Boot uitlenen?

Boot uitlenen?

Op de vrijdag is er een markt in St. Valery-en-Caux, aan de overkant van de haven. Hier brood en croissants gehaald voor het ontbijt. Ik vind het wel wat hebben om zo 's ochtends vers stokbrood te halen, een gewoonte die ik in NL niet snel zou overnemen, maar hier heel natuurlijk voelt. Terwijl de zon in sterkte wint, is het in de kuip prima ontbijten. Iets dat ook het nodige bekijks oplevert van de mensen die op de 3mtr hoger gelegen kade lopen.

Na een wandeling over de markt rijden we naar het naastgelegen dorp Veules les Roses. Mooie route parallel aan de kust met af en toe en vergezicht naar zee of over de landerijen. Wat tijdens de tocht naar St. Valey-en-Caux al opviel, is dat er in de krijtrotsen soms een inham is waar dan een dorp in is gebouwd. Bij het aanvaren van de haveningang zie je bijv. wel het groene havenlicht maar geen ingang. Deze wordt pas zichtbaar als je er vlak voor bent en dan zie je ook het dorp dat erachter ligt.

Veules les Roses doet bij binnenkomst aan als een vriendelijk dorpje. Doorrijdend naar de boulevard is daar een pleintje waar we een fraai uitzicht krijgen over de baai en lekker espresso drinken op het terras.

Aan de linkerzijde van het plein bevinden zich trappen die leiden naar een schitterende uitkijk langs de kustlijn. Iets verderop ligt een bunker waar je in kunt. Een lamp van bijv. een gsm is wel handig. Dan zie je ook de stalen deuren er nog inzitten. Iets wat ik wel bijzonder vind omdat ik tot op heden nog geen bunker heb gezien waar deuren inzaten omdat ten tijde van de oorlog het staal op enig moment nodig was voor de wapenindustrie. Hoewel helemaal vastgeroest geeft het wel een beeld van hoe het er toen moet hebben uitgezien.

De supermarkt Le Clerq ligt net buiten het dorp en er is werkelijk van alles te krijgen, van levensmiddelen tot niet-levensmiddelen. Nu is er wel eens onderzoek gedaan naar de invloed van muziek op de winkelbeleving en het koopgedrag. We krijgen geen van beide het idee dat er in deze supermarkt iets mee is gedaan. Wat een herrie!

Voor het avondeten zoeken we een restaurant op het plein of in een van de zijstraten. Keuze is er in overvloed, als je van vis houdt. Petra wil graag een keer vis eten, dus het is even zoeken, maar we vinden op het plein een brasserie. Plekje gevonden onder de straalkachel (!), besteld, tweemaal vlees (...) en een fles rode wijn. Deze laatste wordt aan tafel opengemaakt, ik proef en mijn gezicht spreekt vervolgens boekdelen. Direct staat de, denken wij, eigenaar naast onze tafel en vertelt dat het een goede wijn is, maar als hij niet smaakt of er toch iets mee is, we een andere kunnen uitzoeken. Hier is hij zeer behulpzaam bij. Je zou bijna denken dat er iets is met de combinatie uit eten en mij...

Terug aan boord vraagt Petra of zij de boot naar Dieppe mag varen terwijl ik met de auto er naartoe rijd. Mijn antwoord daarop was: "dat de boot misschien wel speelgoed is, maar geen experimenteergoed". We varen morgen samen naar Dieppe.