Honfleur naar St. Valery-en-Caux

Honfleur naar St. Valery-en-Caux

Om 06.45u op, Petra ook. Het is toch wat, rijd je 650km word je om 07.15 van boord gezet omdat ik om half acht door de sluis wil voor het laatste staartje stroom mee. We ontmoeten elkaar weer in St. Valery-en-Caux. Er staat nauwelijks wind, later vandaag wel meer voorspeld.

Zodra de sluisdeuren opengaan, zie ik de binnenkomende vissersboten als krabben naar de sluisingang komen. Die stroom ga ik zo meekrijgen. Net na de monding schiet de snelheid over de grond naar 8,2kn terwijl de snelheid door het water 2,7kn. En dit is dan 1,5u voor laagwater. Nog even achterom kijken en zien hoe de brug in de nevel zich laat zien. Prachtig gezicht met de ochtendzon erachter.

Tot 13.00u staat het ijzeren paard aan om daarna de 10kn wind tegen te gebruiken om vooruit te komen. Door de stroom mee schiet het lekker op, hoewel het wel hobbelt. Als niet veel later de wolken plaatsmaken voor de zon, wordt het een heerlijke zeildag. De zee lijkt uitgestorven, op een enkel vrachtschip na en een trimaran die, eenmaal op koers, er als een speer vandoor gaat.

Iets voor vijf uur, ruim een uur na HW, vaar ik de nauwe doorgang van de haven van St. Valery-en-Caux in. Het laat hier geen ruimte om met de inmiddels gekeerde dwarsstroom fouten te maken. Als een krab ga ik naar binnen. Eenmaal de geul door kom ik in een iets ruimere buitenhaven waar ik een half uur mag ronddraaien voordat de brug naar de steigers opengaat. Ondertussen al wel een sms van Petra dat ze ook net binnen is. Zij heeft een dagje de toerist uitgehangen, en naar later blijkt het erg naar haar zin gehad.

De steiger aan de stuurboordzijde is voor passanten en er is nog een plaats. Een moment om elkaar te begroeten, daarna de door Petra dinsdag meegebrachte fles champagne te ontkurken en de verhalen van de dag elkaar te vertellen. Dat hakt er best in na 10u op het water te zijn geweest. De plaatsjes waar ik langs ben gevaren, is zij met de auto geweest, zoals Fecamp en Etratat. Vooral deze laatste is toeristisch, maar wel heel aardig om te bezoeken.

De route van Honfleur naar St. Valery-en-Caux is 50Nm. De log heeft er 41,8Nm van gemaakt. Stroom heeft lekker meegewerkt.

Na het eten, allebei, moe, een stuk door het dorpje gewandeld en aan de kust gekeken hoe laag het water inmiddels staat. De buitenhaven staat helemaal droog en de plaat voor de haven is ook deels drooggevallen. Helaas door de lichtvervuiling wennen onze ogen maar slecht aan de duisternis waardoor het maar moeilijk lukt naar het drooggevallen deel te kijken.

Gevaren mijlen