Nachtelijke escapades op een ankerplaats

Nachtelijke escapades op een ankerplaats

Aan boord ontstaat, nu ik ruim anderhalve week weg ben, ook een ritueel van opstaan, koffie zetten, mijn hoofd naar buiten steken en kijken/ervren wat voor een weer het is, al dan niet hard lopen, grib files ophalen, stukje voor mijn site schrijven en de route bepalen (boek Cruising guide to Germany and Denmark, is een heel goede leidraad). Zo ook vandaag. Hoewel het pas donderdag is, is het nadenken over de terugreis al begonnen. Feitelijk een paar dagen geleden al. Ik realiseer me dat de terugtocht niet zomaar het Grevenlingenmeer oversteken is, maar een gedegen planning vraagt die vooral door het weer wordt bepaald. Vanwaar we nu liggen cq. nog naartoe gaan, is het een dag naar het bgein van het Kieler-kanaal, een dag om daar doorheen te komen, met stroom mee een 3 uur voordat we de Elbe uit zijn en de Duitse Bocht opvaren. Vanaf daar is het een ruime dag tot Vlieland. Vluchthavens zijn er, maar zijn meestal een eind het Wad opvaren en met de stroomgaten die er tussen de eilanden zijn, niet mijn voorkeur.

Rond elven vertrekken we om diesel te tanken en daarna door te varen naar Soby op het eiland AEro. Het is zonnig en tegen wind. We maken een aantal lange slagen, maar vorderen langzaam. Onder het schiereiland Kegnaes hebben we contact met BJ en horen dat het aan boord niet is vol te houden om naar Soby te varen. De wind draait, wordt steeds minder bezeild en donkere wolken trekken over ons heen. We besluiten daarom de nacht voor anker te gaan aan de bovenzijde van Kegnaes. Nog een anderhalf uur terug varen om naast elkaar voor anker te gaan.

Eenmaal naast elkaar, en de beide ankers zijn uitgelegd, nemen we bij BJ aan boord een borrel en besluiten daar te eten. We liggen nog geen half uur als de hemel open barst en de wind draait en fors in kracht toeneemt. Ik voel me hier niet gerust op om de nacht op deze plaats door te brengen. Iets dat ik aan het eind van de middag al had geuit. Nu vertrekken is niet echt een aantrekkelijk plan; het valt met bakken uit de hemel. Wel een mooi gezicht zo over de baai heen.

Na een heerlijk maal praten we de tocht voor morgen door. Met de huidige weersvoorspellingen wil ik zaterdag naar Kiel (Holternau) en dan zondag door het Kielerkanaal om maandag de Duitse Bocht te nemen. De grib-files voorspellen weinig goeds voor de komende dagen. Het idee nu is om vrijdag naar Egernsund te varen en dan is Kiel in een dag goed aan te varen.

Rond tienen ga ik naar bed, maar ben niet gerust op het bewegen van de boot. We liggen inmiddels aan lagerwal en hoewel de ankerlijnen nog niet over elkaar zijn gedraaid, hebben we al een paar rondjes heen en terug gemaakt.

In bed doe ik geen oog dicht. Lig alleen maar te luisteren naar het bewegen van de boot en voel me niet op mijn gemak. Hoor BJ het anker verplaatsen naar de achterzijde van mijn boot om meer stabiliteit te krijgen. Het helpt niet echt. Tegen twaalven ga ik naar buiten en treffen we elkaar. We overleggen en besluiten de boten naar hogerwal te verplaatsen. We praten het plan door wat we gaan doen. Achteranker los, van elkaar los en dan haalt Joelle het anker van mijn boot op. Dit gaan niet eenvoudig omdat de rubberboot met lijnen op de punt vastligt. Dit eenmaal opgelost, kunnen we achter BJ aanvaren. We hebben afgesproken op Ch73 in contact met elkaar te blijven. Als ik even later zijn oproep hoor, meldt hij dat hij een boot naar Horuphavn ziet varen en wil daarom ook naar die haven te varen i.p.v. naar hogerwal. Dit klinkt me als een goed plan. Zijn ankerlicht brandt nog waardoor hij goed te zien is en zo tuf ik achter hem aan. Er valt wat motregen en de wind is even gaan liggen. Nog niet helemaal gerust op de situatie omdat het een onbekende haven is en de verlichting van de haven ingang niet meer is dan een knipperend groen licht aan het eind van een strekdam die uit keien bestaat. J zit aan de SB-zijde en houdt oog op de strekdam. Wel handig als je elkaar dan ook kunt horen... Op niet meer dan een duimbreedte passeer ik uiteindelijk het groene licht, stuur bij en dan zijn we binnen. BJ, die dit alles alleen heeft gedaan, vindt een plekje dat voor ons bewaard lijkt en als hij eenmaal vastligt, leg ik Uisge Beatha ernaast. Rust en een Hofbittertje op de goede afloop. Avontuur is leuk om op een rustige plaats na te vertellen, maar er middenin zitten....

Om half drie gaat het licht uit en ben ik bekaf. Morgen weer een dag.

Gevaren mijlen