Epiloog

Epiloog

Drie maanden zeilen is tot een eind gekomen, drie maanden scharrelen langs de kusten van het Kanaal, drie maanden plannen met tij, maar ook drie maanden zonder tijdsdruk. Mensen ontmoet, mensen met een verhaal wat ik heb mogen horen, bewondering over mijn plannen, geraakt door heden en verleden, meer dan eens tegen mezelf opgelopen, maar ook drie maanden is Uisge Beatha mijn huis geweest, van haar geleerd dat ruimte relatief is, ze heeft me niet in de steek gelaten. Op plaatsen geweest die ik eerder heb aangedaan, maar ook nieuwe dorpen, steden en eilanden bezocht waarvan ik bij aankoop van mijn Hanse 311 niet had gedacht daar ooit te komen.

Gedurende mijn reis hebben vrienden en kennissen mij via verschillende media gevolgd of zijn me gaan volgen, maar de reacties waren altijd even hartelijk en bemoedigend. Ik realiseer me dat ik de afgelopen maanden vele pagina's ervaringen en belevenissen aan het internet heb toevertrouwd (...). Het vraagt volgens mij oprechte interesse om dit alles te blijven lezen.

Toch wil ik een paar mensen in het bijzonder noemen, de opstappers:

• Petra: voor het eerst samen twee weken op een kleine ruimte, je zocht je plek en hebt die gevonden, nieuwe ervaringen op onbekend water, stabiel in slecht weer, een traan en een lach, verrassend.
• Roy: veel gesprekken, intens, gelachen, gehuild, slapen, zeemanskunst, een bier en de hand bij aankomst.
• Monique: een week van heel goed eten aan boord, woelig, gedreven je zeilkunsten te verbeteren, ontspannen.

In de aanloop heeft Mams veelvuldig gevraagd waarom ik solo weg wilde. Ik denk dat ze inmiddels weet waarom. Heeft gesteund om te gaan, ook al viel het misschien niet altijd mee.

Terugkijkend op een prachtige tijd en tocht, veel gezien en geleerd, niet alleen over mijn boot en de omgeving, maar ook over mezelf. Doen!