Tijdelijk afscheid

Tijdelijk afscheid

Maandag 24 juni 2019

Welkom in Schotland, laaghangende bewolking, koud en het water valt met bakken uit de hemel. Het idee om samen de laatste dag dat Geeske aan boord is met sightseeing in Edinburgh door te brengen, wordt niet met veel enthousiasme uitgedragen.

Eenmaal alles gepakt een bijna droog afgewacht om naar restaurant 'Scotts' op de haven te gaan voor lunch. Dit is wel 'the place to be'; alle dagen zo goed als volgeboekt en niet met mensen van de haven getuige de volle parkeerplaats. Als de rest van de haven er net zo zou uitzien en aan doen als dit restaurant, dan is het een prima haven voor een aantal overnachtingen. Bij de lunch een aantal leuke plannen ook met elkaar gemaakt....

Het treinstation bevindt zich op een kwartiertje lopen (taxi 5" en kost GBP5) en daarna brengt een mooi gestoffeerde trein ons naar Edinburgh. Dat veel gebouwen een zwarte aanslag hebben is niet zo vreemd als we alleen al zien hoeveel roet een trein uitstoot.

The Scott Monument is a Victorian Gothic monument to Scottish author Sir Walter Scott. It is the second largest monument to a writer in the world after the José Martí monument in Havana.[1] It stands in Princes Street Gardens in Edinburgh, opposite the Jenners department store on Princes Street and near to Edinburgh Waverley Railway Station, which is named after Scott's Waverley novels.

Op de droge momenten wandelen we door de straatjes van Edinburgh en op de natte momenten drinken we cappuccino en ter afsluiting in een art-deco café nog een witte wijn en een pint, vlakbij waar ook de tram komt die het meisje naar het vliegveld brengt. Ben niet zo goed in afscheid nemen. We zwaaien. Tot over drie weken.

Dinsdag 25 juni 2019

De dag begonnen met hardlopen, stukje heuveltraining en tegen de tijd dat de lucht is open getrokken op de rode vouwfiets richting Cramond gefiets. De fietsroute nr. 76 voert me langs mooie vergezichten en over onverharde paden. Best hard werken om heuvel en heuvel af te gaan met die kleine bandjes. Eenmaal aangekomen in Cramond, wat aandoet als een postzegeldorpje, ga ik op zoek naar een plek voor een kop koffie. Uiteindelijk dit aan een van locals gevraagd en zij zegt: "you have to go down the hill to Queensferry". Ehhh ja, dank je wel, denk ik, maar daar kom ik net vandaan. Hoe kan je leven in een dorp zonder café, vraag ik me af.

Een stuk van dezelfde weg terugfietsen richting Edinburgh om daar nog een beetje rond te kijken en te zien dat ik toch iets van vocht tot me kan gaan nemen. Theetijd is inmiddels wel geweest. Heb nu wel iets meer zicht op de indrukwekkende gebouwen, soms kastelen, die in het stadscentrum staan, waar het overigens een drukte van belang is met een schare aan toeristen.

Waar in NL de straatmuzikanten op gitaar, viool of orgel spelen, zie je hier, zoals verwacht, de doedelzakspeler. Ik ben niet zo van het geluid dat hieruit voortkomt, te scherp. Dit wordt er niet beter op als op 50mtr van elkaar er twee verschillende stukken staan te spelen. Het lijkt me dat het volume van deze doedelzakken zo vlak bij je oor ook iets met je gehoor doet. Het is wel een mooi gezicht om deze mannen in traditionele kleding te zien spelen.

Meer foto's in het album