Super zeildag van Yarmouth naar Poole

Super zeildag van Yarmouth naar Poole

Zowaar uitgeslapen. Ontbeten, schrijven, lezen, boodschappen doen en de route uitstippelen naar Poole. Het toeval wil dat onze buurman daar zijn boot heeft liggen en ons uitnodigt achter hem aan te varen. Zij nemen de route langs de kust waar wij de voorkeur geven om langs The Needles te varen en dan over te steken naar Poole.

Gisterenavond hebben we bij het bekijken van het weer, het gaat beter worden!!, een aantal tips gekregen om te ankeren aan de zuidzijde van Brownsea Island. Het invaren kent niet zoveel hindernissen behalve de ferry die aan een ketting heen en weer vaart en die ketting strak boven het water trekt. Hier op wachten scheelt een hoop stress. De buurman gaf aan dat de ankerplek inderdaad mooi is, maar we ook aan een mooring kunnen liggen die iets verder van hun boot ligt. Deze is nl. van hun vrienden die de boot hebben verkocht en wij mogen daar gebruik van maken. We kijken elkaar aan en laten weten dat we dat graag doen. De uitnodiging voor vanavond is ook gemaakt om bij ons een borrel te komen doen.

Tegen twaalven is de Code Zero aangeslagen en kunnen we op pad. Weinig wind, maar des te zonniger. Het lijkt er wel op dat die twee niet zomaar samengaan. Een uur voor HW zijn we buiten met nog een weinig stroom tegen. De wind draait alle kanten uit. Op de motor en grootzeil op richting de uitgang van de Solent.

De Engelsen die ik tot nu toe heb gesproken hebben het ook allen over de exorbitante tarieven van de ligplaatsen en zijn ook doorlopend op zoek naar een voordeliger plek. Het ontbreken van verenigingshavens vertaalt zich in het tarief voor een overnachting. In Yarmouth bijv. betaal je naast de GBP29,- voor een nachtje elektra GBP2,50 Wil je douchen, GBP1,30. Mocht je als vrouw je haar willen drogen, GBP0,20 Maar ja, ruim 25.000 passanten per jaar. Dus anderszinds 'voelen' de exploitanten ook niet dat passanten het eigenlijk te gek vinden.

Laat ik het dan niet over Weymouth hebben rondom de Olympische Spelen waar je voor een mooring per meter bootlengte per nacht rond de GBP18,- betaalt. We horen al wel dat daar kortingen op worden aangeboden omdat ze de plaatsen niet kwijtraken. Het nieuws meldt erover, omdat daar ook vragen over de prijzen voor ligplaatsen en hotelovernachtingen in Londen zijn gesteld, dat het slechts kostendekkend is en er geen winst wordt gemaakt. Dit alles is moeilijk te geloven. Maar ook hier geldt:

If you want to come to the party, you have to pay for it

Het zal duidelijk zijn, dat Weymouth voor mij/ons een "no go area" is.

Het uitzicht naar The Needles is fantastisch. Een rotsmassief dat als een skelet boven het water uitsteekt met als staart de vuurtoren en aan de overzijde het fort dat dreigend de Solent markeert. Een geweldig zeilgebied met heel uiteenlopende gebieden waar je naartoe kunt. Kom ik er terug? Zeker!

Net voorbij de Needles kan de motor uit en mag de wind de rest doen. Code Zero uitrollen en met het getij mee, dat van een knoop tegen ineens drie knopen mee is geworden, verlaten we het gebied richting Poole. Terwijl de stuurautomaat het werk doet een boterham eten om dan toch het roer ter hand te nemen en de golven af te surfen. Het zeilen op deze manier is echt genieten en doet met meermaal denken aan de zonnige vakantie die ik in 2010 met Roy had en we twee weken langs alleen maar super zeilweer hadden.

Ik vraag Petra of zij ook een poosje wil sturen. Ze geeft aan dat ze het surfen niet kent en naast elkaar gezeten stuurt ze en leer ik haar hoe de boot op de golf te houden. Inmiddels is 8,4kn SOG meer regel dan uitzondering, maar haar lukt het om de 8,6kn aan te tikken. De snelheid door het water is dan rond de 6,4kn. Het stroomt lekker mee dus en terwijl het water onder ons door stroomt naderen we met rasse schreden de ingang van Poole.

Voor Poole is het een drukte vanjewelste. Motorboten die van links naar rechts langs ons heen stuiven terwijl wij voor de wind met 3,4kn de monding invaren. De Engelse buren hebben we op dit stuk ingehaald, hoewel zij ruim voor ons de Solent verlieten. Ik laat hun voorbij gaan om achter hun naar de bewuste mooring te varen terwijl naast de drukte zich een prachtig natuurgebied zichtbaar wordt. Aan stuurboord zijn de Million pound huizen, schitterende ligging, ruime grond, strand en onbetaalbaar. Althans voor sommigen.

De mooring bevindt zich in Wych Channel aan de noordzijde van Brownsea Island, de eerste rij tegen het eiland aan, dat zich op dit stuk kenmerkt door een boomrijke omgeving waar de wortels door de afkalving van grond en zand duidelijk zichtbaar zijn.

Maar ja, wat nu? De lijn ligt er, de pikhaak is er en Petra zit op haar knieën klaar om de mooring lijn op te pakken. Tegen de stroom in stuur ik achteruit en zo kruipen we naar de hotspot toe. Een welgemikte grijp met de pikhaak levert een begroeide lijn op. Nu snel de landvast erdoor en deze naar voren lopen. Dat laatste valt wel tegen; Petra houdt 'm niet en ik kan de lijn ternauwernood vasthouden. Iets gas bij en naar de mooring sturen helpt. We liggen! Tijd voor een bier en de omgeving op ons laten inwerken. We liggen hier werkelijk fantastisch.

Als de Engelse buren later terugkomen, varen ze langs met de uitnodiging om over een half uurtje een drankje te komen te komen. Hoewel nog niet gegeten maken we graag van het aanbod gebruik. Om daar te komen gaat voor het eerst deze vakantie de nieuwe bijboot opgeblazen worden en de motor erachter.

We worden gastvrij ontvangen aan boord van de Mary Breeze door Sandra, Ray en hun zoon Andy. De eerste aanblik is de makreel die onderweg naar Poole is gevangen. Hij is dood en gaat later vanavond gebruikt worden als aas voor Andy die aan het vissen is. Een heel gezellige avond in de kuip waar de tijd vliegt.

Eerder heb ik me al afgevraagd hoe je aan een swinging mooring aanlegt, zeker als je alleen aan boord bent. Het antwoord kwam van Ray die vertelde dat je een lange lijn van de punt naar achter haalt en daar vastmaakt. Je hebt nu een lus. Je vaart langs de mooring en werpt de lus over de mooring. Nu kun je met deze lijn de mooring naar je toetrekken en zo de lijn van de mooring opvissen om te beleggen. Hierbij helpt het als je een lijn hebt die zinkt. Klinkt simpel.

Als het inmiddels donker is gaan we terug richting boot. Met het meegenomen zaklampje bijschijnen waar we naartoe moeten om weer veilig aan boord te komen.

Gevaren mijlen