Windstil naar St. Quay Portrieux

Windstil naar St. Quay Portrieux

De wekker gaat. Het is 05.30u. Uit een diepe en rare droom gewekt. Nog een paar minuten en dan sta ik op. Er is iets met laagwater en vertrektijd. We zijn al een uur later dan aanvankelijk bedacht. Dit omdat we door kanaaltje Riviere De Fregas gaan waar nogal wat ondieptes zitten.

Het is windstil en de zon is al op waardoor er fraai strijklicht over de rotsen schijnt. Op ons dooie akkertje varen we de rivier af om met het land aan stuurboord richting St. Quay Portrieux te varen. De enige 'verstoringen' zijn de vissersbootjes die ons met soms hoge snelheid passeren.

Zodra we het riviertje, de zij-arm aan stuurboord van Riviere De Trieux, opvaren hebben we in ieder geval genoeg water onder de kiel en ook de stroom mee. Turend tegen de zon in navigeer ik over deze rivier heen. En wat is het hier mooi. Overal bootjes aan moorings, kanaaltjes waar je in zou kunnen varen, in alle rust wellicht kunt overnachten, ik waan me hier wel in een andere wereld. De rivier is met een Noord of Noordoosten wind en eventueel met een lekkere swell erg onrustig zo niet onmogelijk om achter anker of mooring te liggen.

Nog steeds op de Atlantische Oceaan verleggen we de koers naar St. Quay Portrieux. Nog steeds geen spat wind en dat geeft ook wel de gelegenheid om van de Bretonse kust te genieten. Ook een aardige gelegenheid om mijn idee van liggen in de hangmat op zee uit te proberen. Dit ligt lekker en schommelt ook behoorlijk. Gewaarschuwd voor eventuele zeeziekte houd ik het na een kwartiertje voor gezien.

Tegen elven naderen we de haveningang van een volle haven. Het is een komen en gaan van bootjes. Eerst diesel tanken en slikken bij de literprijs.... om daarna een box in te schuiven waarna Roy omelet maakt. Ik rammel zo onderhand; tot op heden nog niet gegeten. Met bord en boek ploffen we in de zon. Het terras dat ik bij het invaren heb gezien, daar zit ik / zitten we vanmiddag.

De haven is als tussenstop naar St. Malo omdat we vandaag niet 45Nm wilden motoren en er morgen iets meer wind wordt verwacht. Omdat we vroeg aankwamen pak ik na het eten mijn rugzak om een poosje door het stadje te wandelen. Gezien het tijdstip, het is siësta, is het volledig in ruste. Behalve op het strand. Met een hoorn met vers gemaakt ijs kruip ik op een bank en aanschouw wat er op het strand gebeurt. Eigenlijk maakt het me ook niet zoveel uit, ik zit lekker in de zon.

Via een weggetje langs het strand kom ik bij de verschillende baaitjes die we tijdens het varen ook zagen. Werkelijk schitterende plekken om te wonen, gelegen op een heuvel, uitzicht op het water, iedere dag een zicht, een boot voor de deur is wat lastig met het getij, maar de haven binnen loopafstand biedt dan uitkomst.

Terug wandelend nog even gekeken naar een Imray kaart, maar een niet-Franse kaart kopen lijkt hier kansloos. De zon staat nog vol op het terras en wetend dat het vast wel ergens borreltijd is, los ik mijn voornemen in om daar met een bier te gaan zitten. Onderwijl Roy een sms gestuurd met de locatie en iets te knabbelen mee te nemen. Tot de zon een uur of wat later van het terras verdwijnt, redden we het om daar te zitten, te kijken naar wat er rond ons heen gebeurt, daar een mening over te hebben en zo de tijd te laten voortglijden. Dit is een van de eerste momenten in de vakantie dat ik zo lang op een terras doorbreng...

Roy vertelde dat de havenmeester had gevraagd de boot te verhalen. dit moest hij uiteindelijk drie keer doen alvorens op een bevredigende plek te liggen. Bij de tweede keer verhalen kwam er een motorboot, type Bayliner aanvaren die doordrukte terwijl Roy nog niet weg was met als gevolg dat zijn anker tegen mijn spi-boom aantikte. Zucht. Naar ik begreep leek de havenmeester ook weinig behulpzaam om een handje toe te steken bij het verhalen. Liggen nu aan de steiger die bij laagwater een van de steilste loopsteigers heeft. In de pilot wordt daarover gezegd dat dit geen loopsteigers zijn voor iemand met hartproblemen. Is dit dan gastvrij?

Voordat we aan tafel gaan en terwijl de zon nog op de voorkant schijnt, mijn hangmat opgehangen en al liggende met de overbuurvrouw aan de klets geraakt. Liggen hier met schade aan het grootzeil en wachten op een tuiger die, naar later blijkt, het niet lijkt te kunnen oplossen. Ze vertelt me ook nog even dat in Nederland per 1 oktober de BTW naar 21% stijgt. Hier wordt mijn vakantiegevoel echt beter van....

Na het eten thee gemaakt en in de kuip de dag beschreven om daarna te gaan douchen.