Bijna nachtelijke vertrekken

Bijna nachtelijke vertrekken

Donderdag 20 augustus

In de tas met goodies van de havenmeester zitten naast vlag en sleutelhanger ook een aantal wandelroutes in en rond . Tegen de tijd dat het begin van de middag ophield met regen de hardloopschoenen aangetrokken om een van de wandelroutes te lopen, genaamd Tour No. 1 From Vauban to the Icelanders.

Na de ramp van Trafalgar in 1805 is de handel tussen Engeland en Frankrijk gestaakt. Hierdoor werd het smokkelen in ere hersteld tussen beide landen. Napoleon stelde in 1811 per decreet dat Gravelines de enige haven was voor smokkelarij. Aan de voet van de vuurtoren is er nog een zogeheten Guardhouse te vinden die herinnert aan de avontuurlijke tijd. Toen in 1814 smokkelarij als enige vorm van handel werd opgeheven ontwikkelde Gravelines zich als een vissersdorp waar gedurende lange tijd naar kabeljauw werd gevist in de IJslandse wateren.

De drukte van gisteren, mede a.g.v. het zonnige weer, heeft nu plaatsgemaakt voor rust en dat maakt de wandeling ook een stuk prettiger, geeft de tijd te kijken, een foto te maken, op een Frans terrasje een kop koffie te drinken en een beetke mijmeren.

Het oorspronkelijke plan om G in Calais op te halen stellen we 's avonds bij omdat het tijdstip van aankomst en toegang tot de haven te ver uit elkaar liggen, maar ook omdat het weer zich weer van de wisselvallige kant laat zien. Al kusthoppend terug naar Nederland gaan we nu in grotere etappes doen om de naderende harde wind voor te blijven.

Vrijdag 21 augustus

HW is vroeg en uitvaart mogelijk tussen HW -3 en HW +3, dus nog vroeger weg: om 05.30 gooi ik los. "Troost" is dat G ook zo op de trein stapt richting Duinkerken. Dat haar reis een stuk minder vlot gaat verlopen dan mijn reis, dat weten we dan nog niet. Rond me heen nog een enkele boot waar het licht aangaat en er bewegingen voor zijn vertrek. De wind is meer dan verwacht en dat maakt het tot een heerlijke zeiltocht onder de heldere sterrenhemel en mooi opkomende zon richting Duinkerken.

Het bericht heeft me inmiddels bereikt dat er op het spoor weer een en ander gaande is en dat ook iemand heeft besloten zich voor de trein te werpen. Los van dat je hier van alles van kunt vinden en dat het ongetwijfeld een laatste wanhoopsdaad van diegene is, is het, in mijn ogen, negatieve neveneffect navenant. Voor G betekent het in ieder geval dat de vertraging aan het oplopen zijn. De aanvankelijke ETA 11:30 verschuift al naar 16:30, maar door het trekken van haar portemonnee gaat de ETA naar 14:30u.

Geheel tegen de verwachting is de trein eerder op het station dan ik. Na een hartelijke begroeting neem ik een, loodzware, tas op mijn toch bezwete rug. Al kletsend over het treinrelaas wandelen we terug om aan boord bij een glas bubbels de 1-vlag uit het want te halen. De begeleidende tekst van het meisje is op dat moment: "die kan je er ook wel in laten hangen; zeilen kan ik niet".

Na de bootschappen op het terras van de jachthaven beland. Eten was nog niet mogelijk omdat de barman tevens kok is en hij uitlegde dat hij maar een ding tegelijk kan. Dus de bestelling opnemen kan wel, maar het bereiden en opdienen zal moeten wachten tot het personeel er is. C'est la vie, het geeft de bestelde fois gras burger nog wat extra rijpingstijd, zegt de kok.

Zaterdag 22 augustus

Vakantie en daarom vertrekken we om 03.00u, mede omdat ik niet kon slapen. Lijkt wel alsof ik mijn slapen aanpas aan het aan HW-gerelateerde vertrek. Ook vandaag weer een heldere sterrenhemel en wind uit NNO. Mijn bewegingen over de boot probeer ik zo stil mogelijk te doen om het slapende deel niet wakker te maken. Tegen zessen is het geslaap over en verschijnt er een slaperig koppie. Tweeënhalf uur later leggen we in Oostende aan bij jachthaven . Mooie plek met de kuip in de zon die in rap tempo aan kracht wint.

Koffie met een wafel blijkt vanaf 14:00u pas mogelijk, vertelt een stijlvol geklede ober in wollen broek en overhemd met lange mouwen. Het is ongeveer een graad of 30. De drukte op de boulevard is nog meer dan in Scheveningen op een drukke dag. Dan kom ik er ook niet en nu dus ook vlug terug naar de boot voor een boekje en drankje in de zon. Ter afkoeling een duik.

Einde dag legt er een schip schuin achter ons aan. Het gebruikelijke "waar kom je vandaan" en "waar ga je naartoe" wisselen we uit. De man vertelt dat hij de staandemastroute gaat volgen naar Friesland. Hoewel hij nog geen weet heeft van het naderend weer, geeft hij blijk ook niet te weten wat er in Alphen is gebeurd als ik hem vertel dat die doorvaart nog steeds gestremd is. We zien het gezicht betrekken, net als dat van zijn vrouw. De opties worden besproken terwijl ik voor hem de weersverwachting voor de komende dagen opzoek. Eind deze week in Friesland wordt nog wel een puzzel gezien de voorspelling. We laten hen met deze gedachten achter en gaan op zoek naar een eetstek. Iets dat niet meevalt, niet omdat er weinig is, maar omdat je over de hoofden kunt lopen en het voor een groot deel visrestaurants zijn. Het lukt me nog steeds niet...

Gevaren mijlen