In de hitte wachten op het tij

In de hitte wachten op het tij

Een werkelijk stralende dag, strak blauwe hemel, een temperatuur van tegen de 26graden en geen wind. Vanmiddag is het om 16.38u CEST HW en hoewel we er heel graag uit willen, is het een lesje geduld tot het tij zich gunstig keert. Mooie gelegenheid om te ontbijten, we waren a.g.v. een rekenvergissing erg vroeg op (...), te lezen, zonnen en het bijbootje rechtstandig achter de boot te knopen. Om het zweet van ons te spoelen was gisteren de zonnedouche gevuld die nu de nodige verkoeling bood.

14:00u tijd, om op te tuigen en langzaamaan richting de uitgang van Poole gaan. Het laatste beetje stroom tegen is wel te overwinnen; we moeten toch motoren.

Voor de overstekende ferry vanwege de ketting nog even wachten om daarna al schommelend richting Anvil Point te gaan. Zeg maar The Needles in kleinere uitvoering.

Op de kaart staan verschillende stroomwervelingen aangegeven. Die zijn, ondanks dat het heel rustig is, duidelijk zichtbaar en voelbaar. Niet iets om bij ruw weer direct doorheen te varen. We zien Engelsen wel dicht onder de kant deze wervelingen passeren.

Net om de eerste kaap heen pakt de stroom ons op en hebben we variërend tussen de twee en drie knopen stroom mee. Terwijl de motor rustig 1800rpm snort, lopen we 7,6kn SOG. Een grillige kustlijn glijdt langs ons heen en levert prachtige kleuren op.

Bij de nadering van Weymouth is ook de stroom mee een beetje op. Verder zijn de eerste Olympische indrukken ook zichtbaar door de drie-hoekige boeien die er liggen, welke op afstand net op de vorm van een groene ton lijken. Erg verwarrend.

Eenmaal tussen de havenhoofden van Weymouth zien we alle bootjes veelkleurige vlaggetjes in het wand hebben. Oogt gezellig om zo binnen te komen varen. Nu een plek, bij voorkeur niet tussen twee palen waar je dan naast elkaar ligt. Langzaam kruipen we richting centrum dat al direct knus aandoet; de mensen zitten op de kant met een glas, kinderen zijn krabbetjes aan het vangen (of zijn het de ouders??), kortom er hangt een gemoedelijke sfeer. Een ligplaats is boven verwachting ook snel gevonden, hoewel we verwachten hier niet te mogen blijven liggen. Eerst maar eens een biertje na deze tocht en de indrukken op ons laten inwerken. We liggen tenslotte in het centrum van het Olympisch zeilparadijs.

Terug van het douchen komt er met het nodige geweld een vissersboot aanvaren. Of we maar weg willen gaan; zijn plek. Daarop verhuis ik de boot langszij van een van de boten aan de drijfsteiger een stukje terug. Als ook Petra terug is, genieten we op het voordek van een biertje voordat we de pub ingaan voor een internetverbinding.

De pub op de hoek bij de haven is nogal vol en het enige tafeltje dat vrij is, is naast drie mensen die 'm al behoorlijk hebben zitten. Petra wordt aangesproken over het aanzicht van een achterzijde van iemand, dit omdat ik bij de bar sta om iets te bestellen. Hoor een hoop gelach achter me, maar kan er terug aan tafel geen touw aan vastknopen waar het overgaat. De tafel naast ons heeft alleen erg veel lol. Het zal de drank wel zijn. De vrouw aan de tafel wordt versierd en de tweede man aan tafel houdt het voor gezien. Wij ook.

Gevaren mijlen