Mistig dagje in Dielette

Mistig dagje in Dielette

Een blik naar buiten leert dat het dicht zit. De overkant van de haven is net te zien, maar daar heb ik het dan ook mee gehad. De Navtex geeft voor de hele dag mist en die later op dag nog dichter wordt. Een poosje zitten dubben en toch besloten binnen te blijven.

Bij het plannen van een tocht gebruik ik, en ik denk met mij velen, steeds meer de elektronische kaart met bijbehorende programmatuur. Nu is mijn ervaring dat in veel van die programmatuur wel getij-informatie is te vinden, dus tijdstippen over HW en LW, wanneer de zon/maan opkomt of ondergaat, maar wat ik graag zou willen weten wat de stroomrichting is op een bepaald moment en wat de sterkte van de stroom op dat moment theoretisch gezien is.

De buren op de koffie gehad, was gezellig. Gedurende de tijd dat we in de kuip zitten verandert het zicht op de huizen aan de overkant van de haven van zichtbaar tot onzichtbaar. Voor vandaag geen vertrek noch voor mij noch voor hen. We zitten nog een poosje te kletsen over zeilen, bezochte plaatsen, ervaringen enz.

Gezien het feit dat het LW aan het worden is, geeft dat de gelegenheid om over het strand naar Siouville-Hague te wandelen, een paar km noordelijk. Grillige rotsen en gedachten begeleiden de weg naar het badplaatsje. Zodar het mooi weer en laagwater is, loopt het strand vol met zonnebaders. Op vergelijkbare manier zijn van de week twee meisjes vast komen te zitten op een rotspartij omdat het water zover was gestegen, dat zij er niet meer vanaf konden.

Vertrokken met mist en nu brandt de zon. Geen peil op te trekken en veel te warm gekleed. Na een biertje in het dorpje op de terugweg mezelf op het strand gelegd en daar een uurtje gelegen, liggen kijken naar wat er rond me heen gebeurt. Terwijl ik daar zo lig, word ik met regelmaat belaagt door zandvliegjes, hele hordes zijn actief. Het verstoort de rust enigszins.

In de verte doemt de mist weer op en het duurt dan ook niet lang voordat de haven weer in nevel is gehuld en de overkant van de baai Anse de Vauville niet meer te zien is. Tijd om terug te gaan naar de boot.

Als ik net zit te lezen komt de buurman melden dat het borreltijd is en of ik wil aansluiten. Na het afronden van een telefoongesprek schuif ik aan, aanvankelijk buiten maar al snel binnen omdat de eerste druppels nu ook beginnen te vallen. Met elkaar een poosje over het moment van vertrek voor Alderne en Cherbourgh zitten stoeien. Mocht de mist morgen opgetrokken zijn, dan gaan zij rond een uur of acht richting Cherbourgh en ik rond 11.30 naar Alderney. De tijd vliegt en als het tegen negen is, is er nog niet gegeten. Dit doen we bij het restaurantje dat bovenaan de haven zit,. Ik neem een steak.