Schaatsen met een pijnlijke afloop

Schaatsen met een pijnlijke afloop

Het was een woelig weekend en na enig aandringen me laten overhalen toch nog dit weekend de schaatsen onder te binden voor een tocht op de Nieuwkoopse plassen, een omgeving die voor een tocht erg vertrouwd aanvoelt.

Zondagochtend bij mijn moeder afgesproken om daar Thessa te ontmoeten en haar zoon bij de 'oppasmoeder' voor een paar uurtjes achter te laten. Het plan is om een 30km-tocht te gaan rijden.

Het is inmiddels zo druk in het dorp dat we richting het ijs bij de kruising Dorpstraat / Zuideinde lopen om vervolgens naar Tijsterman te schaatsen en vandaar te starten. Eenmaal de inmiddels ruim 40 jaar oude schaatsen onder gebonden voelt het als heel vertrouwd. Thessa haar schaatsen zitten aan de krappe kant en heeft zorg of een tocht wel gaat lukken.

Eenmaal op het ijs, gaat het schaatsen als vanzelf. Heerlijk om hier te zijn. Het is prachtig weer en een drukte van belang. Het schaatsen gaat soepel en het lijkt alsof ik er gisteren nog op heb gestaan. Rustig aan richting Tijsterman om ons in te schrijven.

Wel leuk om Tijsterman nu vanaf de plas te benaderen, waar ik van de zomer nog op het terras heb gezeten.

Na ons te hebben ingeschreven gaan we op pad richting Brampjes Gat. Het ijs is mooi glad met wel de nodige scheuren. Deze zijn niet altijd even goed zichtbaar. Het schaatsen bij Thessa gaat moeilijker dan ze zou willen en daarom besluiten we dat zij de plas oversteekt richting de Watergeus en ik de tocht rijd. Ik had verwacht dat mijn schenen zouden protesteren, maar het gaat heel soepel en voel geen spierpijn of zo.

Bij de tweede stempelpost sta ik stil en val. Niks aan de hand, behalve dat mijn pols wat pijnlijk aanvoelt. Niks aan de hand, zo lijkt het, en ik schaats weer door.

Eenmaal bij de Watergeus aangekomen ontmoeten we elkaar en Thessa haar tenen zijn verkleumd. Eerst een beker warme chocomelk met room en een vers gebakken mop. Dit laatste maakt wel het verschil t.o.v. de andere koek en sopie tenten.

Het stuk over de plas sleep ik Thessa. Ze heeft vrijdag de 30km geschaatst en met ook nog te kleine schaatsen, wil het allemaal niet meer zo. Terwijl Thessa zelf doorschaatst (!) haal ik bij Tijsterman de 'zilveren' medaille op en rijd daarna terug naar het startpunt.

Bij het uittrekken van mijn schaatsen zie ik een grote plek op mijn linkeronderbeen. Ik rol mijn broekspijp op en zie een diepe snee van 4 cm in mijn kuit waar een stroompje bloed uitkomt. Dit moet gebeurt zijn tijdens mijn val. Via thuis naar de EHBO waar een drukverband wordt aangelegd en daarmee mag ik naar het ziekenhuis om het te laten hechten. Ik baal enorm omdat dit gevolgen heeft voor de CPC die ik wil lopen.

Ik rijd zelf naar het ziekenhuis. Bij de eerste hulp is een wachtrij van ongeveer 45minuten;Â ben niet de enige schaatser die een verwonding heeft. Eenmaal aan de beurt gaan er 5 venijnige prikken in mijn kuit ter verdoving en drie hechtingen om het geheel weer dicht te maken. Kuit ontzien, niet fietsen of hardlopen en met een kussen onder mijn been de druk van de wond houden. Over een dag of tien de hechtingen eruit.

Al met al een geweldige dag op het ijs waar we enorm hebben genoten en ik mijn hoofd een beetje kon leegmaken.