Doorvaart door Crinan Canal

Doorvaart door Crinan Canal

Geheel tegen de afgegeven verwachtingen in schijnt de zon! In een konvooi van totaal drie boten kunnen we het Crinan Canal in. Tijdens onze wandeling gisteren hadden we al gezien dat een boot met z'n tweeën door het kanaal brengen een enorme klus zou gaan worden en eigenlijk redelijkerwijs niet te doen is. Een paar redenen, het verval is zodanig dat je niet vanaf de boot bij de bolders op de kant kunt, het fysiek zwaar is omdat sommige sluisdeuren zwaar lopen en je deze dan over het dode punt moet zien te krijgen en het de vraag is of het dan ook nog in een redelijke tijd te doen is. Je houdt nl. de andere boten op zolang je niet de sluis in zodanige staat hebt teruggebracht dat de volgende boot ook kan invaren.

Het wordt ons ook op het hart gedrukt zuinig met water te zijn. Nu kan de gedachte zijn dat er aan beide kanten water is, dus wat is het probleem? Echter je gaat van laag naar hoog naar laag. Op het hoogste punt liggen twee meertjes die in het water voorzien voor de lager gelegen sluizen. Meertje leeg? Geen schuttingen. Nu is er nogal wat regen gevallen en dat verklaart de overloop van sommige sluizen. Vorig jaar, in die hele hete zomer, was een deel van het Crinan Canal opgedroogd.

Het konvooi voor vandaag bestaat uit een X-Yacht 482, een motorbootje en Uisge Beatha. Al bij de tweede sluis wordt duidelijk dat de man en vrouw in het motorbootje niet op elkaar zijn ingespeeld als het gaat om een boot in een sluis aan te leggen met als gevolg dat hij staat te schreeuwen, zij het niet overziet (dat deed ze toch al niet) en de omliggende boten proberen met fenders de 115PK zware buitenboordmotor van de romp weg te houden. De man blijft maar roepen dat alle lijnen op de kant belegd moeten zijn. Alleen kan zij daar niet bij. De bemanning had al een paar keer aangegeven dat zij de trap moest vast houden, maar dat hield ze niet. Daarna heb ze een lijn op de bolder aan boord belegd zodat ze geleidelijk met ons omhoog kunnen. Het mag allemaal niet baten. Dit gaan we nog een paar keer meemaken

We varen door een smal kanaal waar passeren op sommige stukken geen optie is. Ondertussen is er ook zoveel natuurschoon te zien, kleurrijke bloemen, een kunstenaar in een zeer gedecoreerde caravan die ons gisteren al zijn schilderijen probeerde te verkopen, kortom er is veel te zien en het helpt enorm dat het droog is.

Het X-Yacht, Cutting Edge is met vier mensen aan boord. Het oudere echtpaar, daarvan heeft hij de taak op zich genomen om de deurtjes in de sluizen te bedienen. Hij bepaalt daarmee met hoeveel geweld er water in of uit de sluis komt. Dit blijkt de man wel toevertrouwd om het heel beheerst te doen. Zijn vrouw helpt Geeske met het open of dicht duwen van de sluisdeuren. Een niet te onderschatten taak.

Tegen drie uur leggen we aan in Adrishaig basin en hebben trek in bier. We hebben zonder haasten de 9Nm afgelegd en dat in zeseneenhalf uur.

Opvallend dat in plaatsjes als deze eigenlijk maar weinig voorzieningen zijn. Er zit een goede koffietent, voor een kleine supermarkt moet je een eindje de main street inlopen, de pub is in de middag gesloten en een soort van pubmeal is in het plaatselijke hotel/restaurant te krijgen. Deze laatste is een tamelijk sfeerloos gebeuren, zowel qua uitstraling als qua eten.

Op de weg terug maken we een stop bij Norman Kean en zijn vrouw. Hij is redacteur voor o.a. De ICC, Irish Cruising Club. Hij blijkt twee boeken op zijn naam te hebben staan over het zeilen rond Ierland. Ik houd enorm van dit soort boeken en we nemen een gesigneerd exemplaar over van hem voor het deel waar ik ook nog ga komen.

Een van de dingen die ik tijdens mijn Rondje Engeland wil ervaren, is hoe het is om met de neus van de boot richting Amerika te wijzen en de deining van de Atlantische Oceaan te voelen. Deels kan dit bij de oversteek vanaf Cork naar Wales. Ik zal alleen dan eerst naar de zuidkust van Ierland moeten varen om dit ook te kunnen ervaren en daarna terug oversteken naar Wales, wat zo'n 185Nm is. Alternatief is om dit te doen als ik vanaf Wales oversteek naar Landsend, de zuidpunt van Engeland. Gezien de tijd denk ik niet dat de Scillies haalbaar zijn.

Aan boord gezeten en nippend van enige glaasjes, krijg ik na de Lagavulin 17yr old Single Malt een glas Jameson whisky, die wat zoeter is dan die van het eerste glas. Bij deze Jameson blijkt een bijzonder verhaal achter weg te komen namelijk een relatie met Marconi, de uitvinder van de draadloze telegrafie.

Markies Guglielmo Giovanni Maria Marconi (Bologna, 25 april 1874 – Rome, 20 juli 1937) was een Italiaans natuurkundige, uitvinder en ondernemer. >Guglielmo Marconi, 25 april 1874 – 20 juli 1937 >Marconi is vooral bekend door zijn uitvinding van de draadloze telegrafie in 1896. Hiermee staat hij in de westerse wereld bekend als uitvinder van de radio. In Rusland en het voormalige Oostblok is Aleksandr Popov bekender en in Frankrijk Édouard Branly. Allen bouwden omstreeks dezelfde tijd voort op het werk van Heinrich Hertz. Biografie: Marconi was tweede en jongste zoon van de Italiaanse landeigenaar Giuseppe Marconi (1823-1904) en de uit Ierland afkomstige Annie Jameson (1840-1920), kleindochter van de oprichter van de Jameson Whiskey distilleerderij. De 17-jaar jongere Annie was Giuseppe's tweede vrouw. Guglielmo groeide op op Villa Griffone, het landgoed van zijn vader dat op een berg was gebouwd en uitkeek op het dorpje Pontecchio.

Was een mooie avond waarbij ook de Brexit en de houding van Schotland niet geheel onbesproken zijn gebleven. Opinie lijkt te zijn dat Schotland zelfstandig moet terugtreden in de EU en ik ben van mening dat zij dan ook de Euro moeten adopteren.

Meer foto's in het album

Gevaren mijlen

Logboek begin	1952 Nm
Logboek eind	1959 Nm
Afgelegde afstand	7 Nm