Opening toiletgebouw

Opening toiletgebouw

Tijdens het hardlopen door emotie overvallen. Ik ben aan deze tocht begonnen omdat ik het graag wilde en er nu de ruimte voor heb het te doen. Al vele malen gehoord "als ik straks meer tijd heb, dan wil ik (of willen we) dat ook gaan doen", of woorden van gelijke strekking. In de voorbereiding heb ik over veel dingen nagedacht en daar mijn acties op ondernomen dan wel voor uitgezet, al dan niet met hulp. En nu word ik overvallen dat het zorgen voor van alles en nog wat me eigenlijk een beetje te teveel is geworden en ik, zoals ik dat zelf heb benoemd, ontzorgd zou willen worden.

Enigszins ontdaan vervolg ik mijn loop om daarna te gaan douchen en de was te gaan doen. Dat laatste neemt, a.g.v. doorslaande stoppen, zolang in beslag dat het me ook frustreert en het me teveel wordt. Mezelf bij elkaar gepakt en bij een boterham in de kuip dit bespreekbaar gemaakt en hoe we dit voor nu samen kunnen oplossen. Hetgeen is gelukt.

Voor de overtocht morgen naar Tréguier of Lezardrieux hebben we nog wel wat sommen te maken. De windvoorspelling geeft aan dat we het hele traject wind tegen hebben, dat de wind er in de middag uitloopt en aan het eind van de middag en avond aantrekt tot 15kn met vlagen tot 19,5kn. Belangrijker is de stroom; in de Little Russel stroomt het hard, maar onder de Franse kust kan het ook behoorlijk tekeer gaan en ongeacht welke rivier we opgaan, daar wil je de stroom niet tegen hebben.

Plan uiteindelijk wordt dat we iets na hoog water (09.00 BST) de haven verlaten, dan op de Little Russel stroom tegen hebben, eenmaal voorbij Guernsey gaan we de stroom meekrijgen en worden we westelijk weggezet om daarna weer oostelijk te worden weggezet en met het laatste restje van de stroom de rivier op te varen. De afstand naar Tréguier is 55Nm en naar Lezardrieux 45Nm. In een lange dagtocht te doen. Voor de volledigheid, de gemiddelde bootsnelheid waarmee we rekenen is 5kn.

Rond half zeven wandelen we richting het nieuwe douche-/toiletgebouw. Hiervoor is een plaatsje waar een bbq voor algemeen gebruik staat. Vanavond is dit de plek waar de opening van het nieuwe gebouw wordt gevierd. Enigszins beschaamd zijn we op de allerhartelijkste uitnodiging ingegaan. We komen toch als vreemden bij een tamelijk hechte gemeenschap aan. Eten en drinken is in overvloed aanwezig, mensen komen aan met zelfgemaakte salades en wij met lege handen.

Met een gekoeld biertje in de hand aanschouwen we wat er gebeurt. Het duurt ook niet lang voordat de eerste contacten gelegd zijn. Al keuvelend horen we ook wat een verschil er bestaat in mogelijkheden om op Guernsey te wonen. Toelatingsbeleid is streng omdat de overheid het inwoneraantal tussen de 60.000 en 64.000 wil houden, huizen voor niet-ingezetene onbetaalbaar, lage belastingdruk, goedkope brandstof, levensonderhoud gemiddeld en verder een prachtig eiland.

Wat in de verhalen opvalt, is dat er vrij veel mensen permanent aan boord van hun boot/schip wonen. Het niet of moeilijk kunnen krijgen van een woning is daar wel de hoofdoorzaak van. Zoals gezegd is dit geen verkeerde plek om te zijn, behalve dat het met een Noord of Noordoostelijke storm, zeer oncomfortabel is. Helemaal als het dan ook nog springtij is.

Een van de anekdotes die we horen is van een oude baas met veel mijlen onder de kiel en wonend aan boord in de haven , dat er een tijdje een zeehond in de haven is geweest die ook bij hem op het ponton sliep. Het beest schijnt nogal lawaai te maken tijdens het slapen. Hij kon hier zelf niet meer door slapen en heeft het beest vervolgens het water ingeduwd.

Naarmate de avond vordert, we ons te goed hebben gedaan aan goed klaargemaakt vlees, gaat de muziek aan, karaoke. Sommigen zuiver en sommigen vals, maar het meest lachen we om de havenmeester. Beetje ADHD-type, aardig en een gangmaker. Hoewel ik veel van de liedjes ken en word aangemoedigd door de havenmeester Ricky om ook te zingen, laat ik die beurt voorbij gaan. Ik word wel geroerd door een 8-jarig meisje dat de microfoon pakt en voor alle aanwezigen heel geconcentreerd op de woorden die op het scherm verschijnen, staat te zingen.

De havenmeester vertelt ons ook nog iets over de haven en hoewel deze al lang bestaat, zijn er ook de nodige veranderingen in de loop der tijd doorgevoerd. Een daarvan is dat er trappen zijn gekomen omdat de "bewoners" ouder worden en sommigen niet meer zo makkelijk de hellingen op en af kunnen lopen. Daarom zijn er trappen gemaakt.

Zoals in elke watersportvereniging zitten ook hier mensen die een instrument bespelen, in dit geval komen de gitaren te voorschijn. Mooi om het verschil in spelen te zien, waar de een technisch speelt en de ander veel meer muzikaal gevoel heeft. Verschillende nummers worden er gespeeld, al dan niet samen. De sfeer die is erg goed en wat leuk is, is dat, zonder opdringerig te zijn, de 'bewoners' regelmatig aan ons vragen of we het ook naar ons zin hebben en hoe we het vinden. We zijn nl. de enige Nederlanders en gasten op dit feest.

Terwijl de muziek voortgaat, ga ik richting bed en ben net voor de bui aan boord. Roy komt even later nat binnen en vertelt dat het feestgedruis zich verplaatst heeft naar het naastgelegen binnen, het toiletgebouw.