Solovlag weer in de achterstag

Solovlag weer in de achterstag

Vroeg op om Monique weg te brengen. Zij gaat met de bus terug naar Caen en dan naar Nederland. De laatste weken van mijn reis ga ik alleen verder, doet ook wel (weer) wat met me.

Van de boot van het Engelse stel had ik verschillende foto's gemaakt en in de sluis vraag ik hem of hij een kaartje heeft. Nu liggen we vlak achter elkaar, maar nog te ver om het met een handreiking te halen. De pikhaak biedt uitkomst. Het zal een hilarische aanblik zijn geweest, maar we hebben er vreselijk om gelachen.

Wat een rust op zee na het relatieve geweld van gisteren. Het is bijna vlak, op een lange deining na, de wind varieert tussen de 6 en 11knts, nog een staartje stroom mee en terwijl de stuurautomaat het zware werk doet, heb ik alle tijd om te ontbijten; dat was er in alle drukte vanochtend bij in geschoten. Nog een stukje tikken en een lijn splitsen en takelen. De grijze massa wolken boven water en land lijkt ook langzaam op te trekken en daarmee wordt het een heel rustig tochtje van een mijl of 15.

Vlak voor Deauville de zeilen naar beneden. De wind is op, althans hier. Ik vrees dat ik zo wel het water in mag omdat de motor weer behoorlijk trilt. De vorige keer was dat een pluk wier rond de schroef. Fijn vooruitzicht met een watertemperatuur van 18,5 graden.

Een beeld van nostalgische panden en haveningang wordt steeds duidelijker. Eenmaal over de plaat en de geul door, scherp naar stuurboord tussen de boeien door richting de gate van de haven. Het eerste deel is bebouwd en liggen de verschillende jachten voor de deur van de mogelijke bewoners. De woningen, hoewel schitterend gesitueerd, maken een vervallen indruk door het achterstallige onderhoud.

Vaar je door voorbij het restaurant dat aan stuurboord ligt, dan kom je in de binnenhaven waar het een stuk rustiger is. Boot in een box geprikt en mijn zwembroek aangetrokken. Een hele bos wier heeft zich rond mijn roerkoning gedrapeerd en de schroef is evenmin vrij. Alles weggesneden en daarmee loopt de motor ook weer rustig. Hoop dat dit niet te vaak meer gebeurd, maar er drijft zoveel wier in de wateren dat ik daar niet gerust op ben.

Het zoeken naar het havenkantoor is best een opgave; het ligt ergens verstopt achter de huizenblokken, redelijk buiten het zicht van de marina, maar daar tref je dan wel een allervriendelijkste havenmeester die je wegwijs maakt in het reilen en zeilen van deze haven.

Eenmaal buiten het haventerrein werd ik overvallen door een drukte van vanjewelste. Blijkt er een Amerikaans filmfestival gaande te zijn. Kom ik vervolgens in de straten achter de hoofdweg, mede op zoek naar een supermarkt, loop ik rechtstreeks de overtreffende trap van de PC Hooftstraat in. Alle modehuizen lijken zich hier te hebben verzameld aangevuld met bijpassende accessoires. Gauw een paar straten verderop, maar ik moet een eind wandelen voordat ik in rustiger gebied kom en ergens een bar vind met internet.

Mijn mams stuurde me een horoscoop die ze had gelezen, waar ik erg om heb moeten lachen:

Maagd: Op vacantie is sfeer nu heel bepalend voor je en veel drukte wil je liever niet. Een plekje aan zee is lekker.... Het is fijn om afstand te nemen en rustig na te denken over je verdere plannen .Niet zittend op 'n stoel, want daar ben je te actief voor, maar wel met stilte in je hoofd!!! 24-8 t/m 22-9

Terug op de haven een vaarplannetje gemaakt om in Honfleur te komen. De buurman had me een route gegeven vlak onder de kust die erg de moeite waard zou zijn, én alleen een paar uur voor en na hoogwater kan worden bevaren. Dat is ook de periode om naar Honfleur te varen. Alvorens de hoofdvaargeul langs Le Havre in te varen, steek je een paar platen over die rond LW droogvallen. Tot slot vind je dan drie palen en een kardinaal. Tussen die kardinaal (St-Simeon) en de laatste paal (Seuil) vaar je dan, komende vanaf Ratier Sud en daarna Banc du Ratier, het kanaal (Chenal de Rouen) in. Geplande vertrektijd morgen is 09.30u

's Avonds voor het eerst film aan boord gekeken, een documentaire van Vroege vogels over het Northern Light waarin Joanna Lumley de kijker op enthousiaste wijze meeneemt op haar tocht naar de poolcirkel om het Noorderlicht te zien en uiteindelijk door te reizen tot Spitsbergen. Indrukwekkend landschap met evenzo indrukwekkende vergezichten, maar zooooo koud....