Van Oude Veerhaven naar Veere

Van Oude Veerhaven naar Veere

Redelijk goed geslapen, om 09.00u op en beiden zijn stijf en hebben spierpijn. Voorzichtig bewegen we en strekken onze ledematen. We worden te oud voor dit soort grappen. Eerst maar eens douchen.

Bij vers geperste jus, eieren met spek en koffie, laat Arjen vol trots een Waterkampioen zien met op de omslag de aankondiging van een artikel "De kunst van het droogvallen". Mosterd - maaltijd enzo :-) We kunnen er beiden hartelijk om lachen. Om de tijd tot HW door te brengen, gaan we de boot schoonmaken. Overal zit zand. De short die ik gisteren aan had staat stijf van het zand. In een waterig zonnetje schrobben we de boot die daardoor zienderogen opknapt. Ter afsluiting een kop koffie met een volkoren eierkoek waarna we ons langzamerhand klaar maken om richting Veere te gaan. Praten nog steeds na over onze droogvalervaring. Heeft behoorlijk indruk gemaakt. Dit zal nog wel een paar keer terugkomen.

Rond kwart voor een vertrekken we, via de marifoon begeleid om de vaarweg over te steken om daarna in westelijke richting te vertrekken, op de motor. We varen de wind zo goed als dood en hebben ook nog stroom tegen. Naar verwachting nog een drie kwartier. Ondertussen lezend, logboek schrijven; er is weer veel te schrijven, terwijl de stuurautomaat zijn werk doet. We doen nog een poging om iets met zeilen te doen, maar dat is nogal overmoedig gedacht. En zo vorderen we richting Vlissingen.

De vrouwelijke sluiswachter meldt via de marifoon dat ze ons zo komt halen. Wij zijn benieuwd. Behalve dat na enige tijd de deuren opengaan, gebeurt er verder weinig. Na het schutten varen we naar het 'Kanaal door Walcheren'. Een motorbootvaarder maakt via gebaren duidelijk dat we dichter bij de brug moeten liggen om zo gezien te worden en de brugwachter eerder de brug zal openen.

De man lijkt zich tot doel te hebben gesteld om ons door het kanaal te begeleiden. Bij de een van de bruggen laat hij weten dat we moeten doorvaren voor de volgende brug omdat die niet regelmatig draait. Ok, hoever is die brug dan? Waarop hij zegt dat het een half uur varen is en dat hij dan zo'n 2200rpm vaart. Arjen en ik kijken elkaar aan en schieten in de lach. Hier kunnen we niks mee. Zelf meten en constateren dat we 6knts moeten varen. Iets dat aardig lijkt uit te komen als we nog maar kort voor de brug hoeven te wachten.

Iets na zessen bereiken we Veere en gaan op zoek naar een plek. Zodra we vastliggen geven we elkaar de hand en op dat moment slaat de kerkklok. We kijken elkaar aan en zijn het er hartgrondig over eens dat dit moet stoppen; we willen rustig slapen. Na een kuipbiertje gaan we richting het clubhuis van de jachtclub om daar te eten. Ik merk dat ik moe ben en mijn lijf stijf is. Had toch eerder gelezen dat een ijsbad goed is voor spieren die een zware inspanning hebben geleverd. Misschien was 13gr. dan toch niet koud genoeg.

De club heeft een nostalgisch karakter en met een hoogglans gelakte vloer ook iets oubolligs. Ik bestel een salade met geitenkaas met ham en honing. Als hoofdgerecht de ossenhaaspuntjes met pepersaus. Het voorgerecht wekt bij mij de indruk dat er een hoeveelheid ingrediënten op een bord zijn gelegd met iets teveel saus. Als het hoofdgerecht wordt geserveerd met frites en witlof, zegt de serveerster erbij dat het witlof is, voor hen die het lusten. We lachen er wat om. Naast de frites wordt er ook salade geserveerd met iets teveel saus. Ik heb in ieder geval weinig smakelijk gegeten. Arjen vond dat hij goed had gegeten. De bediening vonden we apart, omschreven met de vraag of zij (de serverende dames) er ook een paardenfokkerij naast hadden, was veelzeggend.

Terug aan boord, lezen, schrijven, beetje naar de radio luisteren. Rond middernacht plat. De klokken luiden nog steeds...

Gevaren mijlen