Dilemma's bij het solozeilen

Dilemma's bij het solozeilen

Ik lig nu (weer) een aantal dagen verwaaid in Arklow. Aardig plaatsje, weinig spannends, industriestadje geweest en is zich aan het herpakken, zo lijkt het. De weersfronten die al enige tijd vanaf de Atlantische Oceaan komen zorgen voor instabiel weer, regen en wind. De waarschuwingen op de marifoon en navtex geven regelmatig een gale force warning. Op de marifoon maken de coastguards ook melding over waarschuwingen voor 'kleine schepen', dus alles onder de 20meter.

Menig zeiler zal het herkennen dat zodra je een aantal dagen in een haven verwaaid ligt er een moment komt dat je verder wilt. Ook als dat soms tegen beter weten in is. Het aantal boten dat ik heb zien vertrekken en daarna op hun schreden zag terugkeren, is niet meer op een hand te tellen. Avontuur is leuk, maar dan wel met iets te drinken erbij.

Als het om zeilen gaat, ben ik niet zo'n thrill seeker, ik heb een paar afspraken met mezelf rondom vertrek over golfhoogte en windkracht en daar houd ik mij zoveel als mogelijk aan. Maar ook bij mij slaat de onrust toe als ik meerdere dagen in een haven op beter weer lig te wachten. Heb daarvoor ook de Uisge-Beatha-comfortmeter bedacht met een schaal van een tot tien. Tegen de wind in zeilen met de stroom mee en opbouwende golven zit zeker in de lage cijferreeks. Deze meter past ook binnen de afspraak die ik met Geeske heb, als het niet comfortabel is, dan gaan we niet. Hierbij is doorgaans het laagste cijfer leidend. Tijdsdruk is daarnaast ook een heel slechte raadgever.

Ondertussen probeer ik ook zoveel mogelijk data te verzamelen ter onderbouwing of verwerping van een plan. Het redeneren met onzekerheid streef ik zoveel als mogelijk te reduceren.

Recentelijk weet ik ook dat dat vanuit het 'Waardemanagement' onderbouwd wordt door voor mij kenmerkende kleuren 'blauw' en 'geel'. Dus zoveel mogelijk data verzamelen, kijken, nog een keer kijken en dan zien of ik voldoende data heb om tot een besluit te komen.

Gevoelsmensen zullen dan vragen "maar wat zegt je gevoel"? Op gevoel besluiten nemen past mij minder en gevoelsbesluiten zijn al helemaal lastig te beargumenteren, want wat zeg je tegen iemand die zegt: "maar dit voelt niet/wel goed"? Hier is om meerdere redenen geen argument tegenin te brengen en daarmee voor de ander(en) wordt een gesprek een stuk lastiger. Als solozeiler voer ik die gesprekken ook, maar dan met mezelf en dat is best druk.

Hoe kom ik hier nu op? Het verwaaid liggen in Arklow i.c.m. het vervolg van mijn reis. Afgelopen dagen heb ik naar de bemanning aangegeven het laatste weekend van september weer in Herkingen te willen aanleggen. De praktische kant is dat enerzijds de Grevelingensluis begin oktober voor ruim een week op slot gaat en anderzijds er ook nog een leven buiten het zeilen om is.

Het stuk van de Ierse kust dat ik tot zover heb gezien, spreekt met niet heel erg aan. Daarmee niet gezegd dat het niet de moeite waard is, alleen dat ik mooiere pareltjes heb gezien. De keuze die in deze verwaaidagen voor ligt, is vaar ik zuidelijker langs de Ierse kust en in de wetenschap dat ik een deel van die kust dan weer vaar als ik richting Wales ga, of ga ik nu de oversteek naar Wales maken?

De afgelopen dagen alle weerkaarten van voor tot achter en weer terug bekeken, golfhoogtes bekeken, met vissers en havenmeester gesproken om dit keuzeproces voor mezelf vorm te geven. Vrijdag lijkt de 'beste' dag te worden om zuidelijk te gaan, maar ook om over te steken. Waarbij de windrichting voor de oversteek eigenlijk ook de betere optie biedt. Maar dat betekent ook dat de terugreis concreter wordt. Hoe er nu voor te zorgen dat dit als 'gevoel' niet gaat overheersen, maar te weten dat er nog meer pareltjes komen?

Solozeilen heeft heel mooie kanten, maar soms is het ook een 'eenzaam proces'. Het is fijn als ik met 'thuis' dit ook kan overleggen.

NB. Ik ga oversteken naar Fishguard, Wales.