Uitbreiding bergruimte

Uitbreiding bergruimte

De Hanse 311 is niet voorzien van veel bergruimte. Je kunt ook zeggen dat ik teveel meeneem. Laat ik daar niks over zeggen. Nu had ik op een andere Hanse een oplossing gezien om in de hondekooi een schap te maken waar je bijv. kleding in kunt leggen. Dit vraagstuk werd m.n. duidelijk toen ik een paar maanden met de boot op pad was. Deze tocht was ook aanleiding om nog een andere verbouwing te gaan uitvoeren.

Bij terugkomst stond ook LdP op de kade en na enig vocht ook mijn idee aan hem voorgelegd. Nu is hij niet iemand die voor het halve werk gaat en het idee voor een schap langs de SB-zijde werd al snel uitgebreid tot een L-vormig schap, rekening houdend voldoende ruimte om er nog steeds te kunnen slapen. De winterklus begon steeds concreter te worden.

Zodra het zeilweer begon af te nemen aan boord afgesproken om bij koffie en met karton een mal te gaan maken. Niets is recht aan boord en dan is karton een handig hulpmiddel om de rondingen te volgen, maar ook om inzichtelijk te maken hoe het eindresultaat eruit komt te zien. Duidelijk is wel dat er ook een aantal steunlatten moet komen omdat de wanden weinig houvast bieden aan schroeven. Hiervoor gaat epoxy gebruikt worden.

In de werkplaats wordt de mal overgezet naar hout. Dan zie je ook ineens het belang van goed gereedschap; een vierkant balkje overlangs doorzagen zodanig dat er een driehoek ontstaan die in hoek kan worden gelijmd waardoor twee planken haaks op elkaar blijven vaststaan, is niet iets wat je even met een handzaag doet. Deze laatste heb ik overigens, toen ik 'm in het volgende project wilde gebruiken, weg mogen gooien. "Hij is bot", was de nuchtere opmerking. Ik nog heel enthousiast dat ik deze wellicht kon slijpen, maar dat vond geen gehoor. Het zijn geharde punten en die vijl je niet meer scherp.

Het credo van LdP is, althans een van de, dat iets weer uit elkaar moet kunnen. Dit denken helpt bij de vervoerbaarheid van materiaal, maar ook bij het inpassen. Al meermalen heb ik ondervonden dat aan boord dingen zo in elkaar zijn gezet, dat je alleen met zagen iets los kunt krijgen. Dus op een regenachtige zaterdag togen we naar de boot om het schap in te passen en de steuntjes aan de wanden vast te maken. Thuis heb ik vervolgens alle houtdelen in de lak gezet, welke ik met rood-pigment iets op kleur heb gebracht.

Na zes laklagen is het geheel teruggegaan naar de boot en gemonteerd. Hier nog een laatste verbindingshoek, die al in de werkplaats was gemaakt, erin gemaakt en daarmee was er ook een stijve hoek tussen de afzonderlijke delen. Het geheel kan nog steeds uit elkaar, maar het geeft wel een stevige constructie.Â

In een droom die ik later had, trok ik mij op aanhet schap en hield een plank in mijn hand. Gelukkig zijn dromen bedrog en heeft Uisge Beatha er een prachtige bergruimte bij!