Rustdag in Ramsgate

Rustdag in Ramsgate

We blijven en dag over in Ramsgate, juist nu er wel een lekker windje is voorspeld. Als we na het ontbijt een plan voor morgen maken is het eigenlijk allemaal niet bezeild; dan moeten we noordwaarts. Rey en Dover zijn de twee havens waar we verder naar kijken. Rey klinkt in de beschrijving aantrekkelijk, echter daar zakken we een behoorlijk eind de modder in. Ik merk dat ik hier enige terughoudendheid in heb om de kwetsbare delen (roer en saildrive) in de modder te laten wegzakken. Aan de andere kant, het is zo zacht dat een zeemeeuw er ook met zijn pootjes in wegzakt. Dover is iets dichterbij en als we op slack weg willen, dan kan dat om 13.00 BT, en dan 65Nm varen vinden we weinig aantrekkelijk. We kiezen daarom voor Dover.

We gaan ieder ons weegs, Roy gaat ergens in een park zitten en ik ga op pad om de steun van mijn Geonav te repareren. Door het verbuigen van de afgelopen jaren is het aluminium verzwakt en nu dus afgebroken. Bij een een kleine werkplaats is de Manager zeer welwillend mij te helpen. Het gereedschap laat hij me niet gebruiken, maar gaat zelf aan de slag om het afgebroken deel eruit te frezen. Na een kwartiertje prutsen, het zit wat knullig in elkaar, een gebroken boortje, is het stukje eruit en kan ik aan boord het staafje er met constructielijm in lijmen. Teruglopend koop ik een Camping Gaz, hier goedkoper dan in Nederland. Van de winter toch maar eens proberen om over te gaan op een andere gasfles. Hiervoor moet wel het kastje worden vergroot. Vandaar een winterklusje.

Na het bijwerken van mijn logboek, ga ik opzoek naar een pub met free internet access; in de haven kost het GBP7,50/u. Als ik daar net binnen ben, meldt Frederiek dat ze op het terras van The Oak hotel zitten. Dit blijkt hetzelfde etablissement te zijn. Zodra ik klaar ben voeg ik me bij hen en drinken Brown Ale en Fosters. De rest van de middag brengen we daar door, eerst buiten en als de hemel opengaat, gaan wij naar binnen. Het koelt dan ook behoorlijk af. De vraag komt dan ook of we nog zelf gaan koken of dat we voor ons laten koken. Het wordt Indiaas.

Wel aardig vind ik te vermelden de tijd die op het maritiem museum staat en de melding daaronder, nl. "Ramsgate mean time is 5min 41sec faster than this clock".

De talloze Indiase restaurantjes maken de keuze er niet makkelijker op, maar net om de hoek van de pub zit een sfeervol restaurant. Hier eten we heerlijk en worden we met Engelse hoffelijkheid behandeld, waar wij wellicht iets te luidruchtig zijn met 4 volwassenen en 2 kinderen.

Ter afsluiting drinken we aan boord van de Gulliver nog een glas. Om daar te komen, komen de lange benen van Roy van pas om vanaf de kant over te stappen op de schuin aflopende loopbrug; alle toegangen zijn voorzien van een code, maar juist die steiger heeft alleen een passysteem en de havenmeester heeft geen pas uitgegeven, terwijl je wel GBP22,- betaalt…