Hobbelig naar Carteret

Hobbelig naar Carteret

We hebben een stormachtige nacht achter de rug. Ik heb er niet alles van gehoord, maar om nou te zeggen dat ik goed heb geslapen, dat is teveel. Roy is ook al een poosje wakker als zijn deur van de voorcabine open gaat. Ook niet zo best geslapen. Douchen, kop koffie, tas opruimen en dan richting busstation. Merk dat het afscheid me moeilijk valt. Roy richting vliegveld en ik naar de boot.

Nog wat uit mijn doen ga ik de boot klaar maken om deze te verhalen naar de buitenhaven; ik ga vanmiddag naar Carteret. Hoewel ik nog een paar uur heb voordat ik de haven niet meer uit kan, wil ik dat nu vast gedaan hebben. Hier heb ik wel wat hulp bij nodig omdat ik ongeveer ingebouwd ben door de motorboten die gestapeld achter me liggen. Gelukkig zijn de beide buren zeer bereidwillig om te helpen de boot vrij te houden. Vanaf de steiger worden mijn verrichtingen gadegeslagen. Probleemloos manoeuvreer ik haar achteruit tussen de nauwe ruimte die is overgebleven.

In de buitenhaven is het druk. Als vijfde in de rij leg ik haar neer. Veel boten gaan vanmiddag naar St. Malo. Zij hebben wind tegen en stroom mee en ik ben geloof ik de enige die naar Carteret gaat en ik heb stroom tegen en wind mee. Nog ruim de tijd om kaarten te posten en nog wat te wandelen. Voelt toch wat leeg.

Aan boord nog een stukje zitten tikken tot ik rond 11.45 BST de motor van de boot naast me hoor lopen. Enigszins verbaasd omdat we 13.00u BST hadden afgesproken. Ik vraag de Fransman of hij nu al weg wil. Dat wil hij, dat hadden we toch afgesproken? Ehhh, ja, maar dat is over een uur. Nee, dat is nu, in CEST-tijd. Gelukkig geeft hij me nog een half uurtje om mezelf te kleden en te zorgen dat ik vaarklaar ben.

Om 13.15 CEST vertrek ik met twee riffen gestoken. Eenmaal buiten constateer ik dat er niet meer dan 8kn wind staat. Dat zou meer moeten zijn, volgens Windguru zeker een knoop of 14. Ik besluit eerst lagerwal vrij te varen en als ik in Violet Channel ben te kijken hoe de situatie dan is. Vanaf daar is het plat voor de wind naar Carteret. De deining is veel minder dan ik had verwacht na de harde wind van afgelopen nacht.

De twee riffen gaan eruit, maar met 9-11kn wind kan de motor ook aan blijven om de snelheid boven de 4kn SOG te houden. De deining zorgt er wel voor dat het grootzeil met moeite vol blijft staan. Donkere wolken pakken zich wel samen en daar valt ook regen uit, niet veel maar wel in een gestage stroom. Voldoende om nat te worden. Half binnen, half buiten schuil ik. De stuurautomaat doet het nu voordewind ook best aardig.

De tocht is rond de 25Nm. Hoe breng je dat door als er eigenlijk van zeilen nauwelijks sprake is en de stuurautomaat de koers houdt? Rondkijken naar obstakels, bijv. al die visnetten die er staan, wat administratieve zaken, elk uur het logboek bijwerken, wat eten en drinken, naar de ontwikkelingen in de lucht kijken, gebeurtenissen de revue laten passeren.

Het klapperen van het zeil houdt aan. Ik heb al twee riffen gestoken, alles strak in het midden, maar de zeillatten zijn het er niet mee eens. De stabiliteit die het grootzeil geeft is beperkt en in snelheid deed het ongereefd ook niks. Alles naar beneden, giek fixeren en al rollend mijn weg vervolgen. Dit is echt wel iets anders dan waar ik me op had voorbereid.

Ruim voor dat ik Carteret binnen vaar, hoor ik op de marifoon een zoekactie van Jersey Coastguard voor de noordkust van Jersey (tussen Devil's Hole en Ronez Point). Iemand is in het water gevallen vanaf een pier. Hoor maar een deel van de conversatie. De stroom is ter plaatse 1,5kn, daar zwem je niet tegenin.

Ondertussen ben ik bezig naar richting de ingang van de aanloop te varen. De deining is nu tot behoorlijke hoogte toegenomen. De hoogte vind ik lastig schatten, maar in het dal van de golf is de horizon niet meer te zien. Ik blijf het een raar idee vinden dat je zo ongeveer recht op het strand afvaart en dan vanaf daar de markeringen vindt die je vervolgens naar de haven leiden.

Het is 19.01u CEST als ik vastlig in een box. Een hulpvaardige havenmeester heeft me de box gewezen en stond daar op te wachten om te helpen aanleggen. Laatste dingen opruimen en dan een welkomsbiertje en het pakje open maken dat ik vanochtend op mijn toetsenbord vond: een screensaver met foto's van de kanaaleilanden. Echt een super aandenken aan waar we zijn geweest.

Om 20.30u CEST zijn ze nog steeds naar de vermiste persoon aan het zoeken. Hoop dat hij inmiddels op de kant is en zich nog niet heeft gemeld, dan dat hij nog in het water drijft. Er wordt met meerdere boten en een helikopter gezocht. De stroom neemt in kracht toe.

Gevaren mijlen