From East to West

From East to West

From East to West

Bij het opstaan staat er nauwelijks wind. Ik ga naar Brighton en dan zie ik het onderweg wel. Het is ongeveer 4 uur varen en daar kan natuurlijk van alles in gebeuren, maar anders vaar ik nooit uit. Douchen, eten en naar de tanksteiger. Wil rond HW buiten zijn.

Aangelegd bij de tanksteiger komt er een Zweed met zes man aan boord aanvaren en wilde voor me aanleggen. Dit ging dus niet lukken zonder tegen mij aan te varen. Met verbijstering sta ik te kijken dat dit gebeurt, kon zelf de boot niet afhouden, en dat er vervolgens niets wordt gezegd of gedaan. Ik roep ze aan, maar zijn te druk met aanleggen. Dit komt zo wel als ik terugkom van het havenkantoor.

Bij terugkomst spreek ik een van de opvarenden aan en vertel hem dat ik verbijsterd ben dat ze, met zes man aan boord, tegen me aanvaren en vervolgens niets zeggen! "Ja" reageert er een, "we waren al aan het overleggen hoe we zouden gaan aanleggen". Mijn reactie: "nou, niet zo dus". De toon was gezet en ik merkte dat ik ook boos was. Niet het goede moment om daar op door te gaan. Het excuus kwam en daar heb ik het bij gelaten. Gelijk of geluk... Was wel een mooi aluminium schip, maar dit terzijde.

Om 09.30 CEST buiten en enigszins lichter in de portemonnee. Grootzeil gehesen -blijf dat alleen een klus vinden- voor enige stabiliteit, want de wind was nog ver te zoeken. Al motorend en bellend met lief richting Beachy Head. De plaats waar ze de vuurtoren laag hebben gezet omdat de oorspronkelijke vuurtoren, die bovenop de krijtrots staat, te vaak in de mist is gehuld. Praktisch probleem ook praktisch opgelost.

Eenmaal goed de hoek om trekt ook de wind aan en kan ik met een voordewindse koers naar Brighton. Blijf wel argwanend naar de lucht kijken, er is tenslotte wel slecht weer voorspeld. Tot 11uur blijft het droog en daarna valt de eerste regen. Ik ben dan net voor Newhaven. Een echte bui blijft uit. Wel is het drukkend warm. Het buitje was kortstondig om vervolgens de zon volop de kans te geven. Bij Newhaven moet ik uitwijken voor een veerboot die achteruit voer om daarna te keren en vol gas, althans zo leek het, weg te varen. Hier kreeg ik meer golfslag van dan er op dat moment op zee stond.

Gedenkwaardig moment, om 10.51 passeer ik de nul-meridiaan, hetgeen betekent dat ik nu op het Westelijk halfrond ben. De foto's daarvan zijn op deze site te vinden ;)

Tegen het middaguur lig ik voor de pieren van Brighton en heb in zeer aangenaam  weer heerlijk aantal uren kunnen zeilen, een beetje zoals het twee jaar geleden ook was. Vrees alleen dat dit voor korte duur was. Zodra ik naar binnen vaar loopt de dieptemeter vervaarlijk terug. Ehhh, we hadden toch twee meter afgesproken, terwijl er 10cm op de klok staat. Heel voorzichtig vaar ik verder terwijl ik de havenmeester hoor roepen wat mijn plan is. Nou, dat is vrij simpel, binnenkomen en wel zonder aan de grond te lopen. Daarom reageer ik niet op de marifoon. Vrij snel loopt de dieptemeter weer op en kan ik ongeschonden naar binnenvaren om aan steiger 11 aan te leggen. Fijn, naast een soort riool ofzo; het borrelt nogal in het water en er omheen is het zwart. Ik wil het niet weten.

Bij de aanblik van Brighton word ik overvallen door een gevoel van weemoedigheid en mistroostigheid. Ik vind dit een tamelijk sfeerloze haven en als ik daar dan alleen in aankom, dan helpt het mij niet om heel blij of enthousiast te worden. Daar toch maar ruimte aan gegeven om daarna naar het havenkantoor te gaan.

Dit is een van de havens waar je een 7 dagenkaart kunt kopen en er dan 5 betaalt. Deze 'strippenkaart' is in nog een aantal havens in de Solent te gebruiken. Op deze mogelijkheid werd ik door André gewezen, dus dank daarvoor! (uit zichzelf komen ze er niet mee...)

Om niet alleen aan boord te blijven, iets dat mijn gemoed geen goed doet, ga ik gewapend met boek en iPad op pad, kijken of ik een leuke pub kan vinden. Deze vind ik aan de binnenhaven. De tv staat op tennis, de locals zijn druk met elkaar in gesprek en net als in de andere pubs, kijkt de bardame je niet aan bij teruggeven van het geld. Wel bij het bestellen. Ik nestel me met pint en boek in een Ollie B. Bommel-stoel, ondertussen met een schuin naar Wimbledon kijkend. Hier ga ik vanavond ook voetbal kijken, Duitsland-Italië.

Tussendoor nog even naar de boot om te eten om daarna weer terug te gaan. Bij de havenpromenade kom ik een kayak'er tegen die bezig is zich in zijn kayak te wurmen. Al pratende vertelt hij dat hij op weg is naar zijn laatste haven om daarmee het rondje om Engeland af te ronden, "ehhhh, hoelang ben je dan al onderweg?", vraag ik, hij kijkt op een van zijn klokjes en zegt: "85 dagen". Zware klus, lijkt me. Dat vindt hij ook en vertrekt.

Gezellige avond gehad in de pub, gezeten naast een Duitser die op enig moment moest toegeven dat Duitsland in Italië zijn meerdere moest erkennen. Met en onterechte penalty wordt het uiteindelijk 2-1. Tijd om terug te gaan naar de boot en nog wat te schrijven en dan plat te gaan. Enerverende dag geweest. Iedere dag een stapje.

Gevaren mijlen

Logboek begin	534,34 Nm
Logboek eind	547,74 Nm
Afgelegde afstand	13 Nm