggen als de boot een stukje verderop. Dit vormt de denkbeeldige startlijn. Uit de kajuit haal ik de toeter en terwijl de man aftelt druk ik op de toeter. Dit zagen ze niet aankomen en gierend van de lach bleef van de start weinig over.

Meer foto's in het album

Gevaren mijlen

Logboek begin	2228 Nm
Logboek eind	2290 Nm
Afgelegde afstand	62 Nm