Over hulpvaardigheid en krakende gieken...

Over hulpvaardigheid en krakende gieken...

Zowaar goed geslapen, paar keer wakker geweest, maar voel me wel uitgerust. Wel een beetje een thema van deze week, dat slapen... Bij een kop koffie kletsen we wat over enkele gebeurtenissen om ons daarna te kleden voor vertrek. De weersverwachting is er wederom een waar je alle kanten mee uit kunt. Voorlopig is droog en de lucht grijs.

We zijn de IJzer nog niet af of de eerste druppels vallen. Gelukkig niet voor lang. Eenmaal op zee gaan de zeilen erop en zetten we koers richting Blankenberge. Het is een heel vlak zee, mede door de aflandige wind. Met stroom de stroom mee lopen we ruim 6,5knts SOG, het water bruist onder ons door en de boot ligt stabiel op een oor. De stuurautomaten zitten boven en geven mij de gelegenheid om bij een kop koffie een stukje aan het logboek te schrijven. Af en toe naar buiten kijkend om te zien hoe de Belgische kust is 'versierd' met allerlei bouwsels.

We leggen de 18Nm in een lekker tempo af en tegen het middaguur zijn we in Blankenberge. Een hulpvaardige havenmeester geeft ons een beschut plekje, naast een Dufour La Grande. Als we eenmaal liggen en de Belgische landvast is aangesloten op een zeer moderne elektriciteitsautomaat, gaan we ieder ons weegs. Eerst maar eens op zoek naar een wifi-netwerk, dat ik uiteindelijk vind in het internetcafé vlakbij een aardig kerkje. Als mijn site is bijgewerkt zwerf ik nog wat door de stadje en loop langs de boulevard terug. Eigenlijk wel trek in een portie Vlaamse frieten met azijnmayonaise, maar houd me in omdat ik zo wil gaan hardlopen.

Terug aan boord, het zonnetje schijnt inmiddels ook (je zou bijna vergeten hoe dat eruit ziet), hebben we het over het krakende geluid van de boot naast ons. Daar zou je toch gek van worden en in ieder geval iets aan moeten doen?? Maar goed, het stoort niet en gaan er op dat moment nog vanuit dat het voor het slapen gaan is opgelost.

De 50 voeter die vanmiddag is aangekomen, heeft door zijn manier van aanleggen bij Roy wel respect afgedwongen. En hoewel ze schuin aan de steiger achter ons liggen, is er wat contact over en weer. De Nederlandse vlag, een passend bij de grootte van de boot, wordt bij elkaar geknoopt met de opmerking daarbij dat dat toch hoort als je van boord gaat. Tja...

Wij gaan op zoek naar een restaurant cq. eetcafé. Er is niet veel dat ons aanspreekt. Als Roy zich een ervaring herinnert van een restaurant waar hij goed/lekker heeft gegeten, blijkt dat 10jr geleden te zijn. Hij denkt dat het 't Fregat is. Daar schuiven we naar binnen alwaar een allervriendelijkste dame ons te woord staat en als we zitten een amuse krijgen: haring in azijn. Mijn disgenoot doet een poging, nog niet wetend wat het is en ook geen visliefhebber, maar zijn gezicht spreekt boekdelen. De volgende amuse is een roomsoepje met....garnalen. Ok, dat gaat dan nog. Als hoofdgerecht een steak, goed gebakken en lekker van smaak, omkleed met een biertje. Als nagerecht wil ik een hoorntje met een bolletje ijs. We gaan op zoek of er nog een ijssalon open is. Maar helaas.

Tegen 23.15u lig ik in bed. Kan maar slecht in slaap komen, ben eigenlijk klaarwakker en hoor een continue gekraak van de boot naast ons komen. Tot het irritante aan toe. Als het dan uiteindelijk tegen tweeën is, Roy naar het toilet gaat, ben ik er klaar mee, of eigenlijk nog niet. Ga mijn kooi uit en meld dat ik hiernaast iemand ga wakker maken om dit gekraak op te lossen.

In mijn boxershort en t-shirt loop ik naar de buren, klop indringend op hun boot en wacht. Al snel verschijnt de buurman die ik vertel dat ik door het gepiep en gekraak niet kan slapen en om dat op te lossen. Hij vertelt dat zijn vrouw oordoppen draagt en op het Dufour vaardersforum al meer klachten hierover zijn en nog steeds geen oplossing. Heel vervelend, maar we gaan het nu oplossen. Het aantrekken van de neerhouder helpt niet. Ik pak de schoot die om de BB-lier ligt, rol het resterende deel van de lijn uit en vraag (zeg) de man om het uiteinde om de giek te slaan en aan mij terug te geven. Dit gedaan hebbend, trak ik de giek naar bakboord, zodanig dat deze gefixeerd staat en leg een knoop op de lier. Het is stil. Ik wens de man een goede nacht en keer terug mijn eigen bed in. Hebben het er nog even over dat je dit als schipper toch moet kunnen bedenken...

Gevaren mijlen