Uiteenlopende bezoeken

Uiteenlopende bezoeken

Mijn oog heeft de afgelopen nacht geen goed gedaan, het is verder gezwollen en van helder zicht is geen sprake. Bij de havenmeester gevraagd waar zich een EHBO bevindt. De jongen gaat voor ons bellen en komt uiteindelijk bij het plaatselijke ziekenhuis uit waar ik terecht kan. Nu nog daar komen. De havenmeester die ik op de had zien rondlopen, dat blijkt de vader te zijn van de jongen die voor mij aan het bellen is geweest. Hij laat weten dat zijn vader ons brengt en ook weer ophaalt. Hier ook wel sprakeloos van.

Aangekomen in het ziekenhuis, waar je verwacht dat er Engels gesproken wordt, moeten we ons met handen en voeten redden. Na het nodige papierwerk kunnen we in de wachtkamer plaatsnemen zonder een idee te hebben hoelang dit gaat duren. Ik merk dat ik mezelf behoorlijk in de weg zit en dat helpt me niet.

Dezelfde verpleegkundige van de intake komt ons halen en brengt ons naar een behandelkamer. De kamer wekt door alle attributen de indruk vooral op kinderen gericht te zijn gezien het speelgoed en de luiers. Na plaats te hebben genomen op de behandeltafel komt even later een man in een witte jas met de iPhone in zijn hand binnen en stelt zich voor als de dokter. Dit geeft vertrouwen. Het Engels van de man is vergelijkbaar met mijn Frans en als je daar als patiënt zit, dan geeft dat niet echt vertrouwen.

De woorden om te duiden wat er met mij aan de hand is, moeten in de iPhone worden opgezocht. Langzaamaan wordt duidelijk dat het een infectie is, mogelijk a.g.v. een allergische reactie. De vraag op de achterliggende oorzaak, die moet hij schuldig blijven. Mogelijk niet helemaal zeker van zijn zaak gaat hij weg om even later terug te komen met een dokter van enig formaat. Die drukt op mijn oog dat ik ongeveer door de grond ga en constateert inderdaad een ontsteking, m.b.v. dezelfde iPhone.

Nu de medicatie voorschrijven. Het woord antibiotica valt en vervolgens moet ik uitleggen dat ik allergisch ben voor penicilline. Als ik het al niet naar mijn zin heb, dan helpt dit er niet bij. Maar goed, ik krijg een anti-allergiemiddel (waartegen?) en twee soorten oogdruppels voorgeschreven met daarbij de vermelding dat als het morgen niet beter is, ik naar een oogspecialist moet. Deze bevindt zich in Le Havre. Tezamen met nog enkele raadgevingen vertrekken we. De havenmeester is niet meer bereikbaar: siësta. Gelukkig treffen we een Belgische familie, ook komend uit het ziekenhuis omdat de vrouw haar enkel heeft verzwikt tijdens het fietsen, die ons terug willen brengen.

Terug bij de apotheek krijgen we uitgelegd wat ik nu uiteindelijk voorgeschreven heb gekregen en hoe ik e.e.a. moet toedienen dan wel toegediend moet krijgen. Om dat laatste inzichtelijk te maken wordt er door de apothekersassistente gebruikgemaakt van levend materiaal, nl. ik mag op de stoel plaatsnemen en zij demonstreert hoe de verschillende druppels moeten worden ingebracht en waarop te letten. Deze hele situatie heeft ook wel iets komisch, maar ook zorgzaams. Met een zakje medicijnen en utleg verlaten we de apotheek en hopen dat het morgen beter is gesteld; heb weinig zin in nog een ziekenhuisbezoek.

In de nog resterende middag doen we boodschappen en bezoeken het klooster waar de D.O.M. Benedictine wordt gebotteld. Een fraai optrekje in Gotische stijl moet hedendaagse en oude kunstwerken. De monniken maakte en bottelde hier in vroeger dagen deze likeur. Vandaag de dag is hier nog wel het distillatieproces gaande en kan je in het museum een van de drie likeuren proeven. Keuze uit een zoete, droge en sterke variant. Ik kies, niet verrassend, de zoete. Deze is inderdaad zoet en smaakvol.