Going home

Going home

Ondanks dat dit mijn laatste nacht, voorlopig, aan boord is, redelijk goed geslapen. Een wandeling richting douchegebouw van de watersportvereniging van Bruinisse is te vergeefs. Daar dan straks een alternatief voor zoeken, bijv. bij de jachthaven van Bru voordat ik de"grote" oversteek maak. Rond half twee staat het ontvangstcomité in Herkingen.

Boot opruimen, was verzamelen (en dat is een berg), logboek bijschrijven, kortom zoeken om de tijd te doden. Zo dicht bij huis, dan moet het ook maar afgelopen zijn. De werkelijkheid is emotioneler en weerbarstiger. Eerst maar eens een douche organiseren om me op te frissen.

Rond kwart voor een vertrek ik richting Herkingen, krijg nog een sms met een goede thuisreis. Sommige mensen hebben een goed gevoel voor timing. Het weer is mij/ons in ieder geval goed gezind. Zon zonder wind, al motorend de laatste paar mijl afleggen. "Maar ik wil niet", gaat het door me heen. Rustig doorvaren.

Bij het indraaien van de haven zie ik Mams en Petra al op de kop van de steiger staan, maar ook LdP met hun boot liggen. Dan klinkt een luid getoeter van verschillende boten en geklap. Dit houd ik niet droog. Nog een klein stukje, een helpende hand bij het aanleggen en dan voet op vaste wal, wie eerst? Mams als eerste een omhelzing en tranen. Haar drie maanden niet gezien. Petra een omhelzing, een knuffel, fijn om elkaar weer te zien.

Als het stof eenmaal is neergedaald en we in de kuip zitten, maak ik met een enigszins dubbel gevoel de champagne open en krijg ik een heel fraai cadeau waar ik wel door geraakt word. Blij om weer thuis te zijn? Enerzijds wel, keuze gemaakt om terug te gaan, anderzijds heb ik een heel leuke en ontspannen tijd gehad en dient zich nu een ander leven aan. Maar, wel iets geweldigs om op terug te zien!

Gevaren mijlen