Goed voor mijn herstel

Goed voor mijn herstel

Zondag 16 juli weer eens bootwaarts, maar nu om te zeilen. Want sinds ze daags voor Pasen te water is gegaan is het zeil nog maar een keer uitgerold en dat was tijdens het terugvaren naar Herkingen. Daarna een tijd niet eens aan boord kunnen komen. Gelukkig is dat sinds een paar weken weer mogelijk en vandaag gaan we samen met ES ook zeilen. Heel rustig, niet te spectaculair, alleen op de genua. Hij heeft me de afgelopen winter veel aan boord geholpen en des te fijner is het om nu ook eens te gaan zeilen. Eerst onder een licht bewolkte hemel koffie met een stroopwafel. Ik heb wel plechtig moeten beloven dat ik niet aan lijnen ga trekken.

Koffie op, rolfokhoes eraf en ze kan los. De nieuwe schroef, daar heb ik nog nauwelijks mee kunnen spelen en heb de schroefwerking, zo die er is met een vaanstandschroef, ook nog niet in mijn vingers. Met de wind op de kop hoeft er maar weinig gedaan te worden, anders dan de achterlijn vasthouden. Ik denk dat dat nog wel binnen de grens van het beloofde ligt. Extra slag om de kikker, klapje achteruit en de wind doet de rest. We varen! Zelf het log doet het meteen. Vorig jaar zat deze na een poosje stilliggen vast, maar sinds ik deze dit jaar met nieuwe anti-fouling heb ingesmeerd, is me dat nog niet gebeurd.

Buiten de geul wordt de genua uitgerold. Valt niet mee om niet aan lijnen te trekken, toch een soort van automatisme om vanachter het roer de genua te begeleiden bij het uitrollen. Het water ruist ondertussen onder de boot door. Begin me blijer te voelen. Ondertussen wordt de genua getrimd en valt op dat het voorlijk niet op spanning kan komen. Een verrekijker erbij om naar de top te kijken leert dat het blok niet verder omhoog kan.

De geul is net aan bezeild en zo varen we rustig, maar wel in een lekker tempo, naar de westzijde van de Veermansplaat. Een zeehond steekt guitig zijn kop boven water en kijkt ons na. ES verwondert zich dat de boot met 10knts AW (apparent wind) op alleen de genua toch al 6knts loopt. Om de plaat heen, scherp oog op de dieptemeter, want nu vastlopen is wel een heel slecht plan. Als we net om de kop van de plaat zijn kruist er een schip achter ons langs. Ze hebben er lekker de gang in, maar blijkbaar niet in de gaten hoe smal de geul. Met enig geweld lopen ze hard vast. Ik verzaak mijn schipperse plicht om hulp te gaan bieden, nog los of ik in de buurt kan komen met een twee meter diep stekende kiel, maar aan boord wordt dit ook een heel slecht plan gevonden; de belofte zal dan zeker gebroken gaan worden.

Plat voor de lap richting de haven. Vlak ervoor gaat de genua naar beneden om te zien wat nu de oorzaak is waardoor het voorlijk niet op spanning komt. De harp blijkt een maatje te groot. Ergens in een van de bakjes vind ik een kleinere maat en het zeil kan met vereende krachten worden gehesen. Dit harpje was de oplossing.

De catering aan boord is weer goed verzorgd en in de kuip kletsen we nog een poosje na. Als we gedrieën binnen zijn draai ik me om om naar buiten te kijken. Een meeuw probeert zich tegoed te doen aan het schaaltje met Tucjes. Het is dat het een beschermde diersoort is....

Gevaren mijlen